Zoon van een fietsenmaker

15 reacties

Mijn grootvader van vaders kant was automonteur / fietsenmaker. Dat laatste vak heeft hij tot op de dag van zijn dood beoefend. Hij was een band aan het plakken toen hij even naar het toilet ging en in alle rust zijn laatste adem uitblies. De band heeft hij nooit geplakt.

Mijn vader was best een handige Harry en liet zich onder andere voorstaan op het feit dat hij de zoon van een fietsenmaker was. Meestal wanneer wij in dé fietsenwinkel waren. Ik schrijf bewust dé. Bij deze winkel is de hele familie van moeders kant dik dertig jaar klant geweest. Het werd een beetje ons kent ons.

Op zekere dag kocht ik daar een racefiets. Van mijn vader, die er bij was, kreeg ik een bidon (met houder). ‘Zal ik hem er even opzetten?’ vroeg de verkoper/fietsenmaker/eigenaar. ‘Nee,’ zei mijn vader, ‘ik ben de zoon van een fietsenmaker en weet heel goed hoe dat moet.’

Nog diezelfde avond werd de houder op mijn fiets geplaatst. Mijn fiets fietste als een tierelier. Na een week of drie vond ik het tijd worden om met de versnelling te spelen. Naar een groter verzet zetten ging prima, daarna deed de versnelling niets meer. Weer thuis ging pa op onderzoek uit, maar kon het euvel niet ontdekken. ‘Ga maar even naar de winkel,’ zei hij beschaamd. Braaf deed ik wat hij gezegd had. De fietsenmaker hoorde mijn verhaal aan, wierp één blik op mijn fiets en begon te lachen. ‘Zeg maar tegen de zoon van de fietsenmaker dat hij de houder over de draden van de versnelling heeft geplaatst, in plaats van eronder.’

Tien minuten later was het probleem opgelost en kon ik weer met de versnelling ‘spelen’. Tot aan zijn dood hebben we pa met dit onhandigheidje van hem geplaagd

Hoe ik hier zo bij kom? Ik kreeg van de week een mailtje van vriendin. Ik ben van de week om iets voor zevenen bij jou. Op de fiets, stond er in te lezen. Bij mij vandaan zouden we richting de stad gaan. Ik reageerde met een Oeps dan moet ik iets aan mijn voorlicht doen. Mijn voorlicht doet het al zeker anderhalf jaar niet meer, maar ik fiets zo weinig, dat ik er nog nooit last van heb gehad.

Ik zocht op het net naar een losse voorlamp op batterijen. Toen kreeg ik een brainwave en bracht de fiets naar de fietsenmaker van Het Goed (kringloop). Is de dynamo (verwerkt in de naaf van het voorwiel) kapot, zet hij een losse lamp op mijn fiets. Is het wat anders, repareert hij de boel.

Inderdaad, ik bracht hem weg. Ik mag dan wel de kleindochter van een fietsenmaker zijn, maar in tegenstelling tot mijn vader erken ik mijn beperkingen. 😉

Naschrift
Bij het ophalen van de fiets zag ik het meteen. Er zat geen extra licht op. ‘Ik heb er lang naar moeten zoeken’, zei hij, ‘daarom is het wat duurder geworden, maar de fiets is zo mooi, dat het zonde is daar een extra licht op te zetten.’ Met een schuin oog keek ik op de rekening. €7,50. Daar kan ik niet eens een losse voorlamp voor kopen. En mijn zadel werd voor niks een stukje lager gezet. Met licht en met mijn voeten aan de grond voel ik mij weer helemaal safe in het verkeer.

15 Comments

  1. Mooie verhalen. Zelf weet ik precies hoe het moet, ook met versnellingen. Maar ik heb er het gereedschap niet voor en breng daarom m’n fiets zo eens in de 5 jaar naar de fietsenmaker voor nieuwe tandwielen, ketting en laatst speling in m’n voorvork. Ik kijk dan op van de lage kosten die ze in rekening brengen. Als m’n ‘specialist’ de bloeduitslag mag voorlezen, dan krijgt ie 5x zoveel voor maar 10 minuten werk.

    Voor verlichting gebruik ik al een jaar of 15 een koplamp met penlight-accu’s. Ding kan ik ook gebruiken als zaklamp. Ooit heb ik bij zo’n ANWB-paddestoel aan m’n voorwiel staan draaien om dat ding, dat in hoog gras verstopt was, te kunnen lezen. Dat hoeft dus niet meer. 😉

    Like

  3. Prachtig verhaal over je vader! Ik bracht in Amsterdam altijd mijn fiets naar de fietsenmaker ‘onder de tunnel’. Die had een heel klein winkeltje onder het tramviaduct. Waarschijnlijk betaalde hij ook een heel klein huurprijsje want hij was zo goedkoop. Ik was altijd bang dat die vriendelijke jongen niet rond kon komen dus ging ik daar altijd gratis mijn banden oppompen waarna ik hem 50 cent gaf die hij elke keer pas na lang aandringen aanpakte. Van al die keren had ik wel drie fietspompen kunnen kopen. Maar ik spek liever de kleine ondernemer.

    Geliked door 1 persoon

  5. Prachtig machtig. En 7,50€. Dat is nu echt eens geen geld. Maar mogelijks redeneer ik hier uiteraard vanuit mijn eigen referentiekader en is dat voor anderen wel “wat” geld.

    Like

    1. Mijn vader was heel handig… Zelfs op het gebied van fietsen. Alleen van versnellingen had hij geen kaas gegeten.

      Like

  8. Ik wist niet dat ze een fietsenmaker hadden bij Het Goed! Dat is echt geen geld inderdaad.

    Ik heb smakelijk moeten lachen om de anekdote van je vader 🙂

    Like

Reacties zijn gesloten.