Nutteloos

Na het overlijden van mijn oma, kwam opa om de dag bij ons eten. Vanuit de huiskamer keken wij uit over de stoep bij de parkeerhaven. Het werd een vast ritueel. We zagen eerst de neus van de auto verschijnen, en even later opa richting ons huis lopen. Na een paar passen keerde hij om, liep terug naar de auto (en buiten beeld), kwam weer in beeld, liep weer terug naar de auto, kwam weer in beeld, liep nogmaals terug naar de auto, kwam weer in beeld en liep dan eindelijk naar ons huis toe. Iets met check-check-dubbel check of de autodeur wel dicht zat. Een beetje een dwang neuroot zal ik maar zeggen.

Ikzelf heb daar nooit zo’n last van gehad. Natuurlijk vergeet ik wel eens een deur op slot te draaien, but so be it.

Eerlijk is eerlijk. Ik heb geen last van twijfel over afgesloten deuren. Sinds ik tot tweemaal toe mijzelf buitengesloten heb controleer ik altijd of ik een sleutel bij mij heb. Drie keer. De eerste keer is niet echt een controle maar het heel bewust pakken van de sleutel en die in een zak laten verdwijnen. Zodra ik de deur open heb gemaakt controleer ik of ik een sleutel heb door op alle zakken te kloppen tot ik de sleutel voel.

Na het dichttrekken van de voordeur controleer ik mijn zakken nogmaals. Ik weet het. Een volkomen nutteloos gebaar want heb ik dan geen sleutel, dan heb ik pech. Maar het allerergste is dat ik op het moment van controle 2 en 3 weet dat ik de sleutel bij me heb, en dat ik dus net zo’n dwang neuroot ben als mijn opa. Toch iets met een appel en een boom.

En het allerergste: controleer ik niet tweemaal mijn zakken, kan je er donder op zeggen dat ik de sleutel vergeten ben. 😉

11 Comments

  1. Sinds ooit een keer een inbraak controleerde ik wel tigmaal de voordeur. Is gelukkig een stuk minder geworden met de jaren – maar als ik niet lekker in mijn vel zit… “Normaal” controleer ik het slot, en of ik mijn sleutelbos echt in mijn zak heb, “maar” 2 keer….

    Geliked door 1 persoon

  2. Ik heb maar 1 sleutel in m’n portemonnee en die is van de voordeur. Achterom gaat door de knippen niet van buiten lukken. Portemonnee zit in m’n broekzak. Pak ik er uit als ik naar buiten ga. Doe de voordeur pas dicht als ik de sleutel in m’n hand heb en de deur van buiten op slot draai. Stop dan weer de sleutel in m’n portemonnee. Alleen bij die laatste stap is het wel eens misgegaan. Kom ik terug van een paar uur wandelen of fietsen en dan zie ik bij thuiskomst al de sleutel in de voordeur staan. Hij heeft er ook een nacht van buiten in gestaan toen ik hem ‘s-ochtends in huis nergens kon vinden. Als je bedenkt dat ik meteen aan de stoep woon zonder voortuin en met veel langswandelaars naar o.m. het ziekenhuis geeft dat te denken en let ik daar wat beter op.

    Wat maanden geleden zag ik in een ander (vergelijkbaar) deel van de stad een bos sleutels aan het slot hangen. Deur was dicht en verder niemand te bekkenen. Heb toen maar even aangebeld en de persoon was daar heel blij mee en bedankte me zeer vriendelijk.

    Like

    1. Dat is mij ook een paar maal gebeurt toen ik nog in een dorp woonde. Ik weet niet of ik dat nu nog kan doen (in het dorp trouwens ook niet want vlak voor de verhuizing kwam er toevallig iemand achterom en heeft de sleutelbos van de schuur afgepakt en meegenomen. Heeft een hoop gedoe opgeleverd met sloten vervangen.

      Like

  3. Mijn schoonvader controleert zelfs of de kraan goed dichtgedraaid is door er een papiertje onder te houden …. Maar zelf controleer ik ook -tig keer of ik alles wat ik nodig heb ook bij me heb 😉

    Geliked door 1 persoon

  4. Ik heb dat eigenlijk alleen op kantoor. We zitten in een verzamelgebouw met een gezamenlijk toilet. Als je de deur dicht trekt, heb je de sleutel nodig om weer binnen te komen. Dus check-check-dubbelcheck. Ik zie me al staan voor de dichte deur terwijl binnen de telefoon maar blijft gaan. Thuis hebben onze bovenburen een reservesleutel. Ik ken mezelf…

    Geliked door 1 persoon

  5. Haha, die herkenning: ook ik kijk áltijd of ik m’n sleutels bij me heb. Na mij de zondvloed (-:

    Like

Reacties zijn gesloten.