Omgaan met sollicitatiestress

Het onderwerp van de Ontmoetingsochtend voor Werkzoekenden (bibliotheek Panningen) leest als een open deur. ‘Sollicitanten ervaren stress bij de zoektocht naar werk, in de voorbereiding en tijdens het schrijven van sollicitatiebrieven en het sollicitatiegesprek. Maar ze ervaren ook stress bij de afwijzing(en) en de gevolgen die het verlies van werk met zich meebrengt. ‘ Dan volgt het echte onderwerp van de ontmoetingsochtend. Een workshop, gegeven door Violette Hoeijmakers (coach positieve gezondheid) om een positieve mindset te creëren.

Ik twijfel of ik zal gaan. Sinds mijn burn out in 2007 heb ik van de bedrijfspsycholoog geleerd dat door anders over zaken te denken, mijn gevoel, en aansluitend mijn gedrag, hierdoor beïnvloed wordt. Daarnaast heb ik een cursus NLP, een cursus mindfulness en een reiki-cursus gedaan.  Om er maar een paar te noemen. Gevoelsmatig ben ik zo positief als het maar zijn kan. Op het irritante af. Ik ervaar geen stress bij het schrijven van een brief, en een afwijzing haalt mij echt niet uit mijn evenwicht. 

Toch stap ik dinsdagochtend in de auto en rijd naar Panningen. Een kwartier eerder had ik een afwijzing op een sollicitatie ontvangen, en ik was lichtelijk uit mijn doen. Ik kon wel wat positiviteit gebruiken. Ik ben  duidelijk minder in balans dan ik dacht te zijn.

Na een korte introductie ging de workshop van start. De eerste opdracht was het scoren van de vier kwadranten (Gezondheid, Relaties, Carrière en Zelf) van mijn leven. Met de Relaties met vrienden en gezin zit het wel snor, net als mijn fysieke en mentale Gezondheid. Ook de onderdelen spiritueel, hobby, zelf-ontwikkeling en leren (Zelf) scoren prima. Het had een bijna perfecte cirkel kunnen worden, ware het niet dat het qua werkinhoud en werkRelaties niet geweldig gaat. Het autiomatische gevolg van werkloos zijn.

Er volgt een tweede oefening. Het benoemen van een negatieve gedachte, het bijbehorende gevoel en gedrag beschrijven en een manier om deze negativiteit positief om te denken, inclusief gevoel en gedrag. Ik dacht aan die ene, mij op het lijf geschreven vacature, die ik de dag ervoor had gezien, bij een organisatie waar ik een paar weken eerder, na een sollicitatiegesprek, ben afgewezen. 

Ik schreef als negatieve gedachten, Ik hoef op die vacature niet te solliciteren want ‘ze motten me nieh’. Als gevoel schreef ik onmacht. Dat verbaasde mij want ik had constant het idee dat ik boos was. Boos op vier mensen die een half uur lang vragen afvuren, en je daarna afserveren omdat je die vragen beantwoord hebt. Toch kwam boos ook bij mijn gedrag niet terug. Daar schreef ik lacherig. ‘Die ambtenaren zijn zeker bang dat ik hen uit hun slaap houd,’ was mijn reactie geweest.  

Ik moet gaan omdenken. Hoe kon ik deze gedachten ombuigen. Het voelde zinloos. Ook omgedacht blijft de oorzaak van mijn afwijzing hetzelfde. Ik ben niet afgewezen vanwege een gebrek aan kennis en kunde, maar om hoe ik ben. Daar is de laatste twee weken niets in veranderd. Ineens dringt het tot mij door, dat deze organisatie duidelijk niet de organisatie voor mij is. Dat ik in een meer dynamische omgeving beter tot mijn recht kom. Ik heb mijn positieve gedachten te pakken. Ineens voel ik mij opgelucht. Het voelt minder erg om afgewezen te zijn. Het lag niet aan mij. We zijn gewoon geen match. 

Bij het maken van de doelen spin (doel in het midden, de middelen om mijn doel te bereiken eromheen) dringt het tot mij door dat ik de vacatures nog scherper moet voorselecteren. Niet alleen naar de functie kijken, maar ook naar het type organisatie. Verder besef ik dat het totaal geen zin heeft mij tijdens een sollicitatiegesprek anders voor te doen dan ik ben. Ik ben nu eenmaal een druktemaker. Wel kan ik bij mijn sterke punten aangeven dat ik tijdens het werk een stuk rustiger ben. Geconcentreerd en gedreven. 

De volgende opdracht is het maken van een spin van jezelf. Wat zijn je goede eigenschappen, wat zijn je valkuilen. De goede eigenschappen heb ik zo op papier staan en met de feedback van een aantal sollicitatiegesprekken in mijn achterhoofd realiseer ik mij, dat diezelfde eigenschappen een valkuil zijn. Zeker wanneer ik, door de spanning van het sollicitatiegesprek, deze eigenschappen verkeerd uit. Dan kan ik heel arrogant overkomen. Een eyeopener! Hier kan ik iets mee. Sterker nog, hier moet ik iets mee. 

Als laatste mag ik nog opschrijven waar ik trots op ben, wat energiegevers zijn (en waarom het energiegevers zijn), wat energievreters zijn, waar ik mij op ga focussen de komende tijd en wat ik ga loslaten. Het gevonden besef, dat ik wel degelijk last heb van een afwijzing, komt bij de laatste vraag te staan. Als ik er alles aan heb gedaan een goede brief te schrijven, en/of  een prettig gesprek te voeren, en ik word afgewezen… Dan kan ik daar verder niets aan doen. Mij druk maken over die afwijzing heeft geen enkele zin. Daarmee wordt de uitslag niet anders. 

Aan het eind van de workshop bedank ik Violette voor het geven van de workshop. Wijzer geworden rijd ik door naar de volgende afspraak. Daar neem ik even de tijd om mijn mail te checken. Niet slim, want ik zie wederom een afwijzing voorbij komen. In de wetenschap dat stressen, boos of verdrietig worden, niets aan dat mailtje en de uitslag gaat veranderen, sluit ik mijn mail en telefoon en begin een geanimeerd gesprek met mijn buurvrouw. Het begin van een leerzame en nuttige middag. 

Aan het eind van de dag, wanneer ik mijn sollicitatie administratie bij werk, realiseer ik mij hoe blij ik ben dat ik wel naar Panningen ben gereden, en serieus aan de workshop mee heb gedaan. Waarschijnlijk blijft niet alles plakken, maar in het hier en nu ben ik blij met het verkregen inzicht. Ik ben soms mijn grootste valkuil. 

Ik blijf het bijzonder vinden, hoe die korte presentaties tijdens een ontmoetingsochtend, met enige regelmaat tot  eye openers leiden. Misschien wel door het informele en vrijblijvende karakter. Wie zal het zeggen. 😉

Dan is het nu tijd om de eerste tip van Violette toe te passen en met onverdeelde aandacht van mijn kopje koffie te gaan genieten. Even nergens over nadenken, en alleen genieten van de geur en dat heerlijke vocht.