Planten potten dans ..

Het begon met een appje van Vriendin een week of wat geleden. Heb jij misschien belangstelling voor groente plantjes? Courgette, Pattison, kers- en vleestomaat. Of ken jij iemand die dat leuk vindt? Partner heeft veel teveel gepraat tegen alle stekjes. Ik wist niemand maar met nog één lege pot op het balkon schreef ik terug, Courgette of Pattison lijkt mij wel wat.

Gisteren kwam een tweede appje. Partner en Vriendin waren onderweg van A naar B en of zij wat plantjes bij mij af konden geven. Ik dacht, wat plantjes?? en antwoordde Oké. Een half uurtje later was ik de trotse bezitter van een courgette, een pattison, kers-en vleestomaat, de opdracht om veel tegen het kerstomaatje te praten want die had liefde en aandacht nodig, en maar één lege pot. Er zat niets anders op dan een bezoekje aan het tuincentrum.

Dankzij goed nadenken over de uit te voeren planten potten stoelendans wist ik de schade te beperken tot twee potten en een zak potgrond. De banaan had een paar weken geleden al een grotere pot gekregen, maar eigenlijk was ook die te klein. Of de belofte van de bananengroei te groot, dat kan ook. De eerste pot die ik zag zette ik meteen weer aan de kant. Dat ding was duurder dan mijn balkon meubilair en er zijn grenzen. Uiteindelijk ging ik voor een donkergrijs exemplaar op wieltjes. Want potten van dit formaat gevuld met aarde en plant, krijg ik anders niet verplaats.

Eenmaal thuis kon de stoelendans beginnen. De pattison kreeg de laatste lege pot toebedeeld. En (tijdelijk) een plekje op het krukje. De vleestomaat hokt met de koriander. Het gele potje wat nog net zichtbaar is staat, voorzien van een hangerig plantje, binnen. Het Mexicaanse schaaltje wat daardoor vrijkwam is nu het nieuwe tehuis van de kerstomaat.

Omdat ik toch bezig was, en al vuile handen en een vuile legging had, verplaatste ik één van de vier aardbeienplantjes uit de groene pot naar de bruine aardbeienpot. Daarna was de banaan aan de beurt om haar worteltjes te strekken, en als laatste ging de courgette de potgrond in.

Last but not least sjouwde ik een litertje of acht water naar buiten en wist ik weer waarom ik ooit een grens had getrokken qua aantal planten. Nou ja… Een beetje beweging kan geen kwaad natuurlijk. Nu maar hopen dat ik alles in leven houd.

Dan ga ik nu die ene plant boven op de kast van water voorzien. Die ben ik eerder vandaag vergeten.