Toet & Co: Dat was een eend

Voorzichtig, om niemand in huis wakker te maken, trek ik mijn schoenen aan als voorbereiding op wandeling één van de dag. Vanaf de stoel onder de vensterbank hoor ik zachte slaapgeluidjes. En een beer die poogt een forse boom om te zagen. ‘Mag ik mee?’ hoor ik ineens achter mij fluisteren. Toet kijkt mij vragen aan. ‘Het wordt maar een kort rondje,’ fluister ik terug. Toet haalt zijn schouders op. ‘Is niet erg,’ zegt hij. ‘Ik wil gewoon even de Maas zien.’

‘Stap maar in de rugzak,’ zeg ik maar Toet schudt van nee. ‘Zelf lopen,’ bedingt hij. Ik wil een tegenwerping maken, maar ‘Sleeeppzzzzzzz, snurk,’ klinkt het vanaf de stoel onder de vensterbank. Bang om de twee kleintjes wakker te maken, geef ik Toet zijn zin. Ik verwacht dat het op dit vroege uur op de zondagmorgen niet erg druk zal zijn.

Samen wandelen we richting de Maas. Ondanks zijn korte beentjes weet Toet er een redelijk tempo in de houden zodat ik mijn pas niet eens zo heel veel extra in hoef in te houden. We zijn bijna op het punt waar Toet ooit een tijdje heeft steen gezeten wanneer er een enorme hond vanaf een zijpad op Toet afstormt. Toet bedenkt zich geen moment en rent (strompelt) over de Maas keien het water in. Ik hoor hem diep adem halen en dan is hij verdwenen. De hond plonst achter hem aan.

‘FIDO! HIERRRRRR!!!!!!’ hoor ik een man roepen. De hond blijft stilstaan. Kijkt zijn baas aan. Jankt een keer alsof hij wil zeggen, ‘Ik wil dat vreemde konijn pakken’ maar de baas is onverbiddelijk. Met zijn staart tussen de poten spettert Fido de Maas uit. Vanuit mijn ooghoek zie ik hoe Toet zich stevig vasthoudt aan een steen. Ik hoop dat man en hond snel doorlopen maar helaas. ‘Zag je dat? Wat was dat voor een beest. ‘Volgens mij was het een eend,’ lieg ik met het aplomb van een autoverkoper. De man is niet overtuigd. ‘Het leek wel een knuffel,’ zegt hij verbaasd. Hij is ondertussen zo dichtbij gekomen dat ik de geur van verschraald bier ruik en zijn rood doorlopen ogen zie.

Vanuit mijn ooghoek zie ik hoe Toet moeite heeft zich vast te houden aan de gladde steen. Mijn hersenen maken overuren. Dan… ‘Was het gezellig gisterenavond?’ vraag ik hem. ‘Het is vijf uur geworden,’ antwoordt hij trots. ‘Maar ja, daar heeft Fido geen boodsch……’ Het dringt tot hem door wat hij zojuist gezegd heeft. ‘Het zal de alcohollll in mijn bloed wel zijn,’ zegt hij beschaamd en met een ‘Fido volg!’ beent hij snel weg. Zodra hij om de hoek is verdwenen spetter ik het water in en red Toet. ‘De rugzak was denk ik toch een beter idee,’ kwettert hij vrolijk terwijl hij het water uit zijn oren schudt.

Op dat moment verteld de timer dat mijn acht minuten er op zitten. Tijd om om te keren. Met de kletsnatte muis in mijn handen wandel ik naar huis. Thuis laat ik de tijdmachine vollopen zodat Toet even het Maaswater kwijt kan raken. Tegen de tijd dat hij schoon en in en handdoek gewikkeld de kamer binnenkomt, zijn zijn vriendjes ook wakker en is het de hoogste tijd om zijn avontuur in geuren en kleuren te vertellen. En een beetje fantasie. Want dat Fido een driekoppig monster was, dat had ik niet gezien. 😉

Toet, Rozifantje en Moeltje, aka de Boysz, zijn drie magische knuffels die mijn leven mooier maar op zijn tijd ook zwaarder maken. Toet is van oorsprong een CliniClown muis, Rozifantje iss een creatie van Appelig en daarmee one of a kind, en Moeltje is in 1998 in de rugzak van Zoon mee naar Nederland gekomen, en woont hier dus min of meer illegaal.