De geest was net zo zwak als het vlees

De afgelopen week was qua werken een beetje vol. Zo vol dat ik tegen drie uur zoiets had van, ik ga naar huis (ik zat wederom op locatie) en om half vijf schuif ik de laatste calls door naar de dienstverlener.

Toen ging de telefoon.

Aansluitend kwam er een mailtje binnen.

Een beeldbelverzoek.

Nog een telefoontje.

Ineens was het half vijf en was het echt welletjes geweest. Ik belde de Helpdesk met de melding dat om kwart voor 5 iemand naar het probleem zou kijken en ging naar huis. Het was markt in het dorp, dus ik moest een stukje van de route wandelen. Langs de frituur. Ik snoof de geur op, kwijlde een beetje en dacht, beter van niet.

De geur bleef mij achtervolgen, en bij thuiskomst drukte ik Zoon mijn werktas in de handen met het verzoek de laptop alvast klaar te zetten zodat ik, aansluitend aan het doen van de boodschappen, even kon checken of het probleem was opgelost.

Ik ging voor groente en kwam met friet thuis. ‘Was het een probleem met tokens?’ vroeg Zoon. Ik keek hem verbaasd aan. ‘Je werktelefoon rammelde,’ zei hij. Toen ik keek zag ik dat er een appje stond Het probleem met de tokens is opgelost.’

Ik stuurde een bedank appje terug en klapte de laptop dicht.

Een half uurtje later zat ik aan de friet. Zo af en toe is het gewoon lekker om zwak te zijn.