Ik voelde mij koninklijk

Wij zijn vandaag in Venlo. Zullen we tussen de middag gaan wandelen? stond in het appje, wat ik van mijn voormalige collegae ontving. Wat mijn betreft een puik idee. Ik ben druk bezig met het schrijven van mijn moduleopdracht en even afstand nemen is dan wel lekker. Ik sta om 12 uur bij de ingang, reageerde ik terug.

Om half twaalf maakte ik mij klaar om die kant op te wandelen. Maar eerst ging ik het vuilnis wegbrengen. Alleen jammer dat Zoon het pasje niet op de juiste plaats terug had gelegd. Vragen waar het pasje was ging niet. Hij zit in de nachtdienst, en om hem voor zoiets uit zijn slaap te trekken? Nope. Ik zette het vuilnis terug in de keuken, pakte een appeltje, en wandelde aan.

Na een genoeglijke wandeling keerde ik, met mijn handen in de zakken, huiswaarts. Ik was bijna thuis toen het tot mij doordrong dat er geen sleutel in mijn zak zat. De sleutel pakken is onderdeel van het vuilniswegbreng ritueel maar nu vergeten. Want in mijn hoofd sloot wandelen aan op … Ik voelde mij koninklijk. Een beetje dom dus.

Ik pakte mijn telefoon en stuurde een appje naar Zoon. Ik ben mijn sleutel vergeten. Piep even wanneer je wakker bent, dan kom ik naar huis. De zon die scheen, de lucht was blauw, dus ik wandelde verder. Een half uur later ging ik op een bankje zitten genieten van het uitzicht. Drie kwartier later verdween de zon, en kreeg ik het koud, net als mijn blaas. Die begon te protesteren.

In de wetenschap dat mijn voormalig werkgever in een openbaar gebouw gehuisvest zit, wandelde ik die kant in. Voor een plas en een bekertje water. Eenmaal binnen bedacht ik mij dat ik best even bij Vriendin binnen kon wandelen, en om een stuk papier en een pen te vragen, zodat ik alle goede ideeën die tijdens het wandelen in mijn hoofd waren verschenen, vast te leggen.

Vriendin had een beter idee. Het is niet zo druk in de bieb. Waarom log je daar niet in als gast. Ik wilde net die kant op gaan toen zij zei, ‘Weet jij dat het X haar laatste werkdag is. We hebben dadelijk een koffiemomentje. Als je afscheidt van haar wil nemen, kom dan dadelijk gewoon mee. Zal zij leuk vinden.’

Soms val ik met mijn neus in de boter. Al wandelend brainwaves gekregen, deze op papier kunnen zetten voordat ik ze vergat, afscheid kunnen nemen van ex-collega X, en bij kunnen kletsen met een aantal andere ex-collega’s. Het was zo gezellig, dat ik het berichtje van Zoon dat hij wakker was, helemaal gemist heb. 😉