Toet & Co: De Triffids komen

Het viel mij woensdag middag al op. De nieuwe courgetteplant voelde zich een beetje down. Wat moet ik doen? vroeg ik aan haar voormalige eigenaar. Praten, was het antwoord, veel praten!. ‘Dat doen wij wel,’ zei Toet, en met z’n drieën gingen de heren naar buiten. Ze kwetterde tegen de courgette dat het een lieve lust was.

Na een uurtje kwam Toet een boek en zijn leesbril halen. ‘Ze begint al te stralen,’ zei hij in het voorbij gaan. Even later begon hij, onder toeluisterend oor van zijn vriendjes en Courgetje, met het voorlezen van de avonturen van Winnie de Poeh.

Al snel werd het stemmetje van Toet overstemd door schrapende geluiden. Ik keek even naar buiten en zag dat zijn gehoor groter was geworden. Ook Pattison, Tomaat en Kersje hadden zich om hem heen geschaard. Hun blaadjes trilde van genot in de wind en Toet pakte het verhaal weer op.

Terwijl ik mij afvroeg hoe de oudgediende met deze verwennerij van de nieuwelingen om zouden gaan, hoorde ik weer poten over de grond schuurde. Hoorde ik Rozi roepen, ‘Pas op, dadelijk zit ik klem. Houd eens een beetje afstand.’ Ik keek naar buiten en zag dat niet alleen de nieuwkomer maar ook de oudgediende zich rondom Toet hadden verzameld, vol aandacht naar het verhaal luisterde en steeds dichterbij kwamen om maar niets te missen.

Zo dichtbij dat Rozi en Moeltjes zich uit de voeten maakte om niet onder de wortel gepletterd te worden. Toet stem wordt schriller en schriller en hij probeerde zijn vriendjes te volgen, maar de bananenplant versperde hem de weg. ‘Laat mij niet alleen,’ riep hij wanhopig, ‘Help me. Het lijken de Triffids wel’.
‘Wait a little bitje,’ riep Moeltje hem toe, ‘Ai hef an idea!’

De twee kleintjes rende naar binnen en kwamen even later met een enorm boek weer naar buiten. Een kookboek. Er werd gebladderd. Er werd gesmakt. ‘Courgette soep,’ piepte Rozi. ‘Tometen selsa,’ jubelde Moeltje. ‘Pompoentaart, maar daar kan je vast ook Pattison voor gebruiken,’ vroeg Rozi zich hardop af. Het leek alsof de kring rondom Toet wat royaler werd. ‘Toast with roasted cherry tometen, hummmm.’ ‘Aardbeien bavaroo-is,’ smekte Rozi. De kring werd weer iets groter. Toen bracht Moeltje de genaden klap toe. ‘Bananananabread with nuts. Kaik, joe kan daar ook de leaves voor gebruiken.’

Het bananenblad ritselde luid en duidelijk. Het klonk als een commando. Binnen een minuut was de kring planten verdwenen en Toet ontzet. ‘Als jullie maar niet denken dat ik ooit nog voorlees, stelletje salade maniakken,’ riep hij boos onderwijl boek, bril en muts bij elkaar zoekend. ‘Ik heb het helemaal gehad met jullie. Een kleine muis klemzetten. Kunnen jullie wel, stelletje …. stinkende stukken groenvoer.’

Ondertussen is de rust wedergekeerd. Toet en zijn vrienden amuseren zich binnen met de iPad, terwijl de buitenplanten zachtjes met hun bladeren ritselend Toet proberen te verleiden om hen nog een klein stukje voor te lezen. Hem beloven zich te gedragen. Voorlopig ritselen zij tegen dovemansoren.

Toet, Rozifantje en Moeltje, aka de Boysz, zijn drie magische knuffels die mijn leven mooier maar op zijn tijd ook zwaarder maken. Toet is van oorsprong een CliniClown muis, Rozifantje iss een creatie van Appelig en daarmee one of a kind, en Moeltje is in 1998 in de rugzak van Zoon mee naar Nederland gekomen, en woont hier dus min of meer illegaal.