Vanaf het moment dat ik iets met trainingen in combinatie met software pakketten doe weet ik dat lang niet iedereen even digi-vaardig is. Zelfs niet wanneer men in bezit is van een smartphone, regelmatig aanwezig is op social media, en voor het werk dagelijks gebruik moet maken van een computer. Wat ik in die tijd ook heb geleerd is dat digibeet zijn helemaal niets te maken heeft met intellect, opleidingsniveau of leeftijd, maar alles met interesse en een beetje kennis van de werking van Google.
Met uitzondering van medewerkers van een Helpdesk schijn ik alleen te staan in dit weten. De ene na de andere beleidsmaker schijnt te denkt dat digitalisering van een proces meteen tot verbetering leidt, en komt al snel van een koude kermis thuis. Het falen ligt dan trouwens nooit aan het foutief inschatten van de eindgebruiker, maar altijd bij de ontwikkelafdeling die het programma of de app niet dummy proof genoeg heeft gemaakt.
Toen ik een aantal jaar geleden mijn opgedane kennis met een projectleider meende te moeten delen, die bezig was met de uitrol van een nieuw software pakket inclusief bijbehorende app, werd ik voor gek verklaar. Iedereen heeft tegenwoordig een smartphone en weet hoe daar mee om te gaan, beet zij mij toe. Dat ik achteraf toch gelijk bleek te hebben, voelde niet eens als een triomf.
Op dit moment ben ik druk bezig met het maken van een kengetallen rapport voor de Helpdesk van de organisatie waar ik momenteel werk. Hiertoe mag ik alle geregistreerde calls (hulpvragen) die de medewerkers van de Helpdesk dit jaar in behandeling hebben genomen categoriseren.
Met elke call die ik bekijk groeit mijn bewondering (en daarmee waardering) voor de collega’s van de Helpdesk. Voor hun kennisniveau maar ook voor hun geduld. Daarnaast besef ik dat er personen zijn voor wie de term digibeet nog te hoog gegrepen is. Dat er gradaties bestaan. Van digi-bee tot en met zetjes. Van ga met de muis naar de rechter bovenhoek tot maak de laptop open en zet deze aan, dan krijg je beeld. Ik zei het toch. Digi-zetjes.
Ik zou dat werk niet kunnen, ik word al chaggo als mn vent komt met een vraag.
LikeLike
Afhankelijk van hoe ik de ander inschat kan ik heel erg geduldig blijven, maar soms stellen mensen vragen dat je denk, je doet dit express om mij het bloed onder de nagels vandaan te halen. Helaas.. negen van de tien keer weten ze echt niet beter.
LikeLike
Ik ben actief op verschillende vlakken, maar weet erg weinig ….
LikeLike
Je blog komt luid en duidelijk over dus…. op z’n minst digi-aatje…
LikeGeliked door 1 persoon
En bij het antwoorden drukte ik op een verkeerde knop en toen ik mijn reactie ging herstellen zag ik dat er weer tig SPAM reacties stonden. Pfff.
LikeLike
Heel herkenbaar. De mensen hebben vaak onvoldoende door hoe dommig iemand kan zijn. Ik ben zelf ook niet de slimste op dit gebied, en roep dan graag: ‘Dit is GEEN intuïtieve interface!’
LikeLike
Het is vaak niet dommig maar gewoon desinteresse (en een gebrek aan vertrouwen in het eigen kunnen)…
LikeLike
Volgens mij is een digibeet iemand die het snapt een een adigibeet iemand die het niet snapt. 😉
Verder nooit verzanden in servicedeskjargon als ‘call’ of ‘ticket’.
Voor veel mensen is een PC of smartphone een hulpmiddel en niet een doel. Om de kennis van zoiets te verbeteren kan je beter mensen eerst laten aanrommelen (zelf ontdekken) en later goed inspelen op vragen die er over komen. Klassikaal iets uitleggen dat nog niet gebruikt kan worden gaat nooit werken. Dat gaat ook op voor andere dingen zoals verkeerszaken. Je zal de raadsleden en wethouders te eten moeten geven die de verschillen niet weten tussen een fietspad, fietsstrook (met doorgetrokken of niet doorgetrokken streep), suggestiestrook en fietssuggestiestrook. Kan je ze beter een keer uitleggen als ze er aan toe zijn.
LikeLike
Dat zou je zeggen ja, van die adigibeet. Maar dat woord is nog niet uitgevonden.
Je zult er versteld van staan hoeveel mensen niet genegen zijn de functies van hun smarphone, tablet, laptop of pc zelf te ontdekken. Het is een noodzakelijk kwaad. Iets waar men liever geen kennis van heeft. Laat een ander het probleem maar oplossen.
Wat ik vergeten ben te schrijven, dadelijk even doen, dat het ook niet leeftijd afhankelijk is.
LikeLike
Grinnik. De meest gestelde vraag schijnt te zijn ‘waar zit de any key?’
Ik heb zelf geen verstand van computers. Of nou ja, een beetje. Ik ben alleen niet bang om iets stuk te maken. Daardoor ben ik nu de It-specialist op het werk. En ik kan keigoed Googlen. Dan roept een collega ‘Zó irritant dat er geen weeknummers in mijn agenda staan!’ Dan Google ik en zeg ‘Dat kun je instellen. Klik maar eens op…’ En dan ben ik weer de held :-). Maar dit blijft onder ons, hè?
LikeGeliked door 1 persoon
Jij bent dus net als ik een semi-ict-er… Google is my frien.
LikeLike
Belt net een collega. Zijn werk-telefoon herkent het figuurtje niet meer dat hij altijd swipet om in te loggen. Ikke: “Heb je geprobeerd hem aan en uit te zetten?”. Verhip! Dat werkte! Moest meteen aan bovenstaand filmpje denken. 🙂 🙂 🙂
LikeLike
Je bent echt een semi-ict-er en stelt de belangrijkste vraag als eerste: heb je dat ding als eens uit en weer aan gezet…
Ik ben trots op je…
LikeLike
Waar gaat dit over?
LikeLike
Dit is een grapje he.
LikeLike
Je maakte me even aan het twijfelen en toen dacht ik, maar Marry weet wel waar de aan knop zit dus het zal wel een grapje zijn.. 😉
LikeGeliked door 1 persoon