Bijendans

11 reacties

Laat ik beginnen met een disclaimer. Ondanks dat ik aspirant Reikimaster ben en een opleiding tot Natuurgeneeskundig Specialist heb gevolgd, sta ik met twee benen stevig in de klei. Dankzij de corona-kilootjes zelfs iets steviger dan normaal.

Dan gaan we nu over tot de orde van de dag. Het is nooit de bedoeling geweest dat Zoon de oudste en de jongste is, de dikste en de dunste, de liefste en de liefste, de knapste en de … You get the picture. Een jaartje of vijf geleden meende ik het verdriet wel achter mij te hebben gelaten. Alleen kraamvisite van een tweede, derde etc kindje viel mij wat zwaar. Nu ga ik niet dagelijks op kraamvisite dusch..

De coach waar ik mij namens het werk bij mocht melden dacht daar anders over. Voelde de pijn. Ik kreeg de opdracht een brief aan mijzelf en het leven wat niet had mogen zijn te schrijven, om zo de laatste restjes pijn te verwoorden en los te kunnen laten. Normaal schrijf ik makkelijk, nu kreeg ik geen letter op papier. Ik besloot er tijdens een wandeling in het Jaomerdal (jammerdal) over te prakipeinzen.

Al wandelend over een goed begaanbaar pad viel mijn oog op een iets minder begaanbaar pad en in een impuls nam ik die route. Ineens werd mijn weg verspreid door vijf bijtjes. Vrolijk danste zij om mij heen. Ik kon geen kant op. Ineens drong het tot mij door dat er voor mij geen sterren of vlinders waren, maar dat ik het met deze vijf bijtjes moest doen. Ik danste met hen mee. Sprak met hen. Zoemde met hen.

Gelouterd kwam ik thuis, schreef geen brief maar een blog wat ik een paar jaar later, in de moderne vorm van briefverbranding en loslaten, samen met de hele website, van het net verwijderde.

Het park waar ik tegenwoordig werk grenst aan het Jaomerdal. Soms loopt ik niet langs de rand, maar dwars door het dal, naar mijn werk. Zo ook vanmorgen. Ter hoogte van de splitsing richting het minder begaanbare pad werd mijn weg ineens geblokkeerd door vijf bijtjes. Bijtjes zijn geen olifanten of schildpadden, dus ik geloof niet dat het dezelfde bijtjes waren. Maar bijen hebben een collectief geheugen dus… Danste ik vanmorgen met vijf bijtjes de bijendans.

11 Comments

  1. Het is sowieso een lastig verdriet. Want je hébt er een dus je mag niet zeuren. Maar jeetje, een huis vol was leuker geweest. Mooi dat je die bijtjes weer tegen kwam!

    Like

    1. Nou ja… waarschijnlijk waren we na twee of drie wel gestopt… 😉 Dat maakt het nog dubbelswarsenvreemder…

      Like

  2. Is het nog steeds zo dat je voor Reikimaster zoveel geld moet neertellen? Ik ben niet verder gekomen dan graad 2 en toen hield het op. Moet eerlijk zeggen dat ik het nu nogal vergezocht vind, vooral die 5 Reiki symbolen en het hele mysterieuze daaromheen. Ik sta nu toch iets steviger en wat stoïcijnser op de grond, hoewel het me wel heeft gevormd en ik het nog altijd een goede ervaring vind.

    Like

    1. Ik ben er achter gekomen dat de prijs vooral afhankelijk is van de filosofie die je reikimaster aanhangt. Die van mij hanteerde hele schappelijke prijzen… maar ik weet dat sommige master voor de hoofdprijs gaan (omdat je er wel wat voor over moet hebben).
      Ik blijf reiki iets bijzonders vinden (al doe ik er te weinig mee). Vormend is het wel geweest.

      Geliked door 2 people

  3. Wat een ontzettend mooie en BIJzondere ervaring…Eentje om – ondanks de pijn – te koesteren.
    Geweldige vondst: het Joamerdal.
    Lieve groet ♥

    Geliked door 1 persoon

  8. Wat bijzonder dat je nu weer die 5 bijtjes tegenkwam. Had je ze nu weer nodig om iets los te laten?
    En wat mooi daar in het Joammerdal. Ik zou daar graag gaan wandelen!

    Like

Reacties zijn gesloten.