Patronen doorbreken

In 1999 stapte ik voor de tweede keer in mijn leven de arbeidsmarkt op. Dit keer als voormalig huisvrouw en alleenstaand moeder. Dankzij een fantastische oppasmoeder en een soepel verlopende weekendregeling lukte het mij redelijk om de ballen Me, Zoon, Werk en Huishouden hoog te houden. Fibromyalgie gooide roet in het eten. Ineens vielen de ballen als rotte eieren uit de lucht. Aangezien ik al nauwelijks tijd en totaal geen energie had voor het normale leven, viel het opruimen van die rommel niet mee.

Dankzij een makkelijk kind, nog meer hulp van de oppasmoeder, huishouden met een Franse slag, een baas die open stond voor off-dagen en een Mensendieck-therapeut die mij niet alleen leerde hoe ik mijn spierkracht op peil kon houden maar ook hoe ik mijn energie beter kon verdelen, kwam ik uiteindelijk op een punt aan waarin het zelfs mogelijk bleek om binnen alle beperkingen een studie te volgen en toch de ballen in de lucht te houden.

Eén van de dingen die ik in eerste instantie noodgedwongen liet schieten waren de buiten werktijd activiteiten met collega’s. Teambuildingsactiviteiten bijvoorbeeld. Het dagprogramma volgde ik, het avondprogramma sloeg ik over. Ergens in mijn hoofd ontstond het idee dat ik die dingen toch niet leuk vond waardoor het makkelijker werd om met de onderliggende redenen te dealen.

Ondertussen ben ik twintig jaar verder. Heb dankzij een aantal diëten en regelmatig bewegen de fibromyalgie aardig onder controle. Ben er in de periode dat ik afscheid nam van mijn vorige werkgever achtergekomen dat ik het wel leuk vind om aan teambuildingsactiviteiten mee te doen. Had zelfs spijt van een groot aantal van mijn nee’s. De ja’s, zoals met het clubje eigen afdeling, of de clubjes voormalig collega’s, waren altijd top of the bill avonden. In de periode dat ik geen werk had teerde ik op de wandel-, lunch- en koffie momentjes met oud collega’s en begon ik de buiten werktijd activiteiten, zoals de kerstborrel, zelfs te missen. Ik nam mij voor, nooit meer nee te zeggen, mits ik ruimte in de agenda had.

Van de week verscheen er een uitnodiging voor een teamuitje op de afdeling-chat. Gezellig de vakanties inluiden bij een van de collega’s thuis. Mijn eerste impuls was om iedereen een fijne avond te wensen. Want ja, werk, tijd, energie en…. Tegen de tijd dat ik bij het stukje er zijn voor Zoon was aangekomen wist ik dat ik in een ingesleten patroon was geschoten. Ik heb het patroon het patroon gelaten en mij aangemeld voor de avond.