Duurzaam en vriendelijk voor je beurs

Allemaal leuk en aardig dat Mister President, hij die met een dode marmot op zijn hoofd rond paradeert, bij hoog en laag beweert dat global warming slechts fake news is, ik denk daar heel anders over. Overconsumptie en een groeiende afvalberg maken dat steeds meer mensen, dieren, grondstoffen, planten en bomen in het gedrang komen.

Als bezorgde burger heb ik lange tijd heel naïef gedacht, gehoopt, gewenst dat iemand in Den Haag dé oplossing uit een hoge hoed zou toveren zodat Nederland collectief aan het milieu ging werken. Want in mijn eentje… In mijn eentje ga ik de wereld niet redden. Afval scheiden, dat wilde ik dan nog wel doen. Maar verder leunde ik achterover, in afwachting van.

Met het verstrijken der jaren realiseer ik mij meer en meer dat wanneer er heel veel eentjes een steentje bijdragen, wanneer heel veel eentjes druppels op een gloeiende plaats storten… Die plaat wel afkoelt. Niet zo snel als wanneer er een bak water overheen wordt gegooid, maar toch. Alle kleine beetjes helpen. 

Ik ging op zoek naar steentjes om bij te dragen. Ik vond er voldoende. Ik koop geen waterflesjes meer maar vul mijn dopper, de thermostaat staat een graadje lager, ik douche wat korter, neem wat vaker de fiets of de benenwagen. Heb mijn voorraadbeheer aangescherpt zodat ik minder voedsel verspil.

Begin dit jaar ging ik op zoek naar nieuwe, groene, uitdagingen. Ik stapte over op Seepje om mee te wassen, gebruik katoenen inlegkruisjes en… koop wattenstaafjes van biologische katoen met papieren schacht. Het lijkt niet veel, maar alle kleine druppeltjes helpen.

Die wattenstaafjes koop ik net over de grens in Duitsland. De eerste keer ben ik alleen voor drie dozen wattenstaafjes die kant opgereden. Ik nam mij voor het volgende bezoek aan die betreffende drogist te combineren met tanken. Dan was ik toch in de buurt.

Nu, dik negen maanden later, is het zover. Ik ben bijna door de voorraad heen. Maar ja, ik hoef voorlopig nog niet te tanken. Een stralend zonnetje lacht mij tegemoet. Het is perfect wandelweer. Omdat ik de wandelweg in dat deel van de wereld niet denk te ken, laat ik mij leiden door Google Maps. De kortste route leidt mij zo om een prachtig natuurgebied heen, realiseer ik mij later.

Dik een uur later sta ik voor de betreffende drogisterij. Nu ik toch hier ben, kan ik ook wel wat andere, kleine, dingen meenemen. Ik pak een mandje en begin te laden. Niet extreem veel. Voordeel van aan de wandel zijn. Ik leg de spulletjes op de band en ga vast op zoek naar mijn beurs. Ik vind van alles, maar geen beurs.

Vijf minuten liggen alle boodschappen weer in het oorspronkelijke schap en begin ik, met lood in de wandelschoenen, aan de terugreis. Dit keer ga ik niet voor de kortste route maar wandel deels door het prachtige natuurgebied. Met bankjes. En die wattenstaafjes? Nou, we kunnen nog wel een weekje met de huidige voorraad vooruit. PUNT!