Toet & Co: Pie pai

‘Vandaag is het pai dee,’ verkondigt het beertje. ‘Pai?’ vraagt Rozi. ‘Wat is pai.’ ‘Pai is yummie,’ bromt het beertje. Als het over eten gaat is Toet er altijd als de kippen bij. Zo ook dit keer. ‘Dus je kunt het eten,’ bemoeit hij zich er mee. ‘Wat voor eten is het?’ ‘Yummie,’ antwoordt het beertje en likt eens langs zijn lippen. ‘Ai laik pai het best met whipped cream but zonder it is ook very nais.’ Toet zet zijn fluf en stuf aan het werk. Je ziet de stofdeeltjes dwarrelen. ‘Geslaagde room?’ vraagt hij aarzelend. ‘Slagroom!’ jubelt Rozi en likt net als Moeltje zijn lippen af. ‘Pai is dat soms taart?’ vraagt hij, bij voorbaat smakend. Moeltje knikt van ja.

‘Waarom is het pai dee vandaag?’ vraagt Toet. Moeltje haalt zijn schouders op. ‘Iets with duh deet of vandaag,’ Mijn planner wordt erbij gepakt. Daar, op zaterdag 14 maart, staat een rode stip met mam erachter. ‘Oh, oma was jarig,’ piept Rozi. ‘Kunnen wij dan wel taart eten, nu zij er niet meer is?’ vraagt hij aarzelend. Toet knikt van ja. ‘Tuurlijk wel. Omdat oma er niet meer is kunnen wij nog best haar leven en herinnering vieren.’ Hij pakt mijn telefoon en schrijft ‘taart’ op het boodschappenlijstje.

Moeltje is nog niet overtuigd. ‘Ai hef begrepen det pai dee is internationally. Ai weet not of duh hele world knows oma well enough to celebrate her.’ Hij veegt met zijn pootje wat kwijl weg. ‘But write duh whipped cream also op duh list. Better safe than sorry,’ smekt hij.

Ik sta al bijna buiten wanneer ik eraan denk dat het wel handig is om mijn boodschappenlijstje mee te nemen. Ik loop naar binnen en pak de telefoon uit Toet’s handen. ‘Taart en slagroom?’ vraag ik verbaasd. ‘Hebben jullie iets te vieren?’ ‘Omdat oma jarig is, is het internationale pai dee,’ piept Rozi. Knikkend zetten zijn vriendjes zijn woorden kracht bij. ‘Pai?’ vraag ik. Dan gaat er een lampje branden. Bedoelen jullie soms pi?’ vraag ik hen. ‘Pie, pai, what’s in a name?’ schokschoudert Moeltje. ‘Pi is een rekenkundig symbool,’ reageer ik, ‘en pie kan je eten. Maar je hebt gelijk. Het is vandaag pi-dag.’

‘Whai heeft een thingy thingy symbol his own dee?’ wil het beertje weten. Ik graaf in mijn nauwelijks meer aanwezige wis- en meetkundige kennis. ‘Iets met omtrek en diameter van een cirkel,’ zeg ik vaagjes. Het symbool voor pi is π (ik maak een tekening in mijn agenda); Pi een getal wat begint met 3,14 en dan nog een hele rits getallen. In Amerika schrijven ze 3.14 en zo schrijven zij ook de datum van vandaag. Eerst de maand, dan een punt, en dan de dag. En zo is pi-day geboren.’ Ik val even stil. ‘Wij noemen het symbool pi, Engelssprekende mensen noemen het pie en…’ ‘det is whai wai taart willen eten vandaag.’ Ik aarzel. ‘En natuurlijk ook een beetje om Oma’s verjaardag te vieren,’ vult Toet aan. ‘Jaha, want zij is geboren op pai dee,’ jubelt Rozi, ‘dus dubbel zoveel reden om taart te eten.’

‘Drie point foortien reden toe eat pai,’ bromt Moeltje breed grijnzend. Drie punt veertien redenen vind ik wat veel. Eén rede is genoeg. Dat wordt zoeken naar iets lekkers voor bij de koffie. En slagroom voor in de koffie. De dood is geen rede om het leven niet te vieren.

Toet, Rozifantje en Moeltje, aka de Boysz, zijn drie magische knuffels die mijn leven mooier maar op zijn tijd ook zwaarder maken. Toet is van oorsprong een CliniClown muis, Rozifantje iss een creatie van Appelig en daarmee one of a kind, en Moeltje is in 1997 in de rugzak van Zoon mee naar Nederland gekomen, en woont hier dus min of meer illegaal.