Met een boterham kaas was dit vast niet gebeurd…

21 reacties

Eerder schreef ik al over mijn challenge om dertig dagen lang niet te snaaien en te schransen in de hoop dat na die 30 dagen niet snaaien en schranzen een goede gewoonte was geworden. Of in ieder geval een gewoonte.

Natuurlijk zou het afleren van een slechte gewoonte beloning genoeg moeten zijn, maar ik ken mijzelf. Als dat namelijk zo was, had ik die slechte gewoonte nooit ontwikkeld. Dus stelde ik mijzelf een beloning in het voorruitzicht. Haalde ik mijn doel, dan mocht ik voor 2020 een Japanse planner aanschaffen.

Rond dag 20 had ik het even moeilijk, en sloeg de twijfel toe. Waren 30 dagen wel voldoende om het automatisme wat snaaien en schranzen tot gevolg had, af te leren? Omdat met name tussen de maaltijden door de boterhammen met kaas nog wel eens lonkten, dacht ik van niet, en verlengde de termijn naar 50 dagen. Als stok achter de deur deelde ik mijn voornemen met het internet. Jullie dus.

Dag 30 kwam en ging zonder problemen op te leveren. Op dag 31 had ik even een baalmomentje. In plaats van klaar te zijn met de challenge, was ik nog maar net over de helft. Op zich wel bijzonder. Tenslotte was ik de challenge begonnen om een nieuwe gewoonte te kweken. For ever and ever dus. Zelfs als de challenge al na 30 dagen was afgelopen, had ik op dag 31 ook niet mogen snaaien.

Ondertussen zit ik op dag 40 en is het niet snaaien en schranzen een tweede natuur geworden. Natuurlijk heb ik tussen de maaltijden door nog wel eens trek in iets, maar dan pak ik gewoon een stukje fruit. Zoals vandaag (donderdag).

Ik nam een grote hap uit een perzik, mijn voortand raakte de pit, en er brak een stukje tand af. Beter gezegd, een stukje composiet wat daar sinds 2005 zit om de schade aan mijn voortand, veroorzaakt door een ongelukkige val van mijn fiets, te verbloemen.

Terwijl ik dacht, met een boterham met kaas was me dit niet gebeurd, pakte ik de telefoon en belde de tandarts. Tegen de tijd dat dit blog online komt, hang ik ondersteboven in de tandartsstoel. Ik ook altijd met mijn goede ideeën…

21 Comments

  1. Pingback: Augustus challenges maand | She's Changing Lanes

    1. Klopt. Want ik was het kwijt. Heeft me wel een slapeloze nacht gekost trouwens. Al die herinneringen, en het besef hoeveel slechter het af had kunnen lopen, kwamen voorbij.

      Geliked door 1 persoon

  3. Grinnik. Nee, waarschijnlijk niet. Maar look at the bright site: jouw tandarts moet ook zijn hypotheek betalen, hè.

    Like

  4. Oeh, jeetje, dat is balen. Maar ik lees gelukkig dat je inmiddels een prachtige nieuwe tand hebt, fijn.
    Wel goed bezig hoor, met niet snaaien. Ik ben daar nooit zo goed in. Heb ik net besloten om mijn voeding te gaan letten is er weer iemand jarig op het werk en móet ik een stukje taart eten van ze. Ik heb geen ruggengraat.

    Like

  5. Oh gatsie.. dat is minder leuk! Maar ik las dat het allemaal alweer in orde is.
    Knap dat je het gered hebt.. tenminste bijna gered. Na die 50 dagen ben je echt wel afgekickt.

    Like

    1. Dat denk ik ook. Ik vond het van de week niet eens moeilijk om niet aan het glutenvrije gebak te gaan. Het idee van de suikerkick stond mij tegen.

      Like

  6. Sorry ik sta te grijnzen had van de werk een steentje in een gezonde pitten met moerbei mix geen schade gelukkig. Sterkte.

    Like

  7. Je zult een nieuwe gewoonte (erbij) moeten gaan ontwikkelen: fruit leren eten… 😉 Maar zonder gekheid: goed dat het niet-snaaien zo goed lukt, en balen van je tand natuurlijk

    Like

    1. Het euvel is verholpen. Ik kan weer (glim)lachen. Omdat het restauratiestukje er al een jaartje of 14 zat, het hele stuk vervangen. Ziet mijn voortand er ineens weer als één geheel uit, zonder kleurverschil. Dat noem ik een plus.

      Geliked door 1 persoon

  8. Wel heerlijk dat het dus lijkt te werken en dat het makkelijker wordt om niet te snaaien. Dat van die tand is dan wel onfortuinlijk zeg.

    Geliked door 1 persoon

    1. Nah…. Die duw ik altijd meteen tussen mijn kiezen… 😉
      Maar ik weet het… Pitten, harde dropjes, harde chocolade… Het had overal mee kunnen gebeuren…

      Like

Reacties zijn gesloten.