Toet & Co: Vol verwachting klopt hun hart

‘En?’ vraagt het Rozi vanaf zijn warme plekje boven de verwarming. ‘Weer niets,’ antwoordt een teleurgestelde Toet. ‘Ai zei hed al. Det Sinterklaas-men besteed not. Wai moet wachten op Mister Christmas-men.’ ‘Ja maar, ja maar…hoe kan Sinterklaas nu niet bestaan? Er zijn films over hem, en hij heeft zelfs zijn eigen nieuws sjoernaal op de tillevisie. En ik heb de pakjesboot met mijn eigen oogjes gezien Moeltje. Echt waar!’ Het kleine olifantje kijkt zijn vriendje vol verwachting aan.

‘Der is ook a film about a flying elephant, my young elifriend,’ bromt de kleine beer onverbiddelijk. ‘End wai weten det dat not kan. No matter how big zain oren sain. No, wai moet wachten op Mister Christmas-men.’ Rozi’s ogen vullen zich met tranen. ‘Toet, zeg jij ook eens wat,’ piept het kleine olifantje tegen zijn vriend.

Voordat Toet kan antwoorden loopt hun mens binnen. ‘Hé Toet, wat doe jij in de sloffen van Zoon,’ vraagt zij. ‘Heb jij koude voeten?’ Toet schudt van nee. ‘Ik keek even of er misschien een schoencadeautje voor ons inzit,’ zegt hij zachtjes. ‘Sinterklaas is in het land en… Nou ja, wij dachten, wij hoopten…’ Hij maakt zijn zin niet af.

‘Het zijn natuurlijk de sloffen van Zoon,’ antwoordt zij, ‘en Sint weet dat hij volwassen is. Volwassenen krijgen geen cadeautjes meer van Sint.’ ‘Maar Sint weet toch alles,’ piept Rozi, ‘dan weet hij toch ook dat wij hier wonen!’ ‘Technisch gezien zijn jullie geen kinderen,’ antwoordt Zij. ‘Jullie zijn knuffels.’ ‘Ai said it al, wai moet wachten op Mister Christmas-men,’ doet Moeltje een duit in het zakje. Zij schudt haar hoofd. ‘Jullie zijn en blijven knuffels, lieve jongens. En knuffels hebben normaal geen eigen leven, en komen in geen enkel groot boek voor.’

Er verschijnt een denkrimpel op haar voorhoofd. ‘Misschien…’ ‘Misschien wat,’ onderbreekt Toet haar. ‘Wat moeten we doen!’ piept Rozi. ‘Nou, jullie zouden een brief aan Sint kunnen schrijven, en die in de slof van Zoon doen. Samen met een wortel en wat hooi voor OhzoSnel, zijn paard. En een liedje voor hem zingen.’

‘Sing a song? What voor song?’ ‘Een Sinterklaasliedje Moeltje.’ Zij pakt de laptop, opent YouTube en zoekt op Sinterklaas liedjes. Oh kom er eens kijken, wat ik in mijn schoentje vind zingen de Leidse Sleuteltjes even later. Alles gekregen van die lieve Sint. Een pop met vlechten in het haar. Een snoezig jurkje, kant en klaar. Drie kaatsenballen in een net, en een letter van banket. Bijna huilend van het lachen rollen drie knuffels over de grond.

‘Niet zingen betekent geen cadeautjes,’ zegt zij streng. ‘Maar misschien kan ik een iets moderner nummer vinden.’ Gelukkig valt het Sinterklaasfeest van VOF de Kunst, en vooral De stoute jongen wel bij de heren in de smaak.

‘s-Avonds galmt ‘Wie stout is die maakt fijn een hele lange reis,’ uit drie knuffelmondjes door de kamer. Voor hun staan twee sloffen maat pakjesboot onder de verwarming. In de ene ligt een opgerolde brief, en in de andere een paar stukjes uitgedroogde wortel. Voor de verandering gaan zij zonder morren naar bed. Vol verwachting klopte hun hart en zo…

‘Toet, Moeltje, kom snel kijken, er zit wat in de sloffen,’ jubelt Rozi de volgende ochtend vroeg. Roetsj, roetjs, voegen muis en beer zich bij hun vriendje. ‘Woat is det?’ vraagt Moeltje, terwijl hij de drie oranje bollen bekijkt. ‘Kaatsenballen?’ vraagt Toet, terwijl hij zijn schouders ophaalt. ‘Kweet niet,’ zegt Rozi, wiens eerste enthousiasme begint te tanen, ‘ballen klinkt rond, en die dingen zijn niet rond. Kijk maar. Dit rolt voor geen meter.’

De deur gaat open en loopt zij binnen. ‘En,’ vraagt zij, ‘is Sinterklaas vannacht op bezoek geweest?’ ‘Yeas, but wai weten not what wai hebben gekregen. Sain dit kaatsenballen?’ Nieuwsgierig komt zij dichterbij, ziet wat er in de sloffen ligt en begint te jubelen. ‘Oh, mandarijntjes! Een lekkernij uit Spanje! Die kreeg ik vroeger ook van Sinterklaas.’ Zij gaat bij de boysz op de grond zitten, pakt een mandarijntje en begint het ding te pellen. Voorzichtig nemen de knuffels een hapje. ‘Dit prikkelt in mijn slurfje,’ giebelt Rozi. ‘Nais,’ bromt Moeltje. ‘Werk eens door,’ gebiedt Toet, ‘ik wil nog een stukje.’

Binnen no time zijn de drie mandarijnen op. Met een vergeten jullie niet om SInterklaas te bedanken, staat zij op. ‘Dank je wel Sinterklaasje,’ piept Rozi. ‘Zenk joe Mister Klaas’, jubelt Moeltje. Toet doet er het zwijgen toe. ‘Vind jij het niet lekker,’ vraagt Rozi bezorgd. ‘Jawel,’ antwoordt de onverbeterlijke muis. ‘Maar ik had op een raceauto gehoopt.’ Dan begint hij te lachen en roep keihard, ‘Dank je wel Sinterklaas!’