‘Wat de keuken betreft ga ik voor een retro uitstraling,’ zei ik. ‘Hoe retro wil je het hebben?’, vroeg Nicole. Gevolgd door, ‘Waar komt die wens vandaan?’ De eerste vraag bleek makkelijker te beantwoorden dan de tweede vraag.
‘Gewoon wat accenten,’ zei ik, en liet haar de retro keukenapparatuur die ik in gedachten heb, zien. ‘Verder niks, want kale deurtjes, zwarte knoppen en gewone kastjes, daar wil ik niet aan. Ik wil lades, een inductiekookplaat en een vaatwasser.
De vraag waar dit idee vandaan kwam beantwoordde ik met, ‘Ik vind dat gewoon mooi.’ Dat was niet het volledige antwoord, wist ik. Maar wat het volledige antwoord wel was, wist ik op dat moment niet. Pas de volgende ochtend drong het tot mij door waar mijn retro wens vandaan komt.
In de jaren voorafgaand aan haar overlijden, heb ik regelmatig delen van Mam’s uitzet gekregen. Het begon met de soep- en juslepel. Daarna verhuisde de vergiet, de maatbeker en een aantal schaaltjes deze kant op. Net als het broodmes en de schuimspaan. Bij elke vondst zei zij, ‘Tja, de emmers, de soda-, zeep- en zandbakjes en de broodtrommel, die zijn er niet meer. Die heeft je vader in een onbewaakt ogenblik weggegooid. Net als het kleinste schaaltje.’ Dat de emmers, de bakjes, de broodtrommel en het kleinste schaaltje compleet versleten waren, en deels kapot, dat vergat zij voor het gemak even.
Met uitzondering van het broodmes en de schuimspaan, hebben Zoon en ik alles in gebruik. De vergiet is lekker groot, de soeplepel dusdanig groot dat je maar één keer hoeft op te scheppen en de maatbeker is i-dee-aal. Omdat bijna alles regelmatig gebruikt wordt, staan Mam’s spullen onder handbereik. In het zicht. Haar spullen roepen een gevoel op van ‘ooit thuis’.
Zo retro wil ik het dus hebben. Het gevoel van ooit thuis in combinatie met alle gemakken van nu.
Koffie Digitalix 
Bijzonder. En mooi. Ik heb dat eigenlijk niet. Mijn moeder heeft (gelukkig!) haar eigen spullen nog in gebruik. Of ze staan in de kast. Zoals de blitzhakker (wie kent ‘m nog?). Die zit zelfs nog in de – inmiddels vergeelde – originele doos.
LikeGeliked door 1 persoon
Dat Blitzding heeft Pa’s opruimwoede niet overleefd…
LikeLike
herkenbaar, ik ontmoet mijn mama in een aantal zaken die ondertussen tot mijn keukenuitrusting gingen behoren.
LikeLike
Ik heb en doe precies hetzelfde. Met spullen van mijn oma en 2 moeders. Ik heb geen herinneringen aan mijn biologische moeder Zij overleed toen ik 2 was. Maar wel veel foto’s en enkele huishoudelijke dingen. Borden, bestek, een snackschaal. Ik gebruik ook vaak het ‘pannekoekenmes’ van mijn schoonmoeder. Het is prettig het in de kast of lade tegen te komen én te gebruiken.
LikeGeliked door 1 persoon
Het ‘pannenkoekenmes’ van mam was kapot. Nog wel te repareren (zodat het voor de sier opgehangen kon worden) maar de hulp zal het weggegooid hebben. Jammer maar het is niet anders. Maar misschien kom ik ooit nog eens zo’n ding tegen bij de een of andere kringloop. Zand, zeep en soda bakjes hoeft niet, maar dat ding… dat mag wel vervangen worden.
LikeLike
Ik heb hier ook nog spulletjes van (heel) vroeger die ik nooit weg zal doen en die gewoon worden gebruikt
LikeLike
Dat vind ik het leukste, dat ze gebruikt worden. Vandaar dat ik aan het overwegen ben straks het servies van mijn oma wat meer te gaan gebruiken. De paar borden van mijn ouders die ik mee heb genomen, worden ook regelmatig gebruikt. Dat voelt goed. En heel duurzaam ;-).
LikeGeliked door 1 persoon
Wat leuk om te lezen. Ook mooi dat je je herinneringen er zo in verwerkt!
LikeGeliked door 1 persoon
Wat mooi om op die manier dierbare herinneringen heel praktisch dichtbij te hebben!
LikeLike
Vooral omdat Mam het zelf zo leuk vond, om dit ook voor haar dierbare spul, bij leven en welzijn, weg te geven. Zij heeft mijn blog een tijdje gevolgd en werd altijd blij van foto’s met ‘haar’ spullen erop.
LikeLike