Toet&Co: De ondeugd

Tweedehands of niet, de sokken van Liesbeth zijn veruit de favoriete kledij van met name Toet en Moel. Rozi houdt niet zo van warme, rode oortjes. Voor die kleine olifant is een sjaaltje meer dan voldoende. In den beginne durfde de heren nauwelijks van sok te wisselen, uit angst een verkeerde keuze te maken, maar nu de hygiëneregels door de komst van corona zijn aangescherpt, moeten de heren er aan geloven. Om de opdracht extra moeilijk te maken mogen zij samen slechts één paar kiezen. Ik zit namelijk niet te wachten op twee halve paren sokken.

In het weekend was ik alle sokken, en hang deze over de verwarming om te drogen en beginnen de heren aan het keuzeproces. Zo ook deze week. ‘Ik wil rood,’ jubelt Toet, en gaat bij de rode sokken zitten. ‘Die kleuren zo fijn bij mijn neus.’ ‘Ai want something blue,’ sombert Moeltje. ‘Because ai em a bitje down.’ ‘Als je down bent, moet je juist vrolijke sokken dragen, antwoordt Toet. ‘Rood dus.’ ‘Belauw,’ sombert Moeltje.

‘Voordat jullie gaan vechten’ scheidsrechtert Rozi, die weet hoe het keuzemoment regelmatig in ruzie ontaard, ‘Stel ik voor dat jullie even naar deze sokken kijken. Blauw, met rode neusjes en … bolletjes. Dan is Moeltje zo weer in zijn nopjes.’ Toet heeft weinig aanmoediging nodig; Moeltje aarzelt nog want soms is een uurtje somberen best lekker, maar gaat ook overstag. Het wachten is nu op de droogkracht van de verwarming.

Het is Toet die een paar uur later als eerste een schone sok aantrekt. Blauw met witte stippen en een rood neusje. Hij trekt de sok over zijn oren en wikkelt de voet van de sok om zijn nek. ‘Lekker warm, zo in mijn nopjes,’ zegt hij. Moeltje pakt de tweede sok van de verwarming, draait hem door zijn pootjes, wil hem over zijn oren trekken en dan… ‘BUD det SOK ZET AI NOT OP. D’R IS A HOLE GAT IN!’ Toet schiet in de lach. ‘Natuurlijk zit er een gat in Moeltje. Hoe wil je de sok anders over je oren trekken?’ ‘Ik bedoel niet dat gat, maar dit gat,’ zegt het beertje en steekt zijn pootje waarover hij de hele sok heeft getrokken in een dramatisch gebaar uit. Nou ja, dramatisch. Daarvoor is zijn pootje een stukje te kort. ‘Kijk hier,’ en hij wiebelt met zijn pootje zodat het gaatje wat tussen de rimpels verborgen zat, zichtbaar wordt. Het is een gaatje van niets, vinden zijn vrienden. Hij moet niet zo zeuren maar zijn sok opzetten, zeggen zij er achteraan.

”But duh tocht,’ jammert het beertje. ‘How can mai oortjes be warm, when de koude wind can find it’s wee to mai eartje,’ Toet haalt zijn schouders op. ‘Stel je niet aan. Je slaat dat stuk van de sok drie keer om je nek. Denk je nu echt dat er ook maar een zuchtje tocht via dat gaatje bij je nek komt? Echt niet!’ Moeltje twijfelt maar is nog niet overtuigd. ‘Perhaps but… ‘ begint hij. ‘Die sok hoeft alleen maar over je oren, niet over je butt’ giechelt Rozi. Het olifantje pakt de sok, zet hem op zijn hoofd en begint de sok rond zijn nek te draaien. ‘Echt Moeltje, er komt geen zuchtje wind bij je oortjes,’ zegt hij. ‘Kijk maar,’ Rozi houdt zijn slurfje tegen het gaatje en blaast zo hard hij kan. De lucht komt niet verder dan de eerste bocht.

Het beertje is overtuigd en neemt de sok van Rozi aan. Met een royaal gebaar trek hij de sok over zijn oren en grabbelt naar achteren om de rest van de sok vast te pakken en om zijn nek te wikkelen. Maar dan… Dan voelt hij de hete adem van Rozi via zijn nek naar zijn oortjes kruipen. Het hele stuk sok vanaf de band bolt op. Verschrikt draait hij zich om en verliest daarbij zijn sok. Die heeft Rozi namelijk stevig tegen zijn slurfje aan gedrukt. Toet rolt over de grond van het lachen en ook Rozi proest het uit. ‘Sorhory Moeltje,’ hikt hij, ‘Maar ik moest even blazen.’ Even lijkt het erop dat Moeltje weer gaat simmen maar… dan lacht hij met zijn vriendjes mee. Eerst nog als een boer met kiespijn, maar niet lang.

Lachend trekt hij de sok over zijn oren,en wikkelt de voet om zijn nek. Daarbij zorgend dat de neus met het gaatje niet op zijn rug eindigt, maar onder zijn kin. ‘Jai ken mai eenmaal voor de gek houden, but not twice,’ mompelt hij al lachend tegen zijn vriendje wiens ogen nog steeds ondeugend twinkelen.

Toet, Rozifantje en Moeltje, aka de Boysz, zijn drie magische knuffels die mijn leven mooier maar op zijn tijd ook zwaarder maken. Toet is van oorsprong een CliniClown muis, Rozifantje iss een creatie van Appelig en daarmee one of a kind, en Moeltje is in 1997 in de rugzak van Zoon mee naar Nederland gekomen, en woont hier dus min of meer illegaal.