Toet&Co: Swavelstickie meisje

Aan de voormiddag van Kerstavond geef ik toe aan het gezeur van de Boysz en steek ik een kaarsje aan. De Boysz kruipen dicht bij elkaar. Moeltje kent een very sad kerstverhaal en Rozi en Toet hangen aan zijn lippen. ‘….. All the people hadden haast. Nobody zag duh kleine meisje with duh swavelstickies. Rillend van duh kou kroop duh kleine meisje in een portiek. Hier waaide duh wind not so hard en not so koud. Haar buikje was leeg end deed pain. Slowly sai pakte een swavelstickie end stak duh stickie aan. Duh small flame deed nothing om haar te warmen but the light let her see hur mammy. Sai had haar mammy for a long time not gesien. Hur mammy was dead. End when the flame of the swavelsticky died, so dit duh kleine meisje….’

De laatste paar woorden zijn nauwelijks te verstaan door de tranen die hem hoog zitten. Rozi biedt zijn vriendje de punt van zijn sjaatje aan. ‘Snuit maar eens flink Moeltje,’ piept het olifantje. Ook zijn stem is iel van de tranen. ‘Hoezo deden al die mensen niets om dat kleine weeskindje te helpen?’ vraagt Toet boos. ‘Weet niet,’ fluistert het beertje. ‘Duh verhaal verteld ded not.’ ‘Ja maar,’ sputtert Toet, ‘je laat toch klein meisje eenzaam en alleen doodgaan in een portiek. De mensen van dat huis zaten binnen natuurlijk ook nog eens lekker te eten.’ Het beertje knikt. ‘Yes. Ai wos ded vergeten te vertellen, but de piepels in duh house hadden genoeg te eten. End a big vuur.’ Toet snuift eens diep. ‘Genoeg te eten. Een groot vuur. Juist ja. Ik weet genoeg. Trek je warmste kleren aan, pak wat boterhammen kaas, een thermosfles warme thee met veel suiker en een dekentje in. Wij gaan het Swavelstickie meisje redden.’

Tien minuten later verdwijnt een afgeladen volle Tijdmachine met een flits richting het eind van het sprookje. Dit keer wanneer het meisje huilend (‘Ze huilt, dat had je er niet bij gezegd Moeltje,’ fluister Rozi, en veegt een traantje weg) in het portiek kruipt, volgen drie kleine gestaltes haar. ‘Boterham?’ piept een roze olifant. ‘Cup of tea my dear? vraagt een klein bruin Beertje. ‘Hier heb je een warme dekker,’ bromt een uit de kluiten gewassen muis, en stopt haar stevig in. Ik droom zo raar. Ik ga vast dood, denkt het kleine meisje, maar de boterham smaakt naar echt brood met kaas, de thee is heerlijk zoet en de deken is zo zacht als als… Het meisje heeft geen woorden voor de zachtheid van de deken. Lekker warm en met een volle maag valt het meisje in slaap.

‘En nu?’ fluistert Rozi. ‘Wat doen we nu?’ Hij kijkt zijn vriendje aan. ‘Daar heb ik nog niet over nagedacht,’ mompelt Toet. ‘Ik wilde er eerst voor zorgen dat ze niet hier koud, zielig en alleen dood zou gaan.’ ‘Ded is sweet,’ bromt Moeltje, ‘But sai kan here not blijven liggen. Ded deken is nice end warm, but duh wind is terrible cold end ut is freezing. Sai is freezing.’ Verstrooid knabbelt hij wat aan het korstje brood wat het meisje niet meer op kon. ‘Haar mama is dood, fluistert Rozi, ‘maar hoe zit het met haar vader? Heeft zij een grootmoeder? Een tante? Grote zus… Wie kan er voor het meisje zorgen want wij kunnen haar niet mee naar huis nemen.’ Moeltje haalt zijn vertwijfeld zijn schouders op. ‘If sai hef family, I hef det not in duh verhaal gehoord.’

‘Tohoet!’ piept Rozi. ‘Bedenk wat. Het is kerstavond en als jij niet snel iets bedenkt gaat het meisje toch nog dood.’ Toet denkt zo diep dat zijn fluf en stuf net zo hard kraakt als het ijs op de ramen. ‘Hurry up Toet,’ moedigt het beertje hem aan. ‘ja ja,” snuift Toet, ‘Ik denk. Ik denk. Maar waar is de goede petemoei als je er eentje nodig hebt? Als je een wonder nodig heb.’ ‘Petemoei?’ vraagt Moeltje. ‘Zoals in Doornroosje?’ piept Rozi. ‘Oh, a fairy godmother. There is no…. ohhhhh…. The godmother. Yeas. Miracles. Ai snap het.’

Het beertje gaat er eens goed voor zitten. ‘End while duh kleine meisje lekker warm in de portiek lag te slapen, came duh koets det bracht haar big sister back home, steeds dichterbij. Duh koets stopte bai de kleine huisje waar sai was opgegroeid. Het huisje was donker. Sai deed de deur open. Called out voor her mammy end her kleine susje. Sai kreeg geen antwoord. ‘I see lttle voetsteps in duh sneeuw,’ said duh man det reed de koets. Together with duh man de grote sister followed in duh footsteps of her sister. Found her, wrapped lekker warm in a blanket in un portiek.’

Het beertje valt stil. In de verte klinken de stemmen van een man en een vrouw door de nacht. Snel springen de drie vriendjes in de tijdmachine en flitsen een boom in. Zien hoe de man en vrouw het meisje vinden. Zien hoe de vrouw het slapende meisje voorzichtig in haar armen neemt. Slaperig doet het meisje haar ogen open. Ik droom alweer, denk zij. ‘Aarzelend zegt zij, ‘Mama?’ De jonge vrouw drukt haar tegen zich aan. ‘Nee lief zusje,’ fluistert zij, ‘Ik ben niet je mama maar je grote zus. Ik ben samen met mijn man hier naartoe gereisd om je op te halen, mee naar huis te nemen. Zodat je nooit meer alleen bent.’

De man tilt het meisje, nog steeds gewikkeld in de deken, op. ‘Kom, we gaan terug naar het huisje van je moeder om wat te eten en te slapen, en morgen gaan we naar huis. Met een paar passen zijn de mensen, nagestaard door drie tevreden knuffels, in de donkere nacht verdwenen.

‘Goed gedaan Moel,’ complimenteert Toet het kleine beertje. ‘Dankzij jou is dit verhaal goed afgelopen.’ Het beertje glundert. ‘Yeas. Det was the better denkwerk van mai.’ Tevreden staart hij de duisternis in. Onderdrukt een rilling van de kou. Zijn snuitje versombert en hij zegt, ‘But how gaan wai Rianne vertellen dat hur warme blanket in un fairytale is achtergebleven?’ Toet haalt zijn schouders op, schiet dan in de lach. ‘Ach dat leest zij straks wel op ons blog, en dan is zij gewoon hartstikke trots op ons en vergeet boos te worden.’

Met die woorden flits de tijdmachine terug naar de toekomst, de echte wereld, naar huis.

Toet, Rozifantje en Moeltje, aka de Boysz, zijn drie magische knuffels die mijn leven mooier maar op zijn tijd ook zwaarder maken. Toet is van oorsprong een CliniClown muis, Rozifantje iss een creatie van Appelig en daarmee one of a kind, en Moeltje is in 1998 in de rugzak van Zoon mee naar Nederland gekomen, en woont hier dus min of meer illegaal.