Duivels dilemma

Ik had er deze week al twee hectische werkdagen opzitten. Van die dagen waarop het ineens twaalf uur is en het tot je doordringt dat je pas één kop koffie hebt gehad en nog geen ontbijt. Van die dagen met systemen die om onverklaarbare redenen niet meer werken. Dagen van in de wacht hangen bij leverancier. Dagen zonder frisse lucht want ‘s-morgens te moe om te gaan wandelen, en ‘s-middags niet warm genoeg om de deur open te zetten.

Vanmorgen begon ik de dag dus anders. Op het moment dat Zoon na zijn nachtdienst binnen wandelde, wandelde ik naar buiten om vijf kilometer verder verfrist op mijn werkplek, ie de keukentafel die in de huiskamer staat, aan te komen. Ik had alles onder controle. Tegen negen ben ik bij met de mail en calls. Ik maak een ontbijtje, neem een eerste hap en microsoft teams begint te rinkelen. Sjipppsssss… Ik heb een afspraak om negen uur.

Ik besluit eerst rustig te ontbijten. Niet netjes maar allez.. De inwendige mens en eten wat koud wordt. Halverwege de afspraak wordt ik gebeld. Ik moet die vraag beantwoorden. De rest van de ochtend rol ik van het ene in het andere. Soms in de problemen, soms lossen problemen zich spontaan op. Het kan verkeren. Ineens is het twee uur en heb je tijd voor de tweede kop koffie van de dag. En een banaantje.

De mailbox is leeg. De telefoon staat stil. Buiten is het prachtig weer. Binnen liggen drie telefoonstandaards te wachten om weggebracht te worden en sta ik ineens voor een duivels dilemma. Laat ik de boel de boel en ga ik die standaards wegbrengen? Gewoon een uurtje spijbelen en toch geoorloofd voor het werk buiten zijn? Of wacht ik totdat die ene telefoon die ook naar het park moet binnen is, en breng ik vier pakketjes weg. Dat is natuurlijk efficiënter.

Maar toch…

Terwijl ik mijn koffie opdrink twijfel ik nog even verder. 😉

By the way.. is het geen schatje ..