Ik ben opgegroeid met de idee dat ik een extraverte persoonlijkheid heb. Ik ben een druktemaker van jewelste en ik weet mijn mondje aardig te roeren. De laatste jaren ben ik mijn mening aan het herzien. Ik beschik namelijk ook over een aantal introverte eigenschappen. Ik ben graag op mijzelf, de beste weekenden zijn weekenden waarin ik niet hoef en van (te veel) mensen om mij heen raak ik uitgeput. Toch ben ik ook geen echte introvert. Net als heel veel mensen schommel ik ergens in het midden.
Over het algemeen ben ik aardig in balans; waardeer een mensenmassa op z’n tijd, zeker wanneer ik aansluitend mijzelf een tijdje van de buitenwereld kan afsluiten. Soms ben ik wat minder in balans. In de periode dat ik werkzoekend was bijvoorbeeld, begon mijn wereldje zo klein te worden dat ik mij er bewust toe heb moeten zetten om de wereld tegemoet te treden door vrijwilligers werk te gaan doen, en te gaan netwerken.
Buiten dat ik weiger te accepteren dat de 1,5 meter maatschappij het nieuwe normaal moet worden, heb ik weinig moeite met de intelligente lockdown. Stiekem vind ik het advies om zo min mogelijk contact met de buitenwereld te hebben wel lekker, al geniet ik zeker van face to face contact met goede vrienden. Maar vrienden is anders dan een willekeurige mensenmassa zoals in een museum of in de trein.
Gisteren middag had ik even niets om handen. Mijn huis blonk, de was hing op het rek en het balkon was te nat om er te vertoeven. Ik besloot dat het tijd werd om die paar stukjes serviesgoed waar ik al van voor de c-crisis op zit te vlassen, te gaan kopen. Ik stapte in de auto en reed met een boog om Venlo heen. Rustig, want het was druk. Eenmaal van de snelweg af bleek het nog drukker, en hutjemudje reed ik naar het winkelcentrum.
Eigenlijk zag ik al toen ik langs het parkeerterrein reed hoe druk het daar was. Toch nam ik de afslag en reed de rotonde op. Bij het zien van alle auto’s en de hoeveelheid mensen die aan de wandel was, brak het zweet mij uit. Ik reed de rotonde vier kwart rond en ging naar huis. Ik doe het al zo lang met deze hoeveelheid borden en kopjes, dat kan echt nog wel een tijdje langer.
Ik lijk verdorie wel mensen mensenschuw!
Koffie Digitalix 
Oh, yes!!! Herkenning alom! Ik heb nog ergens een conceptlog staan hierover. Ik vind het heerlijk die intelligente lockdown. Maar goed, ik ben écht mensenschuw. Of nee.. niet mensenschuw… Ik heb gewoon aan veel mensen een hekel. Ik zou een verdraaid goede kluizenaar zijn. Wel jammer van dat nieuwe servies. 😦
LikeLike
Ach, een kopje en een bordje… Da’s nauwelijks servies te noemen.
Morgen ben ik vrij en gaat het in de herkansing. 😉
Jij, een hekel aan mensen?? Kan mij er niets bij voorstellen.
LikeLike
Wel of geen druktemaker…voor mij ben je gewoon Rianne. En met dat gewoon bedoel ik, dat je geen drukte hebt. Vat het gerust op als een compliment (-: Die anderhalvemetermaatregel doet wel wat in je hoofd. Een paar weken geleden had ik tijdens boodschappen doen zo mijn best moeten doen om afstand te houden. Kwam ik thuis, gaf m’n dochter me een zoen. Ik dacht nog: die komt dichtbij. O ja, m’n kind….Dat dus.
Ik loop ook om voor samenklonterende hondenbaasjes in de polder.
LikeGeliked door 1 persoon