Nog meer karma

Maandag is boodschappen doe dag! Tegen elf uur ben ik er klaar voor. De boodschappen tassen staan al klaar, ik heb mijn jas al aan. De telefoon met briefje zit in mijn broekzak. Alleen nog even mijn beurs pakken en ik kan gaan. Ik hoor dat Zoon wakker is en duw hem het briefje onder zijn neus. Kijk even of jij nog iets nodig hebt zeg ik maar hij schudt van nee. Dat hebben we gisteren al gedaan, zegt hij. Hij heeft gelijk. Echt. Het is maar goed dat mijn hoofd aan één kant vast zit want anders zou ik het nog vergeten.

Ik pak de sleutels en de boodschappentassen en vertrek richting GrootGrutter XL. Ik parkeer de auto, pak een karretje, wandel naar binnen, zoek een rustig plekje om de wifi aan te zwengelen en de voorwaarden van het netwerk te accepteren. Hoewel mijn telefoon nog niet op het netwerk zit, wandel ik wel alvast door het hekje, de winkel in. Slechte verbinding, zegt mijn telefoon en schakelt over op mobiele data. Dan werkt de zelfscanfunctie van de app niet, weet ik uit ervaring. Op het moment dat ik denk, dan maar een handscanner pakken besef ik ineens dat mijn beurs nog thuis ligt. Inwendig foeterend. zoek ik een gangpad waardoor ik naar buiten kan, wandelen terug naar mijn auto, rijd terug naar huis.

Heen ga ik meestal door de stad, terug over de snelweg. Iets met mijn auto even snelheid laten maken. Binnen twee minuten zie ik mijn afslag. Zoals wel vaker het laatste jaar heb ik zin om de afslag te missen en een stukje door te rijden. Je hebt dit keer geen diepvriesspullen in de auto liggen denk ik, en rijd rechtdoor. Ook de volgende afslag laat ik rechts liggen. Grumpy (aka mijn auto) weet niet wat hem overkomt. Zeker het laatste half jaar was een enkele reis maximaal 5 km. Via afslag drie en een een stuk provinciale weg rijd ik naar huis.

Ik gooi de boodschappentassen de gang in en loop door naar binnen om mijn beurs te pakken. Zoon komt uit zijn kamer om de boodschappen op te ruimen en kijkt verbaasd naar de lege tassen. Beurs vergeten en met een omweg naar huis gekomen mompel ik. Oh, ‘afslag gemist’ zegt hij, die vijf maal per week de oorspronkelijke route heen en terug neemt, grijnzend. Ik hoor de aanhalingstekens. Nee, antwoord ik. Afslag gemist is afslag Blerick nemen. Ik heb nu afslag Sevenum, bij de AC genomen. Volgens hem nog steeds afslag gemist.

Ik ben duidelijk niet de enige die de iets langere ritten met de auto mist.