Zij die mij al een tijdje volgen weten dat ik zonder morren, mitsen en maren de corona-maatregelen opvolg. Niet slaafs trouwens. Ik denk echt wel na over de maatregelen en of die in mijn ogen al dan niet hout snijden. Eigenlijk is er slechts één regel die ik met voeten treed. Sterker nog, het is een maatregel die ik weiger na te komen. Die maatregel is het gebruik van papieren zakdoekjes.
Kijk, ik snap de redenatie. Wanneer je na het snuiten dat ding meteen weggooit, is de kans dat iemand per ongeluk die zakdoek vastpakt erg klein. Maar ja, in het kader van het milieu, duurzaamheid en zwerfvuil krijg ik het gebruik van papieren zakdoeken aan mijzelf niet verkocht.
Misschien omdat ik een triljoen katoenen zakdoeken heb. Uit de erfenis van Pap. Nu zie ik jullie denken, waarom had jouw vader een triljoen zakdoeken? Dat komt door mijn moeder. Voordat zij in 2010 aan haar rug geopereerd werd, had zij al jaren last van haar rug waardoor bukken of op de hurken zitten geen mogelijkheid was. Voordat mijn vader in 2010 de diagnose Alzheimer en vasculaire dementie kreeg, was hij al een tijdje euh verstrooid. Omdat Mam moeite had met staan, en hurken nam Pap het strijken en opruimen van de was van haar over.
De zakdoeken van Pap lagen in zijn nachtkastje, die van Mam in haar nachtkastje. Alleen vergat Pap dat wel eens en zijn favoriete opbergplek werd de commode, links onderaan. Een plekje waar Mam nooit zou zoeken. Na verloop van tijd waren de zakdoeken op en kocht Mam een nieuwe voorraad. Dat gold trouwens ook voor thee-, hand- en gastendoeken. En washandjes. En ondergoed. Het is ongelooflijk hoeveel mijn vader in die linkerhoek heeft weten te proppen.
Na het leeghalen van hun appartement had ik dus ineens een triljoen zakdoeken. En ik heb een wasmachine. En ik doe net of mijn katoenen zakdoeken van papier zijn en gooi ze na één keer gebruikt te hebben weg. In de wasmand wel te verstaan. Maar goed; na een jaartje covid en elke week gewassen worden op minimaal 60 graden beginnen de zakdoeken toch wel sleets te raken. Nog even en ik moet aan de papieren zakdoeken.
Of koop een nieuwe voorraad. 😉
Koffie Digitalix 
Mooie foto van je vader. Moest toch wel een beetje grinniken om je verhaal. Zie het voor me; dat hele kastje vol. Ik gebruik tissues. Maar ik heb ook nog grote katoenen zakdoeken die van mijn vader waren. Die gebruik ik alleen als ik moet huilen. Dat geeft nét dat beetje extra troost.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik heb zelfs nog een aantal van die grote boerenzakdoeken van mijn opa. Ooit gekregen om Zoon als halsdoek om te knopen. Tegenwoordig onze bed-snuffel-zakdoeken.
LikeLike
Ik zou er ook weer aan moeten gaan want inderdaad dat papier is niet heel milieuvriendelijk. Ik ga een fijne groene pakken voor thuis.
LikeGeliked door 1 persoon
Er gaat niets boven een echte katoenen zakdoek. En ja gaan gewoon mee in de witte was op 60 graden.
Hier liggen ook stapels (geërfde) zakdoeken. En…. je moest er wel twee op zak hebben! De ene voor eigen gebruik, de ander voor het geval dat…..je iemand moest troosten, bloed moest stelpen oid. Oma maakte mooie dameszakdoekjes uit de achterkant van een katoenen overhemd en haakte ze om met een schitterend randje.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik héb wel papieren zakdoeken liggen, voor als ik écht sn*tverkouden ben. Maar ik geef zeer de voorkeur aan gewoon katoen. En dan lekker grote “mannenzakdoeken”; in van die damesdingen kun je toch je neus niet snuiten!? En dan gaan de zakdoeken gewoon mee wekelijks met de “witte was” – beddengoed, handdoeken en slippen, op 60 graden. En als ik érg goede zin heb strijk ik ze ook nog (maar je kunt je neus ook erg goed ongestreken snuiten hoor!)
LikeGeliked door 1 persoon
Ik gebruik tissues, maar dat is inderdaad niet goed voor het milieu denk ik. Mijn vader had ook altijd van die ouderwetse zakdoeken.
LikeLike
Prachtig verhaal van je vader! Ik moet eerlijk bekennen dat ik geen eens katoenen zakdoeken heb. Lijkt me ook niet zo praktisch op het werk.
LikeLike
Bij jou op het werk is het denk ik ook minder.
LikeLike
Wat een bijzondere opbergplek en hoe bijzonder hoe demente mensen de dingen doen.
LikeGeliked door 1 persoon
Dat dus! Voor ons ook geen papieren zakdoekjes. Katoenen zakdoeken heb ik in elke gewenste kleur. In het weekend draaien we bonte/witte was dus plek zat. In jou vind ik een medestander (-:
LikeGeliked door 1 persoon
Ik lees hier en elders meer medestanders! Samen komen we er wel.
LikeLike
Ik heb overal tissuedozen staan, al dan niet in een mooier makende omlijsting. Keuken, woonkamer, bureau, badkamer, slaapkamer. En in mijn tas zitten altijd een paar pakjes papieren zakdoekjes. Echte zakdoeken heb ik ook genoeg. Ik heb er altijd wel een in mijn tas voor mijn bril, want een gerafeld stuk hydrofiele luier haal ik niet graag uit mijn tas. Die gebruik ik alleen thuis… voor mijn bril welteverstaan! Dus ruim voorzien. Ik vond zakdoeken meewassen en strijken nooit erg, maar eigenlijk gebruik ik ze al jaren niet meer om mijn neus in te snuiten.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik weiger ook papieren zakdoeken te gebruiken. In geval van verkoudheid (lang geleden, door zo weinig contact met anderen) gaat mijn neus ook kapot van het snuiten in papieren zakdoeken. Doe mij maar lekker ouderwetse katoenen zakdoeken. (ik maak ze daarbij nog zelf ook, ha, in fleurige stofjes)
LikeGeliked door 1 persoon
Zoveel wassen is toch ook niet goed voor het milieu? Denk ik dan, maar ik kan verkeerd zijn.
LikeLike
Ik heb elke week een machine witte was. Daar passen de zakdoeken nog steeds bij. Ik was dus niet extra.
LikeGeliked door 1 persoon
OK, dat had ik misbegrepen.
LikeGeliked door 1 persoon