Toet & Co: Guacamoleplant

Hoe de avocado het voor elkaar heeft gekregen weet ik niet, maar ook deze hittegolf heeft meneer kans gezien langer dan een kwartier in de volle zon te staan. Eerlijk is eerlijk, hij is prachtig bruin geworden, maar echt gezond ziet hij er niet uit. Zijn bladeren ruisen niet in de wind, maar knisperen, en zijn kruintje hangt op half elf. Somber, met het donkerbruine vermoeden dat ik te laat ben, zet ik hem binnen neer. Veilig buiten het bereik van de moordende zon. Ik ben alleen bang dat deze maatregel te laat komt om de plant te redden. 

‘Ai ben bang, mai jonge elifriend, det wai de verse guacamole op our buik kunnen schrijven,’ bromt Moeltje. ‘Hij ziet er niet goed uit,’ beaamt Rozi. Somber kijken de twee knuffels naar de bruine bladeren.

‘Waar kijken jullie naar?’ wil Toet weten. ‘De guacamoleplant,’ piept Rozi. ‘She heeft him death laten gaan. Look naar all the brown blaadjes.’ Hoofdschuddend klimt Moeltje in de plant. ‘Look,’ zegt hij, en rolt een bruin blad tussen zijn pootjes. Het verkruimelt ter plekke.

‘Als de hatsjikidee die voor het raam staat een dode tak heeft, knipt zij die eruit, en dan komen er nieuwe takken met bloemen aan,’ weet Toet. ‘Dat zal voor zo’n guacamoleplant ook wel zo werken, denk ik. Wat jullie?’

Zonder op een antwoord te wachten wandelt hij naar de keuken om de schaar te pakken.  Even later hangt hij op de rand van de pot, en wijst met de schaar naar de stam. ‘Zal ik hier knippen?’ vraagt hij. ‘Neeheheheehee,’ roept Rozi. ‘Niet de stam. Als je die weg knipt heeft hij geen groeikruintje meer en gaat hij zeker dood.’

‘Jai moet de death leafs wegknippen,’ bromt Moeltje. ‘Hoe weet ik welke blaadjes dood zijn, en welke niet?’ wil Toet weten. ‘Wai can taste,’ knikt Moeltje, en neem een hap uit het blad voor zijn neus. ‘Dis teest yuk,’ zegt hij. Toet knipt het blaadje weg. Rozi neemt voorzichtig een hap van een blaadje. ‘Hum, dit smaakt nog groen,’ zegt hij. Al proevend en knippend werken de knuffels zich een weg naar boven. Tot aan het groeikruintje. Waar zij van afblijven.  Het duimen kan beginnen.

Anderhalve week later wordt hun werk en geduld beloond. Het groeikruintje loopt uit. De verse guacamole lijkt voor nu gered. Door de Boysz met hun groene vingers en priemende blik.

8 Comments

  1. Geweldig! Zet de boys maar op de trein dan haal ik ze hier van het station. Ik heb ook nog wat planten.

    Like

    1. Ik ben bang dat zij op de een of andere manier kans (gaan) zien om in een gevonden voorwerpenbox terecht te komen. Dus alleen met de trein lijkt mij geen slim idee.

      Like

    1. Stttt… Ik ben er ook stil van. Ik hoop dat zij de hibiscus aan het eind van het seizoen ook onder handen nemen.

      Like

  2. Het is een wonder, uit de dood weer op gestaan.
    Ik verwacht binnenkort verhalen over bloemen en vruchten ….

    Optimistische groet,

    Like

Reacties zijn gesloten.