Afgeschakeld …

In het verleden heb ik altijd wat moeite gehad om aan het begin van de vakantie af te schakelen. Onbewust bleef het werk trekken. Ik was bang dat ik daar nu extra veel last van zou hebben. De laptop en telefoon lagen dan wel in een la, en het scherm stond shocking klem achter de tafel maar het bureautje en de stoel bleven naar mij lachen.

Ik had mij geen zorgen hoeven te maken. Ik was dankzij de golf die Nederland in haar greep had niet vooruit te branden, maar voelde ook totaal geen drang om aan het werk te gaan. De eerste woensdag heb ik mijn telefoon heel even horen piepen. Nieuwsgierig als ik ben pakte ik de telefoon uit de la, verbaasde mij over het feit dat de batterij nog niet leeg was, las een paar woorden van het appje, sloot app en telefoon en deed snel de lade weer dicht. Als het belangrijk is, hoor ik het over drie weken wel, dacht ik nog.

Zondagavond overwoog ik heel even om mijn werkplek alvast in ere te herstellen, maar ik had geen zin. Maandagochtend was vroeg genoeg. Tenslotte is het maar een kleine minuut werk. Negenentwintig minuten over zeven beginnen was dus vroeg genoeg.

Het werd maandagochtend. In tegenstelling tot de drie weken ervoor stond ik wel op toen de wekker afging. Ik ging zelfs eerst even wandelen. Na het douchen haalde ik de was af, gaf zowel de kamer- als de balkonplanten water en toen…. ging ik met mijn werkplek aan de slag. Scherm opduiken en afstoffen, verlengsnoer opsnorren, laptop aankoppelen, telefoon opladen.

Ik zette de laptop aan en alles deed het. Ik wist zelfs mijn wachtwoord nog. En toch… toch was ik dusdanig goed afgeschakeld dat ik een klein foutje had gemaakt. Zonder telefoon kan ik niet inloggen en omdat ik de batterij he-le-maal leeg had laten lopen, duurde het even voordat ik beeld had en mijn inlog-actie kon goedkeuren.

Ik ben mijn eerste werkdag heerlijk relaxt begonnen met een kopje koffie en een zwart scherm. Dat moet ik vaker doen!