Ik had het niet eens nodig…

Woensdag is onder andere boodschappen dag. Mijn lijstje was niet zo lang en de gewenste levensmiddelen niet zo bijzonder dat het een autoritje naar de supermarkt XL rechtvaardigde. Ik wandelde naar de kleine vestiging bij mij om de hoek. Wel zo milieubewust. Bovendien worden zo de bi- en triceps nog een beetje getraind.

Momenteel kent de kleine vestiging trouwens één heel groot pluspunt, naast pal om de hoek liggen. Je krijgt een schoongemaakte kar aangereikt, en zowel klant als personeel is een stuk relaxter dan in de XL vestiging. Natuurlijk kleeft er, naast het iets beperktere assortiment, een nadeel aan de kleine vestiging. De gangpaden zijn wat nauwer.

Wat nauwer is een understatement. Veel nauwer klopt beter. Dat, en alleen dat, is de reden dat ik bij het omgaan van de bocht ineens contact maakte met de stapel WC-papier die van rechts kwam. Ik stond steviger dan de stapel met alle gevolgen van dien. Het leken wel warme broodjes die over de toonbank gingen. De verpakkingen WC-papier vlogen door het gangpad. Terwijl ik mijn burgerplicht deed en het WC-papier weer netjes opstapelde, viel mij twee dingen op,.

Ten eerste dat de meeste klanten dat maar stom vond, want daar is het personeel voor, en ten tweede, dat mensen liever een pak wat nog semi in de rij staat van de grond pakt, dan een pak wat op de grond gevallen is. Bij warme broodjes kan ik mij daar iets bij voorstellen, maar bij WC-papier?

Met een beetje geluk hoef ik zondag pas weer naar de winkel.