Het begon met een plakje kaas tussen de maaltijden door. Al snel werd het een boterham (cracker, maiswafel) tussen de maaltijden door. Waar plek is voor één, is ook plek voor twee, drie, vier en acht, die laatste snee, die is vast eenzaam dus hup… ook onder mijn neus door. De bak muesli om acht uur ‘s-avonds was een verlaat toetje. De volgende bak, rond de klok van tienen het ontbijt voor de volgende dag. Want ‘s-morgens heb ik niet zo’n honger. Bovendien, als ik eenmaal begin met eten, kan ik niet meer stoppen.
De eerste maanden tot een half jaar merkte ik dit keer weinig van dat gesnaai. Ergens in april begonnen mijn kleren wat strakker te zitten. Best bijzonder, want ik draag voornamelijk kleding waar veel rek in zit. Nu niet meer, de rek was eruit. Ik gaf de schuld aan die incidentele reep chocolade die ik at. En misschien zou ik moeten stoppen met tweemaal opscheppen tijdens het avondeten. Alsof het ‘em daar in zit.
Ik deed dat laatste wel, maar het zette, logischerwijs, geen zoden aan de dijk. Het duurde tot eind juni voordat ik er echt genoeg van had en besloot dat het tijd werd mijn emoties onder ogen te zien. De emotie achter de chocolade en butterscotch toetjes had ik zo ontdekt. Een bitterzoet gevoel van gemis.
Maar al die boterhammen kaas, plakjes worst, bakken yoghurt met muesli en fruit, omeletjes, de lunch van morgen… daar voelde ik al soul searchend helemaal niets bij. Ik vond het tijd worden om te gaan registeren. Wanneer ging ik iets te eten maken en vooral, wat was ik op dat moment aan het doen. Ik zag al snel een patroon. Ik had geen behoefte aan snaaien wanneer ik bewust met iets bezig was. Wandelen, schrijven, lezen, huishouden, studeren. Zelfs niet tijdens het bingewatchen van youtube filmpjes over een vooraf bepaald onderwerp. Maar zodra ik voor de buis bleef hangen wanneer ‘mijn’ programma was afgelopen. Wanneer ik doelloos, in een constante herhaling, diverse social media kanalen bleef openen, ook al weet ik dat er in die 10 seconden weinig nieuws verschenen is. Met andere woorden: wanneer ik mij verveel.
Weten dat ik op het moment van eetdrang geen honger heb, is in het verleden nooit een reden geweest om niet te gaan eten. Ik hoopte dat de wetenschap dat mijn eetdrang voortkomt uit verveling, voldoende was om het tij te keren. Dat bleek een tegenvaller. Ik at geen acht maar nog maar zes keer per dag. Wel wat vooruitgang, maar niet voldoende. Ik moest wat anders bedenken. Maar wat.
Uit het verleden weet ik dat ik slecht ben in ‘goede voornemens’. Soms lijkt het wel dat ik, juist door het stellen van doelen, het doel saboteer. Ik vermoed omdat ik soms weet dat ik iets moet doen, maar er nog niet helemaal van overtuigd ben. Zoals in dit geval. Ik weet dat het stom is om zoveel te eten, maar ik was er nog niet over uit, hoe stom.
Ik besloot terug te vallen op aloude kennis, opgedaan op het internet. Het kost een maand om een nieuwe gewoonte aan te leren. (Behalve als het een slechte gewoonte is, zoals snaaien. Dat lukt binnen een paar dagen.) Ik moest een stok verzinnen om die eerste dertig dagen door te komen. Iets van een beloning.
Al planner-video’s bingewatchend vergat ik te eten (want oprechte interesse) en vond ik die stok. Ik maakte kennis met een voor mij nog onbekende (Japanse) planner. Eentje die qua indeling en lay-out 95% aansluit bij mijn beeld van de ideale planner. Ik had mijn stok gevonden!
Mijn stok komt in twee maten. Een B6 slim en en A5 slim. Ik bedacht twee stokken. Om de B6 te mogen kopen, mag ik een maand lang slechts drie maaltijden per dag nuttigen, en niet snaaien of schranzen (ie dubbele porties wegwerken). Lukt dat, en lukt het mij dan ook nog om 2 kilo af te vallen, mag ik de A5 kopen.
Ik zit nu op 22 dagen en – 1,5 kilo. Ik vermoed zomaar dat ik beide stokken ga halen. Vooral normaal eten gaat mij prima af. De keren dat ik aandrang voel, ga ik bewust iets doen. Lezen, poetsen, schrijven, vloggen. Toch voelt, ondanks de internet-mythe, dertig dagen als een te korte periode om iets een echte gewoonte te laten worden.
Zo is van de week stok nummer drie in mijn leven gekomen. Ik mag de planner pas begin september bestellen. Tot die tijd mag ik niet snaaien, schranzen en gedachteloos voedsel onder mijn neus doorduwen. Vijftig dagen dus. Dat moet, zelfs voor mij, voldoende tijd zijn om een slechte gewoonte kwijt te raken, en daarmee een goede gewoonte op te bouwen. Alleen… In plaats van ruim over de helft en goed bezig, ben ik nu pas net begonnen. Dat voelt even gek. Ik kreeg zowaar een knaagje in mijn maagje. 😉
Koffie Digitalix 
Succes met volhouden!!!
LikeGeliked door 1 persoon
Ook dit is even wennen. (net als die koffie melk haha) Ik denk dat het je wel gaat lukken. Overigens herkende ik mijzelf hierin. Heb ook een aantal doelen opgelegd aan mijzelf. En iedere keer maar 1, wanneer die er in zit de volgende. Ik moet zeggen dat ik al redelijk op weg ben.
LikeLike
Teveel doelen tegelijkertijd werkt inderdaad niet.
Mijn beloning begint uitverkocht te raken (nu al) dus zoals het er nu naar uitziet ga ik ma al na dertig dagen belonen…. 😉
LikeGeliked door 1 persoon
Ja zou ik ook doen. Anders ist niet eerlijk. Gewoon een 3e stok verzinnen joh 😂
LikeLike
Nog een stok… IK heb onderhand genoeg stokken om een open haard brandend te houden. (komt goed. is deze uitverkocht, is er nog een ander Japans merk met mooie planners 😉 )
LikeGeliked door 1 persoon
Wat ben je streng voor jezelf! Helemaal niets? En zo lang? Huil! Knap, hoor. Dat zou ik niet kunnen. Hier was ook de rek er uit dus ik heb mezelf ook op rantsoen gezet. Dingen vervangen door andere dingen met minder calorieën. En vooral geen tweede keer opscheppen. Want daar was ik echt heul goed in! Geen klein tweede bordje, hè. Gewoon twee volle borden! Zo erg. Nu is er al zes kilo minder van mij. En het bizarre is dat ik niet eens écht honger heb.
LikeLike
Dat van die twee borden deed ik ook. Nu dus niet meer. Helaas zet het bij mij weinig zoden aan de dijk, behalve een tevreden gevoel dat ik goed bezig ben.
LikeLike
Ah, dit plaatst je blog over havermelk en wennen in een beter perspectief (ik lees achterstevoren). Goed van je dat je er probeert achter te komen waar die drang tot snaaien vandaan komt. Het niet hebben van structuur bleek voor mij ook een dingetje; ik ga dan niet meer eten, maar word somber (mijn zwakke plek). Normaliter ben ik ook wel van de boekjes en de planners, maar ik heb dát opgegeven. En met het loslaten van het WILLEN HEBBEN van structuur (of boekjes voor lijstjes), kwam er ineens een hoop lucht en licht en rust (in mijn hoofd). Zes weken houd ik meestal aan voor het af- of aanleren van een gewoonte, dus in 50 dagen gaat je dat zeker lukken! Succes!
LikeLike
Dank je. Ik was zwaar over de helft voordat ik besloot de termijn te verlengen, nu zit ik bijna op de helft. De verlenging van de periode heeft mij (gelukkig) niet sombertjes gemaakt.
Wat structuur betreft: ik blijf lijstje maken, en planningen, maar heb mij er al lang bij neergelegd dat ik (thuis) gewoon niet te plannen ben. Al maakt het lijstje wel dat zaken niet van de radar verdwijnen. Dat is mij in het verleden, zonder lijstjes, regelmatig overkomen.
LikeGeliked door 1 persoon
Ah, ja, dat wil je ook niet… en dat gebeurt hier inderdaad dan wel eens. Dat je dan weken of maanden later zo’n oepsmoment hebt… 🤭
LikeGeliked door 1 persoon
Wat goed van je! Het is inderdaad de kunst om je innerlijke ‘haakje’ te vinden dat je diep motiveert. Dan houd je het vol. Ik ben dol op planners. Heb je een link naar die Japanse planner? Ik ben nieuwsgierig.
LikeLike
Het is de jibun techo… https://www.myindieco.com/category/4/kokuyo-jibun-techo
LikeLike
Ah dank je! Ik ga meteen kijken : )
LikeLike
Goed dat je je eigen gedrag onder de loep hebt genomen en ook daadwerkelijk ziet waarom en waardoor je gaat snaaien.
Soms is het maar één ding wat je anders moet doen en inderdaad, dat duurt wel een tijdje voordat het routine is geworden.
Inspirerend blogje.
LikeGeliked door 1 persoon
Lekker bezig, ik kijk niet op de weegschaal, want niet in huis, ik hoop gewoon over een paar maanden weer in mn oude broeken te passen die geen rek hebben. Veel succes en inderdaad bezig blijven werkt.
LikeGeliked door 1 persoon
Dit gaat je lukken.
Misschien heb je hier nog wat aan, en anders dus gewoon niet:
Deze heb ik ook langs zien komen. Op een bepaald moment was ik minstens 15 kilo zwaarder dan nu. Zorgen dat ze niet terug komen is nog altijd iets dat ik in de gaten moet houden. Dit is wat helpt bij mij:
1. Bewegen (met stip).
2. Vetarm, max 50 gram vet per dag waarvan max 15 gram verzadigd. Hierdoor zijn allerlei soorten snacks gewoon niet meer mogelijk.
3. Ontbijt uitstellen.
Toen ik dit kunstje leerde, was de ‘regel’ (geleerd uit boeken, internet was er nog niet, althans niet zo als nu): nieuwe gewoonte 90 dagen. En ook: als je jezelf een beloning beloofd hebt, jezelf die ook geven. Niet nog eens extra eisen en voorwaarden stellen, beloofd is beloofd. Zo houd je vertrouwen.
Succes!
LikeGeliked door 1 persoon
Die planner gaat er komen. Dat weet ik zeker. Al moet ik weer van voren af aan bij dag 1 beginnen. (maar dat ben ik niet van plan … )
LikeLike
Als ik het goed begrijp mis je de structuur van een baan.
LikeLike
Yup. Ik heb dit gedrag altijd vertoond,maar dan bleef het beperkt tot de avonduren en de weekenden. Nu ben ik niet alleen in de weekenden maar altijd structuurloos. Al poog ik wel structuur aan te brengen. Maar dat lukt meestal maar een paar dagen. Vandaar ook mijn deelname aan de #CharmedGTDbootcamp. Productiviteit en structuur gaan hand in hand (voor mij).
LikeLike
Dat je darmen niet van streek raakten door dat gesnaai!
LikeLike
Mijn darmen zijn ijzersterk. Behalve dan dat zij niet zo goed lactose en verdragen en totaal niet tegen gluten kunnen. Maar verder… 😉
LikeGeliked door 1 persoon
En vorige zomer viel het nog mee. Zat ik wat meer in een ritme en had ik meer structuur. Al weet ik niet meer hoe en wat ..
LikeLike
Dat herinner ik me nog. Daarom verbaasde ik me over dit bericht. Misschien staat het hoe en wat in je logjes van vorig jaar.
LikeLike
Knap, hoor! Ik vind het een flinke verandering om opeens niks extra’s meer te eten, dus ik vind het een hele prestatie van je. Nu al!
LikeLike
Ik ben ook trots op mijzelf. Ik heb in de tweede week een halve liter ijs gekocht, als test, en heb daar 5 dagen lang van gegeten. Echt als toetje. Ik stond versteld van mijzelf.
Chocolade en chips durf ik nog niet in huis te halen …
LikeLike
Succes!
LikeLike
Dank je ….
LikeLike