Toet & Co: Snerteriger dan snert

Luid smakkend bekijkt Toet het erwtensoep verspakket. ‘Jongens, we krijgen vanavond snert!’ roept hij tevreden. ‘Snert?’, vraagt het beertje aarzelend. ‘Soep van erwtjes,’ verduidelijkt Rozi. ‘Pies,’ doet Toet een duit in het zakje. ‘Piessoep’. ‘Pie soep,’ corrigeert Rozi. ‘Piessoep blief ik niet.’ Gierend rollen Toet en Rozi over de grond. ‘Ai snap het not,’ bromt Moeltje. ‘What krijgen wai nou te eten?’ ‘Soep,’ antwoordt Rozi, ‘Met een lot of veggie tabbels. Very dik. Very tasty.’

Onder toeziend oog van de Boysz breng ik anderhalve liter water, met daarin de spliterwten en een laurierblad (‘Oh, you mean peas.’ ‘Pies ja, dat zei ik toch!’) aan de kook. Ondertussen snijd ik, daarbij met enige regelmaat een stoffig knuistje ontwijkend, de ui, aardappel, prei, wortel, knolselderij en selderij fijn. ‘Where is de meat?’ vraagt Moeltje. ‘Ai like meat.’ Ik leg hem uit dat de basis van mijn erwtensoep vegetarisch is, en dat ik pas op het eind wat spekkies en rookworst toevoeg. De groenten zijn gesneden, de erwten staan op een klein pitje door te koken.

‘Zullen we ganzenborden?’ vraagt Rozi. Ik knik dat ik het een goed idee vind. Ik moet toch in de buurt van de soep blijven. Dat spul roert zich nu eenmaal niet vanzelf en uit ervaring weet ik dat Toet mij zo ongeveer om de vijf minuten de put in manoeuvreert. Een half uurtje later zijn de erwten tot moes gekookt en kunnen de andere groenten toegevoegd worden. Ik roer de soep nogmaals goed door, en ga weer aan tafel zitten.

Met zijn neus in de lucht vergeet Toet vals te spelen. Tegen de tijd dat ik eindelijk in de put kukel, en door de soep kan roeren, zit de erwtenprut aan de bodem vastgeplakt. Ik roer alles wat nog los zit voorzichtig om en proef even of het aangekoekt smaakt. Dat blijkt niet zo te zijn en voorzichtig voeg ik de spekkies en rookworst toe en roep vijf minuten later dat het eten klaar is. Voor de zekerheid schep ik op.

Genietend werkt Toet zijn soep naar binnen. ‘Je proeft dat wij je hebben geholpen,’ zegt hij. ‘Deze soep smaakt snerteriger dan snert. Deze soep heeft een bite.’ De andere twee zeggen niets. Eten alleen maar luid smakkend hun bordje leeg, waarbij Rozi alle spekkies en stukken worst overhevelt naar Moeltjes bord.

Na een nacht weken, is de bite pas uit de pan te verwijderen. De volgende keer dat ik snert kook, moet ik mijn aandacht er beter bijhouden. 😉 Er is namelijk niets mis met een bite, maar anderhalve centimeter is overdreven. Gelukkig heb ik makkelijke eters in huis.

~~~~~~~~~**********~~~~~~~~

Voor de nieuwe lezers: Toet is een Cliniclown-muisje met een eigen willetje, Rozi, Rozifantje voluit, is een creatie van Appelig (en daarmee one-of-a-kind) en Moeltje is en Amerikaanse bruine (beany) beer, die lang geleden in het koffertje van Zoon mee naar Nederland is gekomen. Hij verblijft hier min of meer illegaal.