Tijd om te voelen ..

Er zijn van die momenten in het leven, dan deert mij niets. Dan kan ik de hele wereld aan. Niet echt natuurlijk. In feite sta ik in standje overleven, zit barstensvol adrenaline, denk zo rationeel als het maar zijn kan, en heb geen tijd om te voelen. Dat komt pas wanneer de adrenaline wegzakt. Zoals maandagavond.

De twee grootste stressfactoren van de afgelopen tijd zijn mijn werk-zoekproces en de verbouwing. Het feit dat er in de nabije toekomst een verbouwing aan zat te komen, maakte dat ik elke afwijzing na een sollicitatie (zelfs na een sollicitatiegesprek) weg kon redeneren. Niet erg, na de verbouwing ga ik serieus aan de slag met solliciteren en je zult zien, dan komt het goed. Alsof ik op dat moment niet serieus aan het solliciteren was. Echt wel.

Aan het einde van de eerste week van de verbouwing, sloeg de verbouwingsstress vol toe. Ik had het gevoel nooit meer warm te worden, het niet kunnen douchen en wassen hakte er in, om over het stofhappen maar te zwijgen en vlak ook het effect van te weinig tegels en het geneul met IKEA niet uit. De adrenaline gierde door mijn lijf en mijn verstand draaide overuren. Tussendoor mocht ik nog een paar keer op sollicitatiegesprek. Nog meer adrenaline.

Afgelopen zaterdag begon de adrenaline te zakken. Er lagen 89 keukenonderdelen in mijn huiskamer, het monteren van de keuken stond nog steeds ingepland, ik had geen enge berichten over tegels die toch niet kwamen gehoord, ik kon weer douchen, was bij met de was, en mijn huiskamer zag er weer enigszins uit als een huiskamer. Wel een lege huiskamer met een bizarre inrichting, maar toch. En ineens was daar het besef, ik weet niet of ik nog veerkrachtig genoeg ben om weer een afwijzing te incasseren.

Maandag verliep het plaatsen van de keuken, op een een klein stressmomentje (de lange muur van de keuken was een centimeter te kort om de keuken te plaatsen, maar de monteurs hebben het met enige schuif- en denkwerk op weten te lossen) na, soepel. Het adrenalinelevel zakte nog verder en mijn stemming steeg. Ik kreeg een telefoontje met superbericht.

Opgelucht over zoveel voorspoed sliep ik die nacht als een roosje. Ik voelde mij on top of the world. Dinsdagochtend ging ik naar de Ontmoetingsochtend voor Werkzoekenden Peel en Maas en daar, tijdens een workshop over communicatie en rollen binnen de communicatie, ebde het laatste restje adrenaline weg en werd ik overspoeld door emoties.

De rest van de dag was ik zo coherent als een kip zonder kop, had ik de tranen hoog zitten en zag 100.000 beren op de weg. Dat is gelukkig weer over. Eagle has landed, en de emo-kip ook.