Toet & Co: wokkels, grote zomen, bonen en ijs

Een korte verhandeling over het menselijk lichaam, de verschillen tussen mens en knuffel… en wokkels.

‘Nou ja zeg, moet je hier eens kijken!’ Verbolgen draait Toet het scherm van iPad richting zijn vriendjes. ‘Wat een hypochondercriet zeg. Tegen ons zeggen dat sjips ongezond zijn, terwijl zij en alle andere mensen helemaal strak staan van de wokkels.’ Zijn vriendjes bestuderen de pagina nauwkeurig.

‘Wat zijn mensen toch ingewikkelde wezens,’ piept Rozi. ‘Wij hebben gewoon een velletje gevuld met fluf en stuf, maar zij. Pfff. Vel, vet, spieren, pezen, hart, nieren, botjes en wokkels.’

‘Sai hebben det wokkels selfs ee naam gegeven,’ ziet Moeltje. ‘Sai noemen det wokkels D & A. Ai vraag mai af, where det D voor steeit. And det A. End waarom not alle wokkels ee naam heef gekregen?’

‘Volgens mij heten ze allemaal D of A,’ antwoordt Toet, en ze verschuilen zich in de grote zomen iks en ijs. Ik denk dat de A voor angsthaas staat, want anders zouden die aa-tjes zich niet verschuilen in grote zomen.’

‘Misschien staat de D wel voor diefjes,’ oppert Rozi. ‘Diefjes verschuilen zich ook graag, en in een grote zoom is natuurlijk meer plek dan in een gewone zoom. Kunnen ze rustig het ijsje van de aa-tjes opeten, zonder gestoord te worden.’ Tevreden kijken de vrienden elkaar aan, en lezen dan verder.

‘Ja hoor, typisch mensen,’ bromt Toet even later. ‘Kunnen nooit eens samen iets gezelligs doen. Verdelen zich altijd in groepen. Hier… Vier hoofdbloedgroepen, en nog heel veel kleine, heel bijzondere groepen, maar die worden doodgezwegen. Buitengesloten. Nee, dan wij, wij hebben gewoon allemaal hetzelfde fluff en stuff.’ Hij wil nog meer zeggen, maar wordt onderbroken door Moeltje.

‘Hummm, ai wil not do vervelend, buttuhh… aiiii zit vol met beans, det is wai ai ben ee beany bear.’ Het kleine beertje kijkt zijn vriendjes verlegen aan.

‘Ik denk dat ook wij een ander soort fluff en stuff hebben Toet,’ piept Rozi. ‘Jij bent veel zachter dan ik, zeker rond je buikje. Als ik op mijn buikje trommel klinkt het tap tap tap. Als ik op jouw buikje trommel hoor ik plof plof plof.’

Toet denkt even heel diep na. ‘Het maakt niet uit dat Moeltje gevuld is met bonen en dat mijn buikje zachter is dan het jouwe. Wij zijn alle drie gemaakt van fluff, gevuld met stuff,’ zegt hij filosofisch. ‘Het maakt niet uit dat onze stuff niet hetzelfde is. Wij doen niet aan dipchipsminatie, buitensluiten en groepen. Wij verschuilen ons niet in een grote of kleine zoom als we ijs eten. Wij delen.’

Dan loopt hun mens de kamer binnen. ‘Maar niet met haar,’ zegt hij gedecideerd, ‘want zij deelt haar wokkels ook niet met ons. Alleen met andere mensen. Later, als ze dood is, en er zelf niets meer aan heeft.’

~~~~~~~~~**********~~~~~~~~

Voor de nieuwe lezers: Toet is een Cliniclown-muisje met een eigen willetje, Rozi, Rozifantje voluit, is een creatie van Appelig (en daarmee one-of-a-kind) en Moeltje is en Amerikaanse bruine beer, die lang geleden in het koffertje van Zoon mee naar Nederland is gekomen. Hij verblijft hier min of meer illegaal.