Toet & Co: Strakke actie

Vrijdagochtend. Via de chat heb ik een goedemorgen gesprek met een collega. Rozi is op mijn bureau geklommen en leest mee. Of beter gezegd, kijkt mee. De betreffende collega beschikt over een heel arsenaal aan leuke gifjes. Iets waar Rozi helemaal blij van wordt. Maandag wordt het 20 graden, schrijft collega. Met een Terwijl jij werkt ga ik lekker op het balkon liggen, beëindig ik het gesprek.

‘Twee en nul,’ leest Rozi. ‘Twintig,’ zeg ik. ‘Wat is twintig?’ vraagt Rozi. ‘Collega zegt dat het maandag twintig graden wordt,’ verduidelijk ik. ‘Lekker,’ glundert Rozi. Ik lees mijn mail en reageer niet. Rozi blijft nog even naar het scherm met de chat en gifjes kijken maar wanneer er geen nieuwe plaatjes meer verschijnen klautert hij van het bureau op de vensterbank en voegt zich bij zijn vrienden.

‘Het wordt maandag twintig graden,’ piept Rozi. ‘Dan kunnen we lekker buiten spelen!’ ‘Twenty! Det sounds un beetje like summer.’ ‘Ja,’ jubelt Toet, ‘en zomer betekent zwemmen! Ik heb een idee…’ Wat het idee is krijg ik niet mee want ik ben aan het bellen en de boys steken de koppen bij elkaar.

‘Oké, dus Rozi, jij haalt de auto’s en het andere speelgoed, Moel zorgt voor de parasol en ik pak de Tijdmachine even,’ smiespelt Toet zachtjes. De twee kleintjes knikken. Dan laten de boysz zich van de vensterbank glijden. De twee kleintjes rennen naar de hal en Toet buik-schuift naar de badkamer.

Ik heb de verbinding net verbroken wanneer ik een ijselijk kreet hoor. Nee, twee ijselijke kreten. Vanuit de badkamer hoor water klotsen en uit de hal klinkt een zware klap. Alsof iemand met een auto mijn huis binnen is gereden. Aangezien de badkamer waterdicht is ren ik naar de hal. De parasol staat niet langer in het winterhoekje maar ligt op de grond, dwars over het lijfje van Moeltje heen. Snel til ik de steel op en bevrijd Moeltje. Ik ben Moel nog aan het controleren op blijvende verwondingen wanneer ik een gesmoord ‘Help’ hoor. Ik zet de parasol overeind, en zie Rozi tussen de auto’s liggen. Ik raap de kleine olifant op en klop het stof van hem af.

Met de twee kleintjes in mijn hand loop ik naar de badkamer. De Tijdmachine ligt op z’n kop op de grond, maar Toet is nergens te bekennen. Ik zet de kleintjes op de wasmachine, til de Tijdmachine op en zie een kleddernatte Toet liggen. Zuchtend til ik hem op en knijp voorzichtig het meeste water uit zijn fluf en stuff.

‘Wat is hier de bedoeling van?’ vraag ik, terwijl ik een pleister op het buikje van Moel plak. Niet dat de kleine beer beschadigd is, maar om de een of andere reden doen pleisters psychologische wonderen. ‘Maandag begint de zomer,’ piept Rozi. ‘End wai thought joe te helpen bai making the balcony summerproof.’ ‘Ja, en wat is een zomerproof balcony zonder zwembad,’ eindigt Toet de verklaring.

Ik geloof dat het tijd wordt de boysz de seizoenen uit te leggen en iets over zwaartekracht te vertellen.

Toet, Rozifantje en Moeltje, aka de Boysz, zijn drie magische knuffels die mijn leven mooier maar op zijn tijd ook zwaarder maken. Toet is van oorsprong een CliniClown muis, Rozifantje iss een creatie van Appelig en daarmee one of a kind, en Moeltje is in 1998 in de rugzak van Zoon mee naar Nederland gekomen, en woont hier dus min of meer illegaal.