Toet & Co: Grapje!

Halverwege de avond wandelt Zoon de huiskamer binnen en scheurt een flink stuk van de keukenrol af. ‘Geknoeid?’,  vraag ik. ‘Nee, spin,’ antwoordt hij kortaf.

Een minuut later wandelt hij de kamer weer in met een enorme dot keukenpapier in zijn hand. ‘Was-ie zo groot?’ vraag ik grijnzend. Zoon mompelt iets. ‘Wat zeg je?’ vraag ik. ‘Groter dan een 2 euro munt,’ antwoordt Toet voor Zoon. Ik grijns niet meer. Elke spin groter dan een cent valt voor mij in de categorie Help! 

‘Het lijf?’ piep ik benauwd. ‘Nee, lijf en poten. Maar ik vond hem groot zat,’ zegt Zoon, en wandelt terug naar zijn kamer. De dot keukenpapier met spin ligt in de prullenbak. 

Een spin komt zelden alleen, heb ik mij laten vertellen. Nerveus kijk ik de huiskamer rond, of ik ergens donkere vlekken zie bewegen. Ik zie niets. Ook in het toilet kan ik niets ontdekken. Eigenlijk zijn dat ook niet de ruimtes waar ik mij echt zorgen over maak. Mijn slaapkamer ligt naast die van Zoon. Er zit maar een klein stukje muur tussen zijn en mijn slaapkamerraam. Stel dat nummer twee zich in mijn slaapkamer verschanst heeft. Ik moet er niet aan denken. 

Vanuit de keuken komt geritsel van een plastic zak. Verschrikt kijk ik op. Het zijn de Boysz, die op hun gemak de prop keukenpapier openvouwen om de inhoud te inspecteren. ‘Zielig,’ piept Rozi, ‘Hij mist een pootje.’ ‘He’s echt wel big,’ bromt Moeltje. Not so big als Fernando, maar big genoeg.’ 

Net wanneer ik wil zeggen dat zij niets verloren hebben in de vuilnisbak hoor ik Toet zeggen, ‘Volgens mij leeft hij nog.’ Mijn hart slaat over en met moeite houd ik een gil binnen. De Boysz beginnen te lachen. ‘Grapje!’ zegt Toet. Hij laat het keukenpapier terug in de prullenbak glijden. 

De Boysz slapen al wanneer ik het eindelijk aandurf om naar bed te gaan. Ik stel het moment van bril afzetten zo lang mogelijk uit. Vage schaduw wordt wazige schaduw. Met mijn oren gespitst, alsof mijn gehoor ooit goed genoeg is geweest spinnenpootjes op het laminaat te horen, poog ik in slaap te vallen. 

Ik begin net weg te zakken wanneer ik de luchtstroom in de slaapkamer voel veranderen. Ik hoor zachtte pootjes over het laminaat. Fluf, fluf, fluf, fluf, fluf, fluf, fluf, tik. Fluf, fluf, fluf, fluf, fluf, fluf, fluf, tik. Fluf, fluf, fluf, fluf, fluf, fluf, fluf, tik. 

Tik? Gillend schiet ik overeind. Het is de spin die Zoon heeft geplet. Die een pootje kwijt is en nu een houten poot heeft. Die….

Ik maak het bedlampje aan. Zet mijn bril op. Zie de Boysz in de deuropening zitten. Nou ja, zitten. Ze rollen over elkaar van het lachen. Stelletje doerakken.

Voor de nieuwe lezers: Toet is een Cliniclown-muisje met een eigen willetje, Rozi, Rozifantje voluit, is een creatie van Appelig (en daarmee one-of-a-kind) en Moeltje is en Amerikaanse bruine (beany) beer die lang geleden in het koffertje van Zoon mee naar Nederland is gekomen. Hij verblijft hier min of meer illegaal.