Samen met vriendin bekijk ik de net aangebrachte wijzigingen op mijn LinkedIn-profiel. Ik zie een berichtje binnenkomen. Van een recruiter. Het bericht begint met de melding dat de mooiste kansen uit onverwachte hoek komen. Ik lees verder en klik op de link naar de vacature die mijn leven gaat veranderen.
Ik herken de vacature. Hoe de beste man bij het idee komt dat ik met mijn CV binnen het gevraagde functieprofiel past, is mij een raadsel. Qua kennis en kunde match ik ongeveer 25%. De zaken waarop ik niet match (buiten kennis en kunde onder andere het aantal uren en de hoeveelheid tijd op de weg) zijn wat mij betreft onoverkomelijk en trekken het matchpercentage naar 0%. Ik wil de vacature al sluiten wanneer vriendin begint te lachen. Zij wijst op het onderdeel ‘wat krijg jij hier voor terug?’ Zover was ik niet eens gekomen.
Er staan een hoop jeukwoorden en bijbehorende acties op een rij. Vier wekelijks wordt ergens in den landen een borrel-uitje georganiseerd. Elk kwartaal komen alle stafmedewerkers bij elkaar op een inspirerende locatie. En last but not least… er wordt aandacht besteed aan de funfactor van mijn werk want genieten hoort erbij.
Ik schiet in de lach en het gevoelsmatige matchpercentage zakt spontaan naar -10%. Begrijp me niet verkeerd: ik vind het prettig om goed contact met mijn collega’s te hebben, en zo af en toe samen privétijd doorbrengen is prima. Leuk zelfs. Maar minimaal 16 keer per jaar? Daar zie ik de fun niet van in. Die tijd besteed ik liever aan mijn vrienden en familie.
Ik heb de recruiter vriendelijk bedankt voor zijn aanbod. Dankzij een hele fijne knop die LinkedIn daarvoor ontwikkeld heeft, hoefde ik niet eens na te denken over mijn bewoording. Ik word steeds handiger met LinkedIn.
Koffie Digitalix 
De rillingen lopen over mijn rug. Aan de andere kant… ik heb vandaag twee vacatures geplaatst en die hadden helemaal geen fun. Nul-komma-nul. Ik heb nog geprotesteerd tegen de inhoud maar ik kreeg glazige blikken terug. Ik ben benieuwd (en ik zal straks niet roepen ‘Ik zei het toch?’. Oh, wacht… waarschijnlijk doe ik dat wél)
LikeLike
Dat doe jij wel… Zo goed heb ik je wel leren kennen tijdens het lezen.
LikeLike
1 keer per jaar samen uit eten vind ik wel voldoende
LikeLike
Twee keer vind ik ook nog leuk… (maar nu heb ik het over ex-collega’s, die hebben een streepje voor) ..
LikeLike
Min tien! Wat ben jij positief ingesteld, ik zou nooit meer ontdooien (-:
Mijn dochter had gesolliciteerd naar een stageplaats in het buitenland. Ze is het niet geworden want ze hebben iemand gevonden die meer in haar mars had. Roos appte: had ze zeker VIJF masters afgerond. Tegenwoordig is goed (bezig) zijn niet meer genoeg…
Ik vind je een kanjer!
LikeLike
Dank je…
LikeLike
Wat zijn voor jou (en de lezers) eigenlijk de fun,- dan wel jeukfactoren in blogland? Niet dat ik daar mee te maken wil hebben maar ik vroeg het me af. Werken hoef ik niet meer, pensioen is mijn dagelijkse, onmisbare funfactor, en ik ben meestal ook heel blij met reacties. Dat worden echter jeukfactoren als er sprake is van pure nietszeggendheid. Sommigen hebben daar een handje van (jij niet hoor).
Enfin… het zou leuk zijn daar eens meningen over te horen.
LikeLike
Hier ga ik eens over nadenken..
LikeLike
Ik blijf het zeggen: het is een rare wereld… en ik snap echt niet dat deze mensen nog niet doorhebben hoe hoog de jeukfactor van de door hun gebezigde taal is… 🙄
LikeLike
Ooit heeft iemand hen wijsgemaakt dat het zo hoort.. Denk ik.. En nu houden zij zich aan dit stramien… En wellicht werkt dit bij de jeugd wel.
LikeGeliked door 1 persoon
Ja, wellicht… die horen de holheid van die woorden nog niet zo goed als wij… 😉
LikeGeliked door 1 persoon
Tja, die social media zijn vaker grappig dan nuttig ….
Vrolijke groet,
LikeLike
Dit komt uit de vacaturetekst van de recruiter. Staat dus los van social media.
LikeLike
Een funfactor?? hahah hoe krijgen ze het verzonnen.
LikeGeliked door 1 persoon
Dat klinkt inderdaad vrij verschrikkelijk. Maar hoe werkt dat nou: zou je als je daarop in zou gaan die baan dan krijgen denk je?
LikeLike
Nee, ik zou die baan niet krijgen. Ik pas namelijk niet in het profiel wat gezocht wordt (daarom heb ik een paar maanden geleden ook niet op de oorspronkelijke vacature gereageerd)..
Ik heb er eerder over geschreven: Wanneer een recruiter een opdracht krijgt, is het voor de recruiter van belang meerdere kandidaten aan te bieden, zodat de opdrachtgever het idee heeft een keuze te hebben.
Een recruiter kan je benaderen, kan je bij een opdrachtgever aanbieden, maar dat wil helemaal niet zeggen dat je de baan krijgt. Het is een gewone sollicitatieprocedure…
LikeLike
Een zeer veel voorkomende techniek denk ik.
LikeLike
Dat weet ik wel zeker.. En ik pas daar voor… Het kost toch tijd en energie…
LikeLike
Pfff…
LikeLike
Heb jij een funfactor op het werk?
Ik zat aan jouw serie met betrekking tot employer branding (en met name deze post: https://www.eenofandereblog.nl/even-serieus/marketing/employer-branding-3-hoe-schrijf-je-een-goede-vacaturetekst/) te denken, toen ik dit schreef.
LikeLike
Ik dacht er ook aan toen ik het las! Wij hebben geen funfactor, maar gewoon het nodige werkplezier zonder dat we de godganse dag plat liggen van het lachen…
LikeGeliked door 1 persoon