Protocol, the sequel

Zoals ik in juni schreef slik ik al een aantal jaren de ontstekingsremmer Dicloflenac in de vorm van een pilletje met 50 mg werkzame stof. Volgens de instructie mag ik één tot drie van die pillen per dag innemen, maar gelukkig heb ik die laatste, maximaal acceptabele hoeveelheid, zelden nodig. Sterker nog, er zijn periodes dat ik zelfs de onderhoudsdosering van 50 mg per dag niet nodig heb. Vandaar dat ik in juni, toen ik het herhaalrecept op ging halen, blij was om te zien dat dit medicijn ook in pillen van 25 mg te krijgen is. In de vrije verkoop nog wel. Helaas staat het protocol niet toe dat de apothekersassistente mij naast mijn recept ook een doosje met 10 pillen van 25 mg meegaf. In plaats daarvan kreeg ik van haar een pillensnijder mee, zodat ik mijn standaard dosering kan halveren. Wat volgens de bijsluiter van zowel de pillen als de pillensnijder, bij dit soort pillen niet mag. Maar daar is waarschijnlijk (nog) geen protocol voor.

Ik bestel mijn herhaalrecept via de website van de huisarts. Aanpassen van de voorgeschreven dosering en hoeveelheid werkzame stof per pil lukt in dat systeem niet. Geloof me, ik heb het regelmatig geprobeerd. Bel de volgende keer even met ons, schreef mijn favoriete doktersassistente als reactie op mijn blog, dan komt alles goed. Twee weken geleden begon ik aan de laatste strip van de in juni bestelde maandhoeveelheid (bij een maximale dosering.) De hoogste tijd om het advies van de doktersassistente op te volgen. Dat heb ik geweten.

De assistente die ik aan de lijn kreeg kent mij niet, stelde acuut (en terecht) het protocol in werking en startte met een derdegraads verhoor. Wie heeft de pillen voorgeschreven? Waarvoor zijn de pillen voorgeschreven? Waarom slikt u deze pillen al zo lang? Weet u wel hoe slecht deze pillen zijn? Zo ging zij nog even verder, en dit alles op een akelig toontje. Met groeiende weerstand beantwoordde ik haar vragen. Tenslotte staan de antwoorden gewoon in de computer. Sterker nog, zonder recept van de huisarts krijg je de 50 mg exemplaren niet eens mee bij de apotheek. En ja, ik weet hoe slecht de pillen zijn, daarom slik ik ze zo min mogelijk, wil ik de onderhoudsdosering verlagen en laat ik jaarlijks mijn nierfunctie controleren. Tegen de tijd dat zij meldde dat zij mijn aanvraag met de huisarts moest overleggen, had ik er al spijt van gebeld te hebben. ‘Morgen kunt u terugbellen,’ waren haar laatste woorden. Ik mag niet invullen voor een ander, maar het klonk alsof zij er van overtuigd was dat de huisarts niet met de wijziging zou instemmen en sterker nog, het hele herhaalrecept zou skippen. Ik vreesde het ergste.

Geheel onterecht, naar bleek. De huisarts ging meteen akkoord met het verlagen van de onderhoudsdosering naar 25 mg (1 tot driemaal daags, wat ook een halvering van maximale dag dosering betekent). Compleet stoppen met deze pillen is niet ter sprake gekomen. ‘Het recept ligt bij de apotheek,’ zei de assistenten. Wederom zal het invulling van mijn kant zijn, maar ik meende een zeker teleurstelling in haar stem te horen. But who cares. Ik ben weer een stap dichter bij een pijnloos (of in ieder geval verdraagzaam) leven zonder pillen. Wie wil dat nu niet?