Onrealistische doelen

Vorig jaar deed ik mee aan de productiviteitsbootcamp van Miss Trenchcoat (Instagram, YouTube). Natuurlijk zat er in die bootcamp ook een onderdeel om doelen voor 2020 te formuleren. Doelen komen wat mij betreft in drie categorieën. Doelen waarbij je de regie voor 100% in eigen hand hebt, doelen waarbij je grotendeels afhankelijk bent van derden en dan heb je nog de onbereikbare doelen.

Twee doelen uit de eerste categorie (die ik niet koos) zijn 5 kilo afvallen en 750 km wandelen. Technisch gezien heb ik dat eerste doel dubbel en dwars behaald; ik ben zeker 10 keer een kilo verloren; helaas heb ik die ene kilo elf-en een halve keer terug gevonden. Mijn wandelkilometers heb ik niet bijgehouden, maar ik zit aardig in de buurt, als ik er al niet voorbij ben.

Een doel uit de derde categorie is voor mijn 50ste een maanwandeling maken. Vijftig ligt in het verleden en de optie maanwandeling in de verre toekomst (vermoed ik). Ik heb dit doel dus heel wijselijk niet op mijn doelenlijstje gezet.

In plaats daarvan ging ik voor twee-en-een half doel uit de tweede categorie. Doelen waarbij ik zelf wel wat voorwerk mag doen, maar waarvoor ik heel erg afhankelijk ben van derden voor het behalen van de doelen. Een baan vinden was doel één en dat doel kon ik in januari al van mijn lijstje strepen. De rest van mijn doelen hebben te maken met dit blog. Ik wilde dit jaar meer weergaven, meer bezoekers, meer waarderingen en meer reacties krijgen dan vorig jaar en ik wilde ook meer volgers krijgen. Ik bedacht ook wat cijfertjes. 75.000 weergaven, 20.000 bezoekers, 1.250 waarderingen, 5.000 reacties en 100 volgers.

Of dat gaat lukken weet ik niet. Wat ik wel weet is dat, met nog vier maanden te gaan in dit jaar, ik het aantal weergaven al heb gehaald. Dat vraagt om taart. Straks maar even naar de winkel wandelen om iets lekkers bij de koffie te halen.

Dank jullie wel btw. Zonder jullie was het niet gelukt!