Marie is er niets bij…

Ter voorbereiding op de renovatie haal ik de badkamer, keuken en de kast in het halletje leeg. Alles wat ooit in twee losse kasten, een badmeubel, 4 keukenkastjes en vier lades zat eindigt op de keukentafel. Aansluitend maak ik de twee losse kasten schoon en laat deze door Zoon in de huiskamer zetten. Dan is het tijd om heel erg konmari alles door mijn handen te laten gaan, en te beslissen of iets mag blijven, naar het goede doel gaat of in de container verdwijnt.

Ik begin met de ‘makkelijke’ zaken. De handdoeken, theedoeken, washandjes en vaatdoeken. Een deel is nog goed, en deel grotendeels versleten. Toch krijgt alles een plaatsje in de kast. Die versleten hand-, thee- en vaatdoeken zijn best nog een keer te gebruiken alvorens ze weg te doen. Scheelt was. Aangezien ik ook die een week of drie niet zelf kan doen, wel zo handig.

Dan begint het echte denk- en voelwerk. Bij elk voorwerp ‘voel’ ik even of ik er blij van word. Indien nee, dan denk ik even na of ik het tijdens en na de verbouwing nog nodig heb. Indien nee, verdwijnt het of in een doos voor het goede doel, of in de vuilniszak voor de container. De kasten, doos en vuilniszak vullen zich gestaag. Na ongeveer een uurtje ‘inruimen’ gaat er steeds minder richting de kast en steeds meer richting de doos of de vuilniszak. Dacht ik ooit geen afstand te kunnen doen van dat ene schaaltje waar een stukje van de rand af is, nu verdwijnt het met een sierlijke boog in de vuilniszak.

Eigenlijk sneller dan verwacht ben ik klaar. Van de week hoef ik alleen nog maar de twee besteklades in veiligheid te brengen. Oh, en het kastje met pannen leegmaken en verdelen over de verhuisdoos en de vuilniszak.

En dan kunnen we nu wennen aan het feit dat niets meer staat waar het normaal staat, al voert Zoon de verwarring wel heel ver door. Die zoekt momenteel zelfs in de twee bijzetkasten naar de grote borden, terwijl die nog gewoon daar staan waar zij altijd stonden: in de blauwe servieskast.