Mealpreppen ~ Hoe het niet moet

Een paar jaar geleden kwam ik in aanraking met het fenomeen Mealpreppen. Eerst dacht ik dat het vooral ging om op zondag het eten voor de rest van de week alvast klaar te maken, maar zorgen dat je alle boodschappen in huis hebt, en een aantal zaken (zoals lang durend snijwerk) alvast klaar hebben, valt ook al onder mealpreppen.

Met dat weekboodschappen doen, zat het tijdens mijn vorige baan wel goed. Op zondag maakte ik een boodschappenlijstje, op maandag (vrije dag) deed ik de boodschappen, en de rest van de week hadden Zoon en ik het makkelijk. Ik makkelijker dan hij, want hij kookte twee van de drie weken. Voordeel van een huisgenoot die in de ploegendienst werkt. De derde week at ik makkelijk. Maakte bijvoorbeeld op maandag een grote pan zuurkool. at daar een dag of drie soms vier van, en klaar was Rianne. Iets in de diepvries gooien zat er niet in. Dat krijg je met een koelkast met vriesvak.

In de periode dat ik fulltime thuis was, was het hele mealpreppen niet nodig. Tegen de tijd dat ik weer aan het werk ging was ik ook in het bezit van een diepvriezer (2,5 lades) en een voorraadkast. Voordat ik in een mealprep routine zat, kwam Covid om de hoek van de deur kijken en werk ik van huis uit. Mealpreppen voelde een beetje achterlijk. Wel probeerde ik alle weekboodschappen te doen. In twee etappes. Het eerste deel op zondag, het tweede deel op woensdag (vrije dag).

Van de week had Mariimma het over mealpreppen; met een week zonder mogelijke kok in het verschiet dacht ik dankzij dat blog in ieder geval op tijd na over het menu van de week. Maandag en dinsdag iets nasi-achtigs, woensdag en donderdag iets Mexicaans en vrijdag chicken parmezaan. Ik deed zondag de boodschappen tot en met dinsdag. Maandag kookte ik voor twee dagen, dus gisteren had ik het makkelijk.

En vandaag… In plaats van de boodschappen te doen, zit ik te wachten op een berichtje dat ik zonder schuldgevoel naar de winkel mag. Na drie weken hittegolf oogt zowel de koelkast, als de diepvriezer als de voorraadkast leeg. Heel leeg. Ik denk dat ik normaal met mijn handen in het haar had gezeten. Maar vandaag niet. Ik had een soort menu in mijn hoofd zitten en ging op zoek naar vervangers.

Ik had geen tortillachips maar er lagen nog wat tortillaschelpen die ik, nadat ze in de over waren afgebakken, in kleine stukjes brak. Ik vond geen gehakt in de vriezer, maar met kleingesneden kip kom je een heel eind. Verder bleek ik nog uien, knoflook en pepers te hebben, en hing er één rijpe tomaat aan de tomatenplant. Er bleek zelfs nog een klein beetje cheddar kaas te zijn. Ondanks het gebrek aan creme fraîche en guacamole smaakte het prima.

De zoektocht heeft mij nog wat geleerd. Ik heb alles in huis om voor twee dagen chicken parmezaan te maken. Dus ondanks het feit dat ik ondertussen weet dat ik geen Covid-19 heb, hoef ik deze week mijn huis niet uit. Dat is, hatsjoe, wel fijn.

Het beste nieuws: vanaf volgende week kan ik weer ‘echt’ mealpreppen. Ik heb mijn roostervrije dag verschoven naar de maandag. Een lang weekend is toch prettiger dan een gebroken werkweek. Zeker voor mijn boodschappenritme.