Werktechnisch gezien zijn het hectische dagen. Gezondheidstechnisch ook. Twee weken geleden kreeg ik griepachtige klachten en meldde mij met ingang van de dinsdag ziek. Woensdag is mijn vrije dag en hoewel ik ervan uitging dat ik donderdag wel weer kon gaan werken, haalde ik toch mijn laptop op. Een slimme zet. Niet alleen was ik donderdag nog hondsberoerd, gezien alle maatregelen waren Kuchje, Koorts & Ik niet welkom op het werk.
Op zondag zag ik een bericht voorbij komen dat met ingang van vorige week dinsdag ook mensen zonder kuchje niet langer welkom waren op onze werkplek. Ondanks stemverlies sloot ik aan bij de vergadering op afstand en ging daarna samen met de collega’s aan de slag om zaken te regelen. Was ik al beter? Neen. Maar ik was ook niet zo ziek dat ik achterover leunend andere al het werk liet doen. Bovendien voelt van thuis uit werken minder als werken dan fysiek achter je bureau zitten.
Vorige week donderdag hadden Kuchje en Koorts plaatsgemaakt voor Stemverlies en Verhoging. Normaal gesproken was ik wellicht weer gaan werken, nu meldde ik mij deels hersteld en deed vanuit thuisisolatie mijn ding. Net als dit weekend. Had ik al gezegd dat het een hectische en ietwat ongewone werksituatie is momenteel?
Bij deze. Ondertussen hebben Stemverlies en Verhoging het loodje gelegd en plaats gemaakt voor Neusverkoudheid. Ik ben dus hersteld, al zit ik nog steeds in thuisisolatie. Want niet 100% gezond. Dus wil ik niet nodeloos met mensen in contact komen. Die ene bacil van mij zal iemand net over het randje duwen. Moet er niet aan denken.
Frisse buitenlucht moet; gevoelsmatig is op het balkon zitten prima, maar aan de wandel gaan iets minder. Maar ik wil wel aan mijn conditie werken. Voor je het weet verschrompelen je spieren van zoveel inactiviteit. Of word ik zo stram als een oud vrouwtje. Ik heb mijn yoga matje weer van stal gehaald.
Daar had ik mij, na een lange werkdag vol beeld-bel-afspraken en gewone telefoontjes, net op neer gevleid toen mijn werktelefoon ging. Collega. Waarschijnlijk mogen we vanavond nog even aan de bak. Allemaal voor een goed doel.
Maar eerst heb ik mijn yoga programma afgewerkt. Me, Myself & I zijn namelijk ook een goed doel. En die uren, die neem ik wel een keer op wanneer ik wel onbezorgd over de dijk kan zwerven. Of mij thuis kan vervelen.
That’s the spirit! Ik heb gisterenavond een uur full speed gewandeld. Doodstil op straat. Vanavond sleep ik Vriendjelief naar buiten. Die moet ook even luchten. En morgen… morgen ga ik ook op mijn matje! Nou ja, op een tuinkussen want ik heb geen matje meer.
LikeGeliked door 1 persoon
Goed dat je je matje gewoon hebt gebruikt, en niet meteen weer hebt opgerold. Zorgen voor jezelf, anders kun je ook niet voor een ander zorgen… al is het op afstand! Sterkte!
LikeLike
Ik ken mijzelf. Het blijft uitgerold achter mijn bed liggen. Anders heb ik op het moment supreme niet eens zin om het uit te rollen…
LikeGeliked door 1 persoon
Hihi. Herkenbaar 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Hopelijk ben je snel weer helemaal opgeknapt.
Sterkte met de drukte op het werk!
LikeLike
Dank je. Ik zit weer in de gelukkige positie dat ik de zorg mag ondersteunen. Dat maakt het werk dankbaar.
LikeGeliked door 2 people
Wat is het internet toch een uitkomst in deze barre tijden! Dankzij dat, kunnen veel werkzaamheden toch doorgaan. Fijn dat je weer aan het opknappen bent!
LikeGeliked door 1 persoon
Zorg goed voor jezelf. Ok weet niet wat je voor werk doet. Ik lees hier nog niet zo lang. Toitoi
LikeLike
Iets ICT-erigs binnen de zorg.
Op moment zijn mijn collega en ik druk bezig met het regelen van telefoons zodat clienten kunnen beeldbellen met het thuisfront.
LikeGeliked door 2 people
Heel belangrijk nu, maar blijf ook zelf op de been. Toitoi
LikeGeliked door 1 persoon
Nou verveling is er inderdaad niet bij!
LikeLike
Nee… Ik ga vast nog terug verlangen naar ooit, toen ik geen werk had.. Pffff…
LikeLike
Succes!
LikeGeliked door 1 persoon