Ontmoedigingsbeleid

Ik heb een hekel aan bellen naar een klantenservice. Je bent nooit meteen aan de beurt en het muziekje wat je tijdens het wachten in je maag gesplitst krijgt, is meestal treurniswekkend en ergernis verhogend.

Toen vond ik werk en één van mijn taken is bellen met de leverancier wanneer er problemen zijn. Appeltje/eitje, dacht ik. Hoe vaak doen zich nou problemen voor?

Euh nou, op sommige dagen vaker dan ik had gedacht/verwacht/gehoopt. Als ik eenmaal begin met bellen, dan blijft het niet bij één gesprek. Vanmiddag was het weer zover. Probleempje. Bellen. Al onze medewerkers zijn in gesprek. Het bandje start.

HET BANDJE START!

HET BANDJE START!

Het bandje ja. Met van die vrolijke, semi Peruaanse panfluit-muziek maar dan net even anders. Ongeveer drie regels muziek, die eindeloos herhaald wordt. Echt, het is maar goed dat ik mobiel bel, want na de zesde herhaling begin ik moordneigingen te krijgen en waarschijnlijk had ik een telefoonsnoer allang om mijn nek gewikkeld. Alles om uit mijn lijden verlost te worden.

Helaas. Ik bel mobiel, de HDMII kabel is vrij kort en als ik stevig aan de muis trek schiet de usb uit de poort. Ophangen is geen optie, want ik bel met een doel.

Na de tiende herhaling betrap ik mij erop dat ik mee begin te janken. Als ik dan eindelijk iemand te pakken krijg moet ik alle vragen die ik wil stellen, en een paar die spontaan opkomen, meteen stellen, want bedenk ik na het ophangen dat… dan weet ik wat mij te wachten staat.

De horror. Niet bellen is trouwens geen optie. Langer nadenken of je wel wilt bellen ook niet. Dat muziekje, dat is puur ontmoedigingsbeleid. Vanavond, toen ik voor de achtste keer bij het bedrijf in de wacht hing vroeg ik mij ineens af, wie dit soort muziekjes componeert, en wie dit soort muziekjes uitzoekt. Beide moeten toch wel goud geld verdienen want echt… Voor je lol bellen doe je echt niet.

Slechte muziek om de telefonische wachtrij terug te dringen. Wat een uitvinding zeg.

Nog een uur of vier wachten, dan is het denk ik wel uit mijn hoofd verdwenen, schreef zij knarssetandend.