Toet & Co: Dikscrimiteren

‘If un lot of witte piepels piepels met un kleurtje as lesser piepels zien, do dey den think det white bears beter sain den brown bears?’ Het beertje kijkt zijn vrienden vragend aan. ‘Volgens mij werkt het voor dieren anders,’ antwoordt Toet. ‘Of een muis nu wit, bruin of grijs is, mensen gillen toch wel. Baby beertjes zijn in elke kleur schattig, en bijna elk mens weet dat ongeacht de kleur een volwassen beer gevaarlijk is en hen kan doden.’ ‘Behalve koala’s,’ piept Rozi, ‘Die blijven schattig. Ook als ze volwassen zijn.’

‘Koala’s sain geen bears,’ bromt Moeltje. ‘Ohho Moeltje, dat mag je niet zeggen. Nu dikscrimiteer jij. Alle beren zijn gelijk,’ piept Rozi verontwaardigd. ‘Ik ben net zo goed een olifant als een grijs exemplaar.’ ‘Euh, Rozi, Moeltje heeft gelijk,’ zegt Toet. ‘Koala’s zijn buideldieren. Alleen zijn er mensen die vinden dat Koala’s op teddyberen lijken. Vandaar Koala beer. Maar dat slaat dus nergens op. Beer achter Koala zetten is een teken van onwetendheid.’

‘I hef begrepen det witte piepels piepels met un kleurtje often funny laten praten in books so det de reader knows det de piepel met een kleurtje een beetje dom sain. Is det correct?’ ‘Yup,’ antwoordt Toet. ‘Ai praat funny end ai ben een browne beer,’ vervolgt het beertje. ‘Does det mean det sai mai dikscrimiteert?’

‘Euh Moeltje,’ begint Rozi voorzichtig. ‘Jij praat wel grappig maar zegt geen domme dingen.’ ‘Niet dommer dan wij in ieder geval,’ grijnst Toetje met een behoorlijke portie zelfkennis. ‘Jij bent gemaakt voor de Amerikaanse markt. Nederlands is niet jouw moedertaal. Jij praat met een accent en struikelt soms over de grommatica.’

Het beertje neemt de woorden van zijn vriendjes tot zich. Overdenkt ze. Kauwt er even op en zegt dan, ‘Zeg joe nou det ai em un native American? Un piepel?’ De verwarring staat op zijn gezicht te lezen. ‘Ja en nee,’ zegt Toetje. ‘Jij bent een native American bruin knuffelbeertje met het geluk in Nederland te wonen, zodat jij ons als vriendjes hebt.’

Het beertje begint te stralen. ‘Yeas, ai am a lucky beertje det toevallig brown is. But det is not bad went piepels are soms a bitje stupid so mai color means nothing to de world. Zeker not too jullie, mai friends, end det is what counts.’

‘Klopt helemaal,’ bromt Toet, ‘Maar misschien kan het geen kwaad dat je een paar weken bij de nonnen in Vught op taalles gaat. Juist toe bie on de seef zide.’ Even kijkt het beertje een beetje beledigd. Even maar. Dan zegt hij, ‘Misjiems wai moeten samen gaan. Joe ken wal whoat English lessons gebruiken.’ Gierend van het lachen vallen de vriendjes elkaar in de armen. Vriendjes voor het leven.

Toet, Rozifantje en Moeltje, aka de Boysz, zijn drie magische knuffels die mijn leven mooier maar op zijn tijd ook zwaarder maken. Toet is van oorsprong een CliniClown muis, Rozifantje iss een creatie van Appelig en daarmee one of a kind, en Moeltje is in 1998 in de rugzak van Zoon mee naar Nederland gekomen, en woont hier dus min of meer illegaal.