Koffie Digitalix

25 reacties

Naar aanleiding van het laatste blog voor mijn vakantie schreef Mrs H te B: Ik wens je een fijne Blogvakantie! (Als je maar wel weer terugkomt!!!!!). Een confronterende aanvulling want ik speelde al een hele tijd met de gedachten om She’s Changing Lanes aan de wilgen te hangen. Om dat te doen wat ik al een aantal maal eerder had gedaan; van blog, domein en platform veranderen en weer van voren af aan beginnen.

Ooit droomde ik van blogs die door duizenden werden gelezen. Maar dat was ooit. Sinds ik besloten heb dat schrijven een hobby is en geen professie, heb ik die droom losgelaten. Sindsdien zijn er gelezen blogs en goed gelezen blogs, maar daar houdt het bij op. Tot ik die serie over die app van de hersen-stichting begon. Een aantal van de blogs uit die serie gingen erin als Ketellapper en mijn statisteken vlogen de pan uit.

De extrovert in mij vond dat wel grappig, maar de introvert kon er niet mee lachen.

Deze tijd van het jaar (februari, maart, rond de carnaval) ben ik niet op mijn best. Lijk ik meer op mijn moeder dan mij lief is. Spoken er teveel herinneringen aan pijnlijke gebeurtenissen door mijn hoofd. Krijg ik de neiging om mij volledig in mijn eigen hoofd terug te trekken. De rest van de wereld buiten te sluiten. Normaal gaat mij dat redelijk goed af maar na een abnormaal jaar van de wereld buiten de deur houden implodeerde er iets in mij. Ik overwoog ook de digitale wereld aan de wilgen te hangen. Had mijn vinger al bij de delete knop.

Meteen na de overweging kwam de vraag, en dan? Ik speelde met het idee een nieuw blog te starten. Het klein te houden. Misschien wel anoniem. Maar hoe lang blijf je anoniem in een wereld waar je schrijfstijl bekend is? Wat wil ik schrijven dat ik onder mijn eigen naam niet kan schrijven? Ik deed wat ik altijd doe wanneer ik mijn gedachten op een rijtje moet zetten. Ik ging aan de wandel. Naar een plek die mij de laatste jaren dierbaar is geworden.

Ondanks de drukte (her was de eerste echte lentedag van het jaar) kon ik mijn gedachten de vrije loop laten. De bijtjes volgen. Het gevolg: geen nieuw blog, geen nieuwe provider, wel een nieuwe naam. Eentje die de lading, op dit moment, gevoelsmatig meer dekt. Een vrije vertaling van aan koffie verslaafd digi-aatje, onderdeel generatie X. Om de rust in mijn hoofd en de zin in het schrijven terug te krijgen heb ik een aantal van de te goed lopende blogs verwijderd en een aantal andere een nieuwe naam gegeven. As simple as that is de rust in mijn hoofd wedergekeerd. Zo snel kan het gaan.

25 Comments

  2. Ha, ik lees van nieuw naar oud, en kom zo weer bij het begin aan. Leuk dat je er weer bent! Koffie Digitalix – koffie, met een béétje gif, uit de prachtige plant Digitalis? Ach, waarom niet…. Ooit wilde ik mijn leidinggevende HEEL GRAAG wolfsmelk voeren, lekker in haar koffie – maar dat is een HEEL ander verhaal….

    Geliked door 1 persoon

    1. Eerst was het koffie digitaal… Maar dat bestaat al. Digitalis vond ik te giftig, dus toen de x van mijn generatie erbij gehaald. C’est ca.

      Like

  3. Ha, leuk, mooi opgelost zo! Ik ken het ‘geklooi’ met hoe-nu-verder… andere naam? Andere inhoud? Enzovoort… Zit nu zelf ook in een dip, maar ach, er komt vanzelf wel weer een ‘up’. Jouw schrijfsels gaan me daar vast bij helpen. Het heeft iets magisch, die nieuwe naam. Mijn eerste associatie was ‘Panoramix’, de druide van Asterix…

    Like

  4. Heel goed, heel goed! Jij mag helemaal nergens heen want ik zou het leuk vinden om ooit, ooit, ooit eens een keer een bak koffie met je te drinken.

    Like

  6. Ik zat alweer te wachten op een subtiele hint naar een nieuw domein maar dat dus niet. Ik snap je trouwens, ik heb ook van die blogs die heel veel aandacht kregen die heb ik gewoon dichtgegooid. Doe gewoon wat je wil, als mensen je erom haten ben je naar mijn idee vooral goed bezig!

    Geliked door 1 persoon

    1. Ik ben wel aan het uitzoeken hoe ik hier kan blijven bloggen maar er een ander domein aan kan koppelen. Over een tijdje. Zal vast wel kunnen. Zo niet, dan niet.

      Ja, bijzonder hoe sommige blogs de pan uit kunnen rijzen. Scheelt al snel een 100/150 bezoekers per dag.

      Like

  7. Een pauze kan nooit kwaad. Even afstand nemen en een keer goed over alles nadenken doet al wonderen.
    Ik ben ooit drie jaar gestopt geweest en begon het bloggen uiteindelijk toch weer te missen.

    Like

    1. Ik begon na drie dagen of zo al weer te schrijven (heb dus een voorraadje… Da’s ook wel eens lekker) ..

      Like

  8. Dat was een korte vakantie! Gelukkig! 🙂 Ik lees je blogjes erg graag. Ben niet zo’n reageerder, maar wilde je nu toch even welkom terug geven 🙂

    Like

  9. Gezellig, je bent er weer! Voor jezelf heb je een nieuwe mogelijkheid gecreëerd om te kunnen blijven schrijven en bloggen.
    Welkom Koffie digitalix!

    Like

  10. helaas ben ik ook deskundige op het Alzheimergebied. Die blog van vroeger heb ik in zijn geheel verwijderd nadat ik eerst alle berichten heb laten bundelen in 2 blogboeken.

    Like

    1. Alle verhalen en blogs over het ziekteproces van mijn vader staan in een document voor ooit, als ik er aan toe ben. (en ooit stonden ze op mijn blog (twee en drie versies geleden).

      Geliked door 1 persoon

  12. Ik volg je nog niet zo lang, maar ik zou het heel jammer vinden als je stopte. Ik geniet echt van je observaties…
    Ik heb overigens niets met het onderwerp alzheimer — als ik het ooit zelf krijg, liever niet natuurlijk, is dat nog vroeg genoeg. Met mijn moeder hebben we genoeg beleefd, ik weet zo ook wel hoe dat toegaat.

    Like

    1. Dank je Petra.

      Wat betreft Alzheimer: Ik weet er ook alles van. Het kopje Alzheimer herbergt slechts het blog wat ik schreef toen ik voor de eerste keer na haar diagnose bij mijn vriendin op bezoek ging.. Het gaat vooral over mijn aarzelingen om te gaan en hoe blij ik ben dat ik mijn geneuzel aan de kant heb weten te schuiven.
      Het ergste: ik ben pas één keer geweest. Alle volgende pogingen zijn in de kiem gesmoord door Corona in combinatie met de afstand.

      Like

Reacties zijn gesloten.