Echt wel een vooroordeel

13 reacties

Ik ben geboren en getogen in Eindhoven. Ondanks dat voel ik mij geen ‘Brabantse’. Waarschijnlijk omdat de roots van mijn beide ouders elders lag, of misschien ben ik gewoon een druiloor. Wie zal het zeggen. Ik voel mij zelfs geen Eindhovense (meer). Er is slechts één ding waardoor ik mij nog als Eindhovense identificeer. Ik heb een vooroordeel over mensen uit Helmond. Die deugen niet, zijn onverstaanbaar en… dragen allemaal een camping smoking, aka een trainings/joggingspak. In het openbaar in jogging verschijnen, is daarmee gevoelsmatig not done. Iets met niet aangezien willen worden voor een Hellymonder.

Die eerste twee punten, die gaan allang niet meer op (vanwege de huizenprijzen heeft half Eindhoven de overstap naar Hellymond gemaakt) maar die campingsmoking… Dat vooroordeel kan ik maar niet loslaten. Misschien omdat de keren dat ik met de trein ga, er altijd mensen in campingsmoking op het perron staan te wachten. Het kan toeval zijn, al zegt Zoon, die vijf jaar lang met enige regelmaat in een trein zat die op station Hellymond stopte, dat het gewoon de waarheid is. Aangezien hij in Limburg is geboren en getogen, kan dit niet het Eindhovense vooroordeel zijn, dus misschien is het wel gewoon waar.

Of het komt omdat er een sportopleiding in Hellymond gevestigd is. 😉

Ik heb dus een vooroordeel. Eentje waar niemand last van heeft, behalve ikzelf. Door dit stomme vooroordeel vind ik het dus lastig om in mijn joggingbroek naar buiten te gaan. Toen ik nog aan hardlopen deed ging het nog wel (want sportief en zo) maar tegenwoordig. Pfff.

Ik ben ondertussen zover dat ik het aandurf om in mijn joggingbroek naar de ondergrondse container te lopen maar ga ik verder van huis, dan trek ik mijn jeans of een jurkje aan.

Ik weet het. Ik heb daar alleen mijzelf mee. Maar toch. Het zit zo ingebakken …

Tussen de middag had ik een probleem. Mijn jeans (ik heb slechts een lange winterige broek die past) hing behoorlijk nat aan de waslijn, want ja, die bloedvlekken moesten eruit. Ik had geen zin om een jurkje aan te doen. Maar het zonnetje scheen zo lekker naar binnen, dat ik wel zin had in een wandeling.

Het was even slikken. Ik heb mijzelf een schop onder mijn kont gegeven, maar toen heb ik mijn wandelschoenen aangedaan, en mijn winterjas (want sportief model) en ben aan de wandel gegaan. Al wandelend vielen mij twee dingen op. Ten eerste was ik bij lange na niet de enige wandelaar in joggingbroek en ten tweede vind ik niets van al die wandelaars in gemakkelijke kleding.

Met een beetje doorzettingsvermogen van mijn kant moet ik het toch lukken om voor het einde van 2020 dat stomme gevoel van ieeeeeeee, ik lijk wel een Hellymonder los te laten. Misschien zelfs wel te omarmen.

Hoewel, er zijn grenzen.

13 Comments

  1. Toevallig ben ik vandaag – schrik niet – in joggingbroek naar de supermarkt geweest. Ook iets met weinig kleren hebben, twee broeken in de was en wel boodschappen moeten doen. Maar inderdaad; het is wel een dingetje. Hoewel dit een nette is, met rechte pijpen. Lange jas er over en gaan!
    Maar om te wandelen kan dat toch best? Da’s toch sporten?

    Like

    1. Dat laatste maak ik mijzelf ook wijs. Al voelt dat kruipen wat ik tegenwoordig doe niet als sporten maar als… eih… kruipen..

      Like

    1. Ik ben jaren gewend om (in de wintermaanden) bij thuiskomst mijn pyjama aan te doen. De jogging vervangt dat een beetje.

      Like

  5. Ik lijd tegenwoordig aan ernstige decorumverlies. Ik werk hele dagen in mijn joggingbroek (want nog comfortabeler dan een spijkerbroek) en fleecevest. En dan ben ik ook nog wel eens te lui om me hélemaal om te kleden als ik even naar buiten moet / mag. Soms hoor, soms… Maar ik vertoon me dus vaker in joggingbroek buiten dan in precoronatijden (en dan ga ik dus NIET sporten in dit soort kleding, stel je voor!)

    Geliked door 1 persoon

  6. Hahaha… ik hoor een echo van mijn moeder. Heerlijk. En die heeft háár vooroordelen over campingsmokings er waarschijnlijk bij mij zo ingeprogrammeerd, dat ik me NOOIT, maar dan ook NOOIT ergens anders dan thuis of op een camping in een dergelijke broek zal vertonen. Ik HEB er geloof ik geeneens een…

    Like

    1. Ik denk inderdaad mijn moeder, en daar zal Zoon het ook van hebben.
      Ik denk niet dat ik mij elke dag in zo’n broek buiten ga wagen, maar voor een wandeling ben ik nu over de schroom heen.
      Maar naar de winkel, nooit!

      Geliked door 1 persoon

  7. Haha, ik heb 7 jaar in Milheeze gewoond… dus vlakbij Helmond. Ik heb er ook niks mee… niet met de mensen en niet met het dorp/de stad… En zeker niet met joggingpakken 🙄😁. Alleen is er een restaurantje waar ze heerlijke appelflappen maken en serveren, groter dan een plat bord… jammie!

    Geliked door 1 persoon

  8. Goed gedaan! Ik wandel standaard in een trainingsbroek. Sowieso omdat door mijn loopje spijkerbroeken heel snel kapot gaan, maar nu met de puppy is het ook extra handig om altijd poepzakjea en hondensnoepjes in ritszakjes bij me te hebben.

    Geliked door 1 persoon

  9. In Eindhoven bezocht ik de middelbare school.
    En daar blijft het bij aan herinneringen.

    Thuis is nu de Bijlmermeer.
    Meer dan de helft van mijn leven woon ik nu hier.

    Een campingsmoking is nieuw voor mij.
    Ik geloof niet dat ik daar ooit in zal rondlopen.

    Vrolijke groet,

    Geliked door 1 persoon

Reacties zijn gesloten.