Toet & Co maken er het beste van

Vanwege alle vreemden in huis moesten de Boysz tot ‘s-avonds wachten voordat zij de teil konden inspecteren.
‘Hij is wel groot,’ piepte Rozi. ‘We kunnen er wel uitwaaien!’
‘Groot is juist fijn,’ stelde Toet. ‘Dan kunnen we onze tijdmachine wat comfortabeler inrichten.’
‘Nice kleurtje,’ zei Moeltje, ‘Just like the Tardis.’
‘Taart dis?’ vroeg Rozi. ‘Wat is dat?’
‘Shame on you my elifriend!, zei Moeltje, ‘De Tardis isz de time reismachine van de Doctor Who.’
‘Dokter Wie?’ Rozi keek zijn vriendje vragend aan.
‘Van jouw sjaaltje, weet je nog?’ bemoeit Toet zich met het gesprek.
‘Oh, de dokter van de televisie, die in een blauwe politiebox door het … Oh… Ja… Daar lijkt deze teil inderdaad wel wat op. De kleur in ieder geval dan.’

De rest van de week hoor of zie ik de Boysz nauwelijks. Zij hebben zich terug getrokken op mijn slaapkamer om Doctor Who the bingewatchen. De nieuwe afwasteil lijkt vergeten. Lijkt…

In de nacht van zaterdag op zondag hoor ik mijn slaapkamerdeur open gaan, gevolgd door het genies van drie knuffels.
‘Het is nog steeds stoffig hier,’ piept Rozi.
‘Nog een klein stukje Rozi, hier verderop in de kamer gaat het beter,’ fluister-schreeuwt Toet.
‘Wer is de timemachine?’ vraagt Moeltje.

Ik zie het licht in de kamer aangaan en hoor Toet roepen: ‘Daar staat-ie. Op de tafel.’
‘Sttttt Toet, dadelijk wordt zij wakker.’
Ik sta al in de deuropening maar maak een zacht snurkend geluidje. De Boysz zijn gerustgesteld en klimmen via de stoelen op tafel.
‘Euhmmm, er zit vuile vaat in,’ bromt Toet. Meteen begint hij de bak leeg te halen. Rinkelend valt het bestek op de tafel.
‘Dit mag blijven staan,’ wijst hij naar de nieuwe afwasborstel die in een mok in de wasteil staat. ‘Dat is een mooie stuurknuppel.’
‘Wai hebben ook un dashboard nodig,’ zegt Moeltje, ‘With lots of knopjes.’
‘Daar bij de TV,’ wijst Toet.

Een minuut later zitten Toet en Moeltje op hun plaats in de tijdmachine. Alleen Rozi aarzelt nog. ‘Kom op joh, er is nog plek zat,’ nodigt Toet zijn vriendje uit.
‘Kweet nieh,’ piept Rozi, ‘Van mij mag het allemaal wel wat kleiner zijn.’
‘A shuttle,’ bromt Moeltje.
‘Waarom denk jij nu aan badplustonnen? mompelt Toetje.
‘Not badminustonnen. A shuttle is un klein vaartuig on board of un bigger vaartuig. If mai elifriend zet wan of de koffiemugs in de timemachine, hai heeft zijn aigen shuttle. A kleintje.’

Dat klinkt Rozi schijnbaar als muziek in de oren en met wat hulp van zijn vriendjes sleurt hij de shuttle on board. Dan zie ik de tijdmachine langzaam opstijgen, rustig naar de lichtknop zweven, en met een felle lichtflits zijn afwasteil en Boysz verdwenen. Ik ga weer terug naar bed, en val meteen in slaap.

De volgende ochtend lijkt het of ik heb gedroomd. De afwasteil staat weer op tafel, de Boysz hangen in de vensterbank. Zelfs de vuile vaat ligt weer in de teil. Ik mis alleen de stuurknuppel. Die houdt Toet stevig tegen zich aangeklemd. Klaar voor gebruik.

~~~~~~~~~**********~~~~~~~~

Voor de nieuwe lezers: Toet is een Cliniclown-muisje met een eigen willetje, Rozi, Rozifantje voluit, is een creatie van Appelig (en daarmee one-of-a-kind) en Moeltje is en Amerikaanse bruine (beany) beer, die lang geleden in het koffertje van Zoon mee naar Nederland is gekomen. Hij verblijft hier min of meer illegaal.