Toet & Co: Zwaaien naar Corona

Sinds de Boysz op 31 december 2017 net geen ooggetuigen waren van een schietincident hier in de straat, is de vensterbank hun favoriete plekje geworden. Zij zijn er namelijk heilig van overtuigd dat als zij op het moment supreme naar buiten hadden gekeken, nu wereldberoemde getuigen zouden zijn. Om de een of andere reden wil mijn uitleg dat zij vanaf onze vensterbank de schietpartij nooit hadden kunnen zien, omdat deze aan de andere kant van de blok plaats heeft gevonden, niet in hun fluff en stuff blijven plakken,

Omdat niet alle voorbijgangers op drie paar priemende oogjes in de rug zitten te wachten, heb ik met de Boysz afgesproken dat zij niet de hele dag naar buiten mogen staren. In de tijd dat ik thuis was hielden zij zich prima aan die afspraak, maar ik heb het idee dat sinds ik werk zij de afspraak aan hun laars lappen. Ik werd ziek en zij keken mij bijna beter. Hun teleurstelling toen ik thuis ging werken was voelbaar. Donderdag, net voor het middaguur, had ik een beeldbel afspraak met twee collega’s. Collega Een vroeg aan Collega Twee of daar ook beren voor het raam stonden te zwaaien. Achter mij hoorde ik eerst drie knuffels van de vensterbank glijden en daarna mijn Chromebook aangaan.

Tegen de tijd dat mijn afspraak er op zat, zaten de heren weer op de vensterbank. Dit keer niet rustig, half verscholen achter een bloempot. Neen. Zij staan pal voor het raam, springen in het rond, zwaaien naar iedereen en roepen luidkeels, Joehoe!! Wij staan hier. Look, hier!! Tot mijn stomme verbazing zwaaien de mensen terug. Naar de Boysz!! Het moet niet gekker worden.

Wanneer het weer rustig is in de straat vraag ik hen wat zij aan het doen zijn. Met een stralend gezicht begint Rozi, ‘Jouw collegezalen hadden het over zwaaiende beren en Moeltje is natuurlijk een beer. Dus heb ik even gegoogeld en wat denk je…‘

‘Bear knuffels hef un grote rol gekregen in the fight against the eenzaamheidsvirus waar jullie mini ster de presentjes en de King tokt about.’ Ik kijk de Boysz verwonderd aan. ‘Waar gaat dit over?’ vraag ik hen. Zuchtend over zoveel onnozelheid neemt Toet het woord. ‘Jullie mensen mogen van Corona niet meer bij elkaar op bezoek komen. Daardoor zitten er oude mensjes achter glas te verpieteren.’

‘So sad,’ mompelt Moeltje in een perfecte imitatie van de grote oranje leider.

‘En de kinderen, die zijn ook niet blij. Mogen ze niet naar school, krijgen ze les van hun papa en mama, die daar helemaal geen verstand van hebben, en die ook nog eens thuis moeten werken en barstensvol stress zitten. Nou ja, nou heeft iemand bedacht dat als de oudjes zwaaiende knuffelberen voor het raam zetten, dat de ouders dan met hun kinderen een speurtocht kunnen doen, om alle zwaaiende beren te ontdekken en…’

‘To wave like a King naar de old piepeltjes. End de old piepeltjes waven dan terug and so fielen sai zich not so lonely.’ Het ontroerde beertje veegt een traantje weg.
‘Wij zijn wel geen beren,’ piept Rozi verder, ‘Maar wij kunnen best wel zwaaien, en springen, en dansen en de kinderen even vermaken.’

‘Ja, en jij bent al best oud, dus jij valt ook onder de doelgroep en…’ Gierend van het lachen vallen zij elkaar in de armen. Het is Rozi die zich als eerste hersteld en weer begint te zwaaien. ‘Snel, er staat weer een groepje kinderen buiten, we moeten zwaaien‘.

En dan roept Toet, ´Hé kindjes en hun papa en mama. Houdt eens een beetje afstand. Anders zwaaien we niet naar jullie maar naar Corona.‘ Voorzichtig kijk ik naar buiten en zie een hele mensenmassa voor de raam staan. Op last van de kleine muis beginnen zij zich al zwaaiend te verspreiden maar ik zie de bui al hangen. Zie in gedachten de koppen in de krant al. Mensen hebben het niet begrepen en organiseren ‘Zwaaien naar Corona’ evenementen. RIVM adviseert een totale lockdown.

Als jullie me missen, zit ik ergens in een hoekje schuldig te zijn. Ik heb duidelijk gefaald als magische knuffel opvoeder. Misschien dat wanneer heel Nederland een knuffel voor het raam plaatst, de Boysz wat minder bekijks trekken, zodat ik uit mijn hoekje kan komen. Doen jullie mee?

~~~~~~~~~**********~~~~~~~~

Voor de nieuwe lezers: Toet is een Cliniclown-muisje met een eigen willetje, Rozi, Rozifantje voluit, is een creatie van Appelig (en daarmee one-of-a-kind) en Moeltje is en Amerikaanse bruine beer, die lang geleden in het koffertje van Zoon mee naar Nederland is gekomen. Hij verblijft hier min of meer illegaal.