Doe eens rustig

De laatste weken zijn mijn agenda en dagen gevuld met het printerproject. Nieuwe machines worden geplaatst, oude machines verwijderd of voorzien van nieuwe software. Om het simpel te houden. Nieuwe software is zelden simpel. Al snel vlogen de meldingen ons om de oren. Het menu was niet compleet, persoonlijke codes werden geweigerd, kleur leek het apparaat niet te kennen en het scannen ging ook naadje pet. Ikzelf werkte een aantal dagen op locatie, maakte gebruik van een nieuwe printer en had nergens last van. Tot ook ik tegen een onvolledig menu aanliep.

Er werd hard gewerkt om de oorzaak van de problemen te achterhalen. De printcode bleek veroorzaakt door een menselijke fout, het menu zat in de software (om het makkelijk te houden). Het niet in kleur kunnen printen zat mij dwars, net als de problemen met het scannen. De meldingen waren inconsistent. Toen ik alle meldingen naast elkaar had gelegd had ik voor de apparaten A t/m I evenveel meldingen dat zij het niet of dat zij het wel deden.

Ik ging polshoogte nemen en concludeerde dat twee apparaten echt niet scande, eentje vastliep tijdens het scannen, en een apparaat zo weinig werd gebruikt (want weggestopt op zolder) dat het permanent in slaapstand verkeerde en tijd nodig had om op te warmen. Afgelopen dnsdag werd het probleem met de software gefixt en toen ik woensdag tegen de klok van 10 uur het pand verliet functioneerde alle apparaten naar behoren én had ik heel wat medewerkers figuurlijk aan het handje genomen om hen kennis te laten maken met de inns maar vooral outs van de machines. Mijn meest gebruikte kreet was Doe nou eens rustig aan. Zelfs het in kleur printen bleek geen issue te zijn… als de gebruiker maar de tijd nam om de kleurenopdracht te bevestigen.

Donderdag tegen een uur of drie had ik eindelijk tijd om even te lunchen. Ik ging voor pureersoep. Vijf minuten fruiten, 15 minuten laten pruttelen en dan pureren. Met mijn oor gespitst om geen inkomende mail te missen verdween de staafmixer in de pan. Met mijn duim op de aanknop liet ik de staafmixer haar werk doen. Liet de aanknop los, verplaatste de mixer een beetje, drukte de knop weer in. Rustig aan. Ik begon net aan de tweede verplaatsing toen ik een mail binnen hoorde komen. In mijn haast vergat ik de aanknop los te laten. De oranje klodders vers gepureerde wortel/pompoensoep vlogen in het rond.

Nee, het behang is niet geraakt, net zo min als mijn kleren. Meer geluk dan wijsheid btw. Terwijl ik de kookplaat schoonmaakte zei ik vermanend tegen de staafmixer Doe toch eens rustig aan! De staafmixer zei niets, keek mij slechts beschuldigend aan. Zucht. Ik ben geen haar beter dan de gemiddelde eindgebruiker.