Snert

12 reacties

Rondom de verhuizing van Dorp naar Stad, zijn Zoon en ik wel overgestapt naar een huisarts en apotheek in de buurt, maar wij hielden de dorpstandarts aan. Ik zeg wij, maar Zoon had al snel meer dan genoeg van het wijzende vingertje en de herhaalde (foute) veronderstellingen, dat hij al een jaar of zes niet meer was geweest. Ondanks aandringen van mijn kant.

Verstand komt met de jaren, net als de bijbehorende kiezen. Verstand neemt nooit een rechte weg, en de kiezen van Zoon ook niet. Hij begon er steeds meer last van te krijgen, en laatst brak er zelfs een stukje van af. In plaats van naar onze tandarts te bellen, ging hij op zoek naar een tandarts in de buurt. De ergernis over het gezeur over teveel koolzuur drinken, terwijl hij toen slechts ranja dronk, zat heel diep.

Zoon vond een tandarts op 7 minuten lopen van ons huis. Hij belde, maakte een afspraak voor donderdag 17 december en regelde dat zijn dossier naar de nieuwe tandarts werd gestuurd. Dinsdag halverwege de ochtend kwam hij vroeger thuis van zijn werk. Ik kan dadelijk bij de tandarts terecht. Ik heb vannacht niet geslapen van de pijn. Drie kwartier na vertrek richting de tandarts kwam Zoon minus zijn 2 bovenste verstandskiezen weer thuis. Buiten het trekken van die twee kiezen was ook de controle gedaan, waren er foto’s gemaakt en had de mondhygiënist zijn/haar werk gedaan. En geen gezeur over koolzuur of slecht poetsen, meldde Zoon.

Sinds dinsdagavond eten wij dingen die hij makkelijk gekauwd krijgt, al doet één kant eigenlijk geen pijn meer. Voor donderdag, de dag waarop hij oorspronkelijk naar de tandarts zou gaan, stond er snert op het menu. Normaal begin ik iets na vijf uur met koken, maar omdat snert de tweede keer opwarmen lekkerder is dan vers, gebruikte ik mijn lunchpauze om de snert op te zetten. Roeren deed ik tussen de telefoontjes en chats door.

Achteraf bezien heel slim. Was de ochtend nog redelijk normaal qua werk, de middag was behoorlijk hectisch. Tegen vier uur leek de rust weder te keren en ging ik een blokje om, om de stress uit mijn lijf te wandelen. Weer terug kon ik meteen weer aan de bak. Uiteindelijk ging om half zes de laptop uit. Toen was de snert ook net (weer) warm…

Wat die tandarts betreft: ik denk dat ik over ga stappen. Al was het maar vanwege de reistijd. Er is slechts één ding dat mij tegenhoud. De naam van de praktijk. Botman. Daar ga ik nog even heel goed over nadenken. 😉

12 Comments

  1. Ai! Verstandskiezen trekken is niet fijn. Hoop dat het leed inmiddels geleden is voor zoon. Mijn tandarts komt uit Breda, net als ik. Dat vond ik toch wel bijzonder, hier in het Noord-Hollandse. Het was zo’n moment dat je je realiseert dat je echt oud aan het worden bent. Want ik heb maar even gevraagd, waar hij opgegroeid is en op welke school hij zat. Ik had tenslotte zomaar bij een klasgenoot van mijn dochter in de stoel kunnen liggen.

    Like

    1. In mijn ziekenhuistijd had ik regelmatig contact met arts-assistenten. Daar had ik dat, heb jij bij mijn kind etc gevoel” ook wel eens bij..

      Like

  3. Toevallig ben ik ook net dinsdag naar een nieuwe tandarts geweest, ben bezig met het logje, komt volgende week.
    fijn voor Zoon dat het bevalt ondanks het trekken van die kiezen. Ik zou mooi ook kiezen voor dichtbij hoor… en ach what’s in a name… maar wel grappig!

    Geliked door 1 persoon

  8. Lijkt op snert: doe je normale eten in een blender, beetje water of bouillon erbij , “roeren” en voilà een drinkbare vloeibare maaltijd. Zo deed ik onlangs nadat er een kies getrokken was. Zo kreeg ik toch alles binnen. Twee dagen en daarna kon ik weer “vast” voedsel. Leuke naam heeft die tandarts. Groet, Tineke.

    Like

    1. De eerste dag aten we risotto (door hem klaargemaakt, lekker papperig); de tweede dag hadden we stovertje (een soort aardappelpuree) met appelmoes en gisteren at meneer op het werk kebab. Vanavond krijgt hij snert en ik denk ik ook.

      Like

Reacties zijn gesloten.