Ineens klopt het …

Vanaf dag één dat ik met She’s Changing Lanes begon, had ik een beeld van hoe de header van mijn blog er uit moest zien. Ongeveer dan. Ik wilde iets symbolisch. Iets wat in één oogopslag duidelijk maakte dat ik qua loopbaan niet voor gebaande wegen ging. Overal waar ik kwam zocht ik naar t-splitsingen met ongelijke paden. Eén goed begaanbaar pad, en eentje dat wat minder begaanbaar lijkt.

Natuurlijk zag ik zo’n splitsing nooit wanneer ik met een mogelijke fotograaf aan mijn zij aan de wandel was. Gewoon frustrerend. Al gebied de eerlijkheid mij te zeggen, dat ik het perfecte kruispunt ook niet zag wanneer ik alleen was. Ik zag t-splitsingen genoeg, maar het was het altijd net niet.

Een paar weken geleden tijdens het museumbezoek met de Boysz en Liesbeth kwam mijn header ter spraken. Of beter gezegd, de afwezigheid van een header. Ik vertelde Liesbeth mijn wens, het idee van een t-splitsing en ik van achteren gefotografeerd (zoals op een van mijn favoriete foto’s/series), en zei zij, ‘Zodra je het perfecte punt hebt gevonden laat je mij dat weten, dan gaan we foto’s maken.’

In de dagen die volgde bleef mijn header idee door mijn hoofd spoken. Iets klopte niet, maar ik wist niet wat. Tot ik Toet & Co: A day at the museum schreef. Het idee van de t-splitsing dateert nog uit de tijd dat ik het idee had, op deze website slechts over mijn loopbaanverandering te schrijven. Dat plan heb ik al heel lang geleden losgelaten. She’s Changing Lanes gaat over veel meer dan alleen werk zoeken. Het gaat over alle facetten van mijn leven, inclusief persoonlijke groei en mijn duim.

Dinsdagochtend kleedde ik mij met zorg aan. Onderweg naar het station zag ik mijn spiegelbeeld in een etalage. Ik was tevreden. Ineens wist ik wat voor header ik wilde en besloot dat als Mieke haar camera bij zich had, ik zou vragen of zij een foto van mij voor het Van Abbemuseum zou willen maken. Ik had geluk, zij zei ja en de zon scheen. Alles zat mee dus.

Het resultaat mag er zijn. Gele schoenen, een petticoat, in Eindhoven, voor een museum en in de camera kijkend. Dat had ik tien jaar, nee twee jaar geleden niet voor mogelijk gehouden. Deze header staat voor mijn persoonlijke groei. Mijn verleden, heden en toekomst. Ik ben er blij mee. Alleen jammer dat WordPress de klokkentoren eraf knipt. Daarom hieronder de originele foto.