Ik heb jupiter gezien

Achteraf bezien had ik die laatste kop koffie niet moeten nemen. Moeten vervangen door een decaf exemplaar. Maar ja, achteraf is het makkelijk praten.

Ik lag keurig voor elf uur in bed, zette de wekker aan en deed braaf mijn ogen dicht. Weer open. Weer dicht. Weer open. Maakte een sanitaire stop. Deed mijn ogen weer dicht. Weer open. Weer dicht. You get the picture.

Tegen een uur of drie vond ik het welletjes, pakte mijn telefoon en surfde naar Facebook. Als je nog wakker bent, ga dan even naar buiten. Rechts van de maan is jupiter te zien. Ik was wakker en nieuwsgierig. Ik pakte mijn bril, wandelde het balkon op en zag jupiter. Ik maakte hier melding van op Facebook, verzette mijn wekker zodat-ie een uurtje later af zou lopen, vleide mijn hoofd richting het voeteneind neder, en slaap-waakte nog een paar uurtjes.

Kwart voor zeven werd ik wakker. Anderhalf uur voordat de wekker ging. Ik deed een sanitaire stop, stapte in bed, sloot mijn ogen en was klaarwakker. Na het nog een half uur draaien ben ik maar opgestaan om te voorkomen dat ik vlak voor de wekker irritant ging doen in slaap zou vallen.

Als een zombie strompelde ik door het huis. Neem de bocht te kort en stoot een ijzeren stang van Zoons bureau om (Dont ask. Net zoiets als was op de trap leggen die dan nooit mee naar boven wordt genomen. Dit spul moet naar de schuur. Waar hij het diezelfde middag, geheel toevallig en drie weken na dato, eindelijk uit zichzelf naar toe heeft gebracht) zodat de (onder)buren ook meteen wakker zijn.

Eenmaal bijgekomen van de schrik, ik dacht werkelijk waar dat er een vrachtwagen mijn huis in was gereden en ik woon één hoog, dronk ik een kop sterke koffie en at wat. Deed onder de douche een poging om te verdrinken. Nam nog een kop koffie. Om half tien pakte ik mijn tas om aan mijn ochtendwandeling richting Vriend te beginnen. Iets met samen zijn LinkedIn profiel pimpen. Mijn telefoon piepte. Een appje van Vrouw van Vriend. ‘Kan het een uur later? Wij hebben ons verslapen.’

Een uurtje later wandelde ik hun kant op. Dankzij mijn duffe kop en de zon die haar best deed er een stralende dag van te maken, voelde de 2,5 kilometer als 2,5 uur wandelen. Dankzij veel koffie, een lekkere lunch, een hoop gezelligheid heb ik de dag overleefd. Ik denk dat ik vanavond maar eens vroeg naar bed ga. Ik heb het verdiend.