Toet & Co: Schrikkenjaar

Het is rustig in huis. Rozi en Moeltje zijn verdiept in een spelletje domino. Beide hebben een bakje sjips en een bekertje ranja onder handbereik. Toet is nergens te bekennen. Rozi legt een steentje neer, en pakt zijn bekertje om een slokje te nemen. Met een luid gegrom duikt Toet achter hem op. De ranja vliegt uit het bekertje, zo over de dominostenen, de tafel en Moeltje. ‘D-d-d-d-d-oe je nou Toet,’ stottert de kleine olifant. ‘Je liet me schrikken.’ ‘Yeas Toet, woat ar joe doing. Nou ai ben helemaal sticky,’ bromt Moeltje boos. ‘Kan er niets aan doen,’ zegt de onverbeterlijke muis. ‘Het is schrikkenjaar, dus ik doe gewoon wat er moet gebeuren. Iedereen laten schrikken.’

‘A heel year? Ai dacht it woas only one dee,’ zegt het beertje verbaasd.
‘Ja Toet, het is geen heel jaar schrikselen, het gaat alleen om 29 februari. Dat is de schrikseldag. Die dag komt maar eens in de vier jaar voor,’ legt Rozi uit.
‘En wat is één dag extra om te schrikken?’ vraagt Toet verbaasd.
‘Well, if joes viert joes twentie-us beursdee, end joe ziet er uit as eighty, det is schrikken Toet’

‘Hoe weet je of je er uit ziet als tachtig?’ vraagt Toet, en pikt een sjippie uit Rozi’s bakje. ‘En wat is er erg aan om er als tachtig uit te zien?’
‘Eighty is old,’ zegt het beertje gedecideerd. ‘Nobody wants er old uitzien. Flubbery skin end un heleboel ribbels.’
‘Neeeeeeheeee!’ roept Rozi, en slaat van schrik zijn pootjes voor zijn ogen. ‘Mijn vel is helemaal geribbeld. Zo heeft Appelig mij gemaakt. Appelig heeft mij oud gemaakt.’

Handig maakt Toet gebruik van het feit dat Rozi zijn pootjes voor de ogen heeft, en eet alle sjips op. Terwijl hij de laatste kruimeltjes van zijn pootje likt zegt hij, ‘Zal wel meevallen Rozi. Jouw vel flubbert niet. Dat zit kei strak. Als er iemand flubbert, is dat Moeltje.

Van schrik sprietst Moeltje het slokje ranja wat hij net in zijn mond heeft uit over tafel. ‘Nooohoo, ai ben not flubbery. Ai hef a nice figuur for un beany bear. Mai skinnetje is not geribbeld, but naise end smoeth.’

Dan loopt hun mens de kamer binnen en neemt de ravage in zich op. Twee plakkende knuffels. Dominostenen onder de ranja. ‘Wat is hier gebeurt?’ vraagt zij verschrikt.

‘Het is schrikkenjaar!’ jubelt Toet. ‘Ik mag jullie een heel jaar lang elke dag laten schrikken en vandaag is dat goed gelukt. Zuchtend pakt hun mens een natte doek en begint tafel, knuffels en dominostenen schoon te vegen. ‘Schrikkeljaar Toet. Schrikkeljaar! Dat heeft niets met schrikken te maken, maar alles met de Gregoriaanse kalender. Het draait allemaal om één dag, en daar moet je nog 3 jaar en 363 dagen op wachten.’

Hun mens wil verder vertellen, maar Toet is niet geïnteresseerd. ‘Hoe lang nog tot 1 april?’ vraagt hij aan niemand in het bijzonder. ‘Dan mag ik iedereen foppen. Niet zo leuk als iemand laten schrikken, maar beter dan niks.’ Hij haalt zijn schouders op. ‘Mag ik meespelen?’ vraagt hij aan zijn vriendjes. Wanneer die ja knikken zet hij zijn liefste gezicht op en vraag aan hun mens, ‘Zou ik ook een bekertje ranja en wat sjippies mogen?’

Vijf minuten zitten de heren met z’n drieën heerlijk te dominoën en is de rust wedergekeerd. De vraag is alleen, voor hoelang!

~~~~~~~~~**********~~~~~~~~

Voor de nieuwe lezers: Toet is een Cliniclown-muisje met een eigen willetje, Rozi, Rozifantje voluit, is een creatie van Appelig (en daarmee one-of-a-kind) en Moeltje is en Amerikaanse bruine beer, die lang geleden in het koffertje van Zoon mee naar Nederland is gekomen. Hij verblijft hier min of meer illegaal.