Toet & Co: Nat pak

Vanaf hun vaste plekje op de vensterbank kijken de Boysz mistroostig naar buiten. ‘Ai sie no sun,’ bromt Moeltje. ‘Ik heb de bibberitis,’ piept Rozi en Toet roept, ‘Rianne, zet de verwarming eens omhoog. Het is hartstikke koud in huis.’ Hun mens stopt met het opvouwen van de was en kijkt op de thermostaat. ‘Het is twintig graden in huis jongens, dus niet miepen. Als je het koud hebt trek je maar een paar sokken aan, of ga iets doen.’

‘Iets doen? Iets doen! What den?’ roepen de Boysz door elkaar. ‘Weet ik veel,’ antwoord hun mens. ‘Ga rondjes rennen om de bank heen. Limbo dansen onder de salontafel door. Zilver poetsen. Gewoon, iets doen.’

‘Ai wil nothing doen. Ai just wanna lee on mai back and enjoy de sun,’ protesteert Moeltje. ‘Gewoon somewhere nais and warm.’ Rozi knikt instemmend. ‘Dat zou fijn zijn Moeltje. Kom ik lekker naast je liggen,’ piept hij. Toet kijkt zijn vriendjes aan. ‘Somewhere nais hé,’ zegt hij. ‘Waarom pakken we de tijdmachine niet voor een dagje uit naar een warm land? Eentje met zon en strand. Voor mensen hoeven we niet bang te zijn, want het is nog code oranje in de warme landen.’

‘Toet, wat een goed idee van jou,’ piept Rozi. ‘Pak jij de tijdmachine, dan gaan Moeltje en ik onze bestemming uitzoeken.’ Toet laat zich van de vensterbank afglijden en wandelt de badkamer in. Tot zijn grote schrik staat de tijdmachine niet waar de tijdmachine hoort te staan. ‘Rianne, waar is de tijdmachine?’ roept hij vanuit de badkamer. ‘Op het muurtje in de douche,’ antwoordt hun mens. Zij zegt nog iets, maar de wasmachine pakt net water, waardoor Toet haar niet verstaat. ‘Zal wel niet belangrijk zijn,’ mompelt de muis.

De vloer van de douche is nat. Omdat hij geen zin heeft in natte pootjes tikt Toet tegen de steel van de trekker. De trekker valt om. Nu heeft hij een brug om droog en snel op het muurtje te komen. Tevreden over zichzelf klimt Toet omhoog. Hij is net boven op het muurtje aangekomen wanneer hun mens wat zegt. Terwijl hij naar de tijdmachine loopt, roept hij, over zijn schouder kijkend, ‘Wat zeg je, ik kan je niet verstaan.’ Zijn handjes voelen de tijdmachine. Met een sierlijke zwaai springt hij in de tijdmachine…

En zit tot zijn nek in het koude water. ‘Help,’ gilt hij in paniek, ‘help, ik verdrink.’ Dan voelen zijn pootjes de bodem en staat hij op. ‘Laat maar,’ roept hij tegen niemand in het bijzonder, ‘niets aan de hand.’ Hij klimt uit de tijdmachine, wringt zijn staartje en oren uit. Hun mens loopt de badkamer op. ‘Ik zei toch, pas op, er staat water in de tijdmachine,’ zegt zij. Zij pakt een handdoek en wrijft de klappertandende muis zo goed mogelijk droog. Dan wikkelt zij hem een handdoek en neemt hem mee naar de huiskamer.

Hoewel zijn vriendjes niets mee hebben gekregen van zijn avontuur, zijn zij best bereid om samen met hem een bekertje warme chocolademelk zonder slagroom te drinken. Daar is het echt weer voor. Als dan ook nog de zon doorbreekt is het leven weer goed.

‘Maar waarom zit er water in de tijdmachine?’ ‘Ik probeer groen te zijn,’ antwoordt hun mens. ‘Van de week, toen het zo warm was heb ik de planten buiten elke dag water gegeven. Nou, en omdat ik pas onder de douche ga staan als het water warm is dacht ik, laat ik het water opvangen een aan de planten geven. Anders loopt het toch maar het riool in.’
‘Kan je het mij vergeven?’ vraagt zij dan.

De muis denkt even na. ‘Als je de volgende keer, als het wel mooi weer is, de bak ‘s-morgens in de zon zet, zodat wij een zwembad hebben, en de planten pas ‘s-avonds water geeft, vergeef ik je.’ Zijn vriendjes piepen en brommen instemmend. ‘Deal,’ beloofd hun mens. Tevreden drinken de Boysz hun chocolademelk op. Heeft deze druilerige dag hen zomaar een zwembad opgeleverd!

Toet, Rozifantje en Moeltje, aka de Boysz, zijn drie magische knuffels die mijn leven mooier maar op zijn tijd ook zwaarder maken. Toet is van oorsprong een CliniClown muis, Rozifantje iss een creatie van Appelig en daarmee one of a kind, en Moeltje is in 1998 in de rugzak van Zoon mee naar Nederland gekomen, en woont hier dus min of meer illegaal.