Mooi Momentje

Zoals je gisteren hebt kunnen lezen, ‘stond’ ik zondag op De Greune Mért in Hortst. Tussen de gesprekken met bezoekers door, babbelde ik met de beide studentes Ergotherapie. Halverwege de middag hield één van de dames ineens haar adem in en zei, ‘OMG, dat kan echt niet zoals die rollator is afgesteld.’ Wij volgde haar blik en zagen een heer op leeftijd over zijn rollator hangen. ‘Je hebt gelijk,’ zei de andere, ‘Dit kan echt niet. En nu?’

‘Ga het hem vertellen’, stelde ik voor. ‘Durf ik niet,’ zei studente nummer Eén. ‘Als ik het gesprek begin, durf je het dan wel?’ vroeg ik. Het antwoord was ja, en met de studentes in mijn kielzog stapte ik op de heer op leeftijd af. ‘Meneer, mag ik u even spreken?’ Dat mocht.

‘Ik sta hier samen met deze twee studenten ergotherapie op de mért, en beide dames zijn geschokt door hoe uw rollator is afgesteld. Deze staat te laag, waardoor u er in een verkeerde houding achterloopt. Zouden zij uw rollator goed af mogen stellen?’

‘Ik heb nergens last van,’ bromde de man. Zijn vrouw kwam er bijstaan en zei, ‘Dat zeg ik ook altijd. Dat hij niet goed achter de rollator loopt.’ ‘Ik heb nergens last van,’ herhaalde de man, maar liep niet door. ‘Ik heb een voorstel’, zei studente Eén. ‘Wij stellen uw rollator goed af, en u loopt tweemaal dit parcour. Vindt u het daarna nog steeds niet nodig, zetten wij de rollator terug in deze stand.’ Brommend ging meneer akkoord, en de dames gingen aan de slag.

Onder begeleiding liep meneer tweemaal het parcour, maar zei niets. Aan het einde van de tweede ronde werd hij aangesproken door een kennis. Ik was ondertussen in gesprek met zijn vrouw. Na een kwartier richtte de kennis zijn aandacht op mevrouw, en vroeg ik aan meneer, ‘En, bevalt de rollator zo.’ Hij bromde wat. ‘Sorry meneer, ik heb het niet verstaan. Moet ik de dames roepen om de rollator terug in de oude stand te zetten of…’

‘Nee,’ mopperde hij een beetje boos. ‘Dit loopt veel beter. Maar de mensen waar ik hem heb gekocht zeiden dat zij de rollator goed hebben afgesteld, en die hebben toch ook verstand van rollators en zo. Loop ik al die tijd verkeerd. Bedank die meisjes maar dat zij dit hebben willen doen. Maar ik snap het niet. In de winkel zeiden zij…’

Ik liet hem even uitrazen. Het is ook balen wanneer mensen waarvan je denkt dat ze weten wat ze doen, onkundig blijken te zijn. Zeker wanneer het om je gezondheid en je veiligheid gaat.

Nadat ik afscheid van hem en zijn vrouw had genomen bracht ik zijn bedankje over aan de studentes. ‘Hé fijn’, zei nummer Twee. ‘Tegen ons heeft hij alleen maar lopen mopperen maar hij ging wel steeds rechter lopen… ‘ Toen kreeg ik een bedankje, omdat ik het voor hen het gesprek met de man was aan gegaan. Die twee dames hebben duidelijk het hart op de juiste plaats, en het vermogen hun kennis te delen. Toppertjes dus! Die twee komen er wel.